روز گذشته با حضور محمدعلی نجفی در دادسرای جنایی، آغاز تحقیق از وی برای روشن شدن زوایای قتل همسر دومش آغاز شد.

روزنامه کیهان نوشت: خبر «اعتراف محمدعلی نجفی به قتل همسر دومش» به‌قدری تاسف‌بار و باورنکردنی بود که عصر روز سه‌شنبه افکار عمومی، رسانه‌ها و به‌ویژه کنشگران و تحلیلگران سیاسی را در شوک و بهت فرو برد و هنوز که هنوز است این شوک با انتشار جزئیات و حواشی مربوطه ادامه دارد.

این خبر به حدی هولناک بود که کسی باور نمی‌کرد محمدعلی نجفی 68 ساله که نه‌فقط 8 سال در دولت هاشمی سکان آموزش‌وپرورش را بر عهده داشته و یا آنکه 8 سال در مسلک و قامت مشاور و معاون خاتمی ظاهر می‌شده و حتی در سال‌های اول دولت روحانی، معاون و مشاور او و سرپرست وزارت علوم بوده یا آنکه آخرین تجربه مدیریتی‌اش شهرداری تهران بوده- بلکه به‌عنوان استاد دانشگاه صنعتی شریف و کسی که ریاضیدان بوده و حتی جوایز و افتخارات علمی در کارنامه‌اش پررنگ بوده، دست به چنین جنایتی ویرانگر بزند. باورش سخت بود که چنین مدیری در عرصه سیاسی کشور، چنان معادله مجهولی بسازد که خودش هم از حل آن عاجز باشد.

محمدعلی نجفی، شهردار اسبق پایتخت که ظاهراً از تهدیدات همسر دومش به افشای اسرار زندگی به ستوه آمده بود، چند ساعت بعد از آنکه در آپارتمان 2701 سعادت‌آباد تهران با شلیک گلوله‌هایی حمام خون راه‌انداخت و برای همسر دومش موسیقی مرگ نواخت با مراجعه به پلیس آگاهی و تسلیم خود به مأموران انتظامی، صحنه ماندگار و عبرت‌انگیزی را در سپهر سیاسی کشور رقم زد.

وی در تحقیقات اولیه اعتراف کرد که ساعت 10 صبح روز سه‌شنبه در طبقه هفتم برج آرمیتا در سعادت‌آباد تهران در منزل همسر دومش، چندین تیر به وی شلیک کرده و پس‌ازآن هم یک ساعت و نیم در داخل منزل بوده و بعد از جمع‌کردن مدارک از خانه خارج شده است...

کیهان در پایان می نویسد: هرچه باشد پرونده قتل میترا استاد را قبل از هر چیز باید پرونده عبرت نامید. عبرتی برای همگان، به خصوص اهل سیاست. حال باید منتظر ماند و دید دادگاه برای این پرونده جنایت جنجالی و تاسف‌بار چه حکمی صادر می‌کند. برخی افراد بی‌محابا و غیراخلاقی، هر نسبت و تهمتی را به مقتول -که دستش از دنیا کوتاه و مجالی برای دفاع از خود ندارد- می‌دهند، ضدانقلاب نیز درصدد است از این پرونده جنایی سواستفاده‌های خاص خود را کند. برخورد با تهمت‌زنان و شایعه‌پراکنان به موازات اطلاع‌رسانی به موقع و منصفانه، راهی معقول برای برخورد با حاشیه‌سازان است.