نصف جهان: ناکامي ياران منصوريان تمامي ندارد. ليگ برتر نوزدهم در دور رفت به نيمه هاي راه رسيده در حالي که ذوبي ها هنوز نتوانسته اند در هيچ يک از مسابقات خود طعم پيروزي را بچشند. سبزپوشان اين روزها «اصل نباختن» که سرمربي شان به آنها گوشزد کرده بود را هم به کلي فراموش کرده اند. شاگردان عليمنصور پس از اينکه در شهرآورد اصفهان در نقش جهان تن به شکست دادند، دو بار در فولادشهر در برابر مهمانان خود تسليم شده اند؛ يک بار 4 بر 2 در برابر حريف دسته يکي خود مس کرمان در جام حذفي مغلوب شدند و از دور رقابت ها کنار رفتند و بار ديگر هم همين روز دوشنبه بود که هر 3 امتياز ديدار هفته هفتم ليگ را به رقيب مشهدي تقديم کردند آن هم در برابر چشم معدود هواداران خود؛ طرفداراني که برخي از آنها از سوي سرمربي تيم اصفهاني متهم به خراب کردن بازي تيم محبوب خود شدند.

 به عقيده عليمنصور، «چند پسر بچه» درست در دقايقي که تيمش نياز به کمک دارد جو سکوها را ملتهب مي کنند. پسربچه هايي که به زعم سکاندار فعلي سبزپوشان در زمان سرمربيگري گل محمدي، مجتبي حسيني و قلعه نويي در ذوب هم همين مأموريت را داشته اند. حالا اينکه از آن زمان تاکنون اين پسربچه ها چرا بزرگ نشده اند و چرا مسئولان باشگاه فکري براي رفع اين معضل نکرده اند، سئوالي است که جواب آن را نه کسي مي داند و نه خيلي کمکي به حال و روز اين تيم مي کند!

نقش سکوها و هواداران در خراب کردن بازي يک تيم يا بالعکس، روحيه دادن به بازيکنان براي برگشت به بازي را نمي شود منکر شد اما اين مسئله براي تيم هايي صدق مي کند که طرفداران پرشماري دارند و در روزهايي که به ميدان مي روند حداقل نيمي از سکوهاي ورزشگاه را پر مي کنند، نه تيمي مثل ذوب آهن که همين عليمنصور فصل گذشته از اصفهاني ها مي خواست به عنوان يار دوازدهم به ورزشگاه بيايند و مشوق و کمک حال تيم شهرشان باشند.

همين ذوب با هواداران کم تعداد اما سال پيش در مسابقات آسيايي خوب نتيجه گرفت و تيم هاي قَدَري را پشت سر گذاشت. پس اين يار دوازدهم خيلي نمي تواند در نتايج ضعيف اين روزهاي سبزپوشان نقش داشته باشد همانطور که نمي توان نقش چندان تأثيرگذاري هم در کارنامه درخشان فصل برگشت ليگ هجدهم ذوبي ها براي آنها قائل شد. 

اينکه عطش گلزني مهاجمان سبزپوش اصفهان کم شده و مدافعان و دروازه بان هاي اين تيم هم به راحتي گل مي خورند علل مختلفي دارد که کشف آنها به عهده کادر فني اين تيم است. اما بي شک يکي از آنها جدا شدن دروازه بان باتجربه اي مثل رشيد مظاهري است. گلر ملي پوشي که در هفت هفته گذشته اجازه نداده هيچ توپي از چهارچوب دروازه تيم جديدش رد شود و جدايي او از جمع شاگردان عليمنصور ضربه سختي به اين تيم زد. هرچه هم طرف اصفهاني زير بار اين مسئله نرود فرقي به حال اصل موضوع نمي کند. هيچ يک از سنگربان هاي جانشين مظاهري نتوانسته اند جاي او را پرکنند. از آن طرف، ديگر بازيکنان ذوب هم عملکرد خوبي در زمين ندارند. مسئولان اين تيم هر هفته قول مي دهند ياران منصوريان به تدريج هماهنگي لازم را به دست مي آورند و اوضاع اين تيم رو به بهبود مي رود. اما چند هفته اي است که سربازها هم به جمع ذوبي ها اضافه شده اند و آسيب ديدگاني چون خلعتبري هم از چنگال مصدوميت رهايي يافته اند و با وجود اين، باز هم ذوب نتيجه نمي گيرد.

گره کار ذوب آهن جاي ديگري است. گره اي که اگر هرچه زودتر فکري اساسي براي بازکردن آن نکنند به مرور زمان کور و کورتر مي شود و باز کردن آن «گاو نر مي خواهد و مرد کهن». هنوز يادمان نرفته که ذوبي ها ابتداي فصل پيش هم با همين مشکلات دست و پنجه نرم مي کردند. آن زمان عليمنصور، ناجي اين تيم شد و سبزپوشان با هدايت او توانستند خودشان را در جدول ليگ بالا بکشند طوري که در نيم فصل دوم يکي از تيم هاي صدرنشين جدول رقابت ها بودند. به نظر مي آيد اين تيم که به گفته مديرعامل تازه کارش فقط با 45 ميليارد تومان بسته شده اين روزها به تغييراتي اساسي نياز دارد. شايد اين بار نياز است تا محمدي دست به جيب شود و با اضافه کردن چند مهره باتجربه به جمع شاگردان جوان منصوريان، براي نيم فصل دوم خون تازه اي در رگ اين تيم جاري کند.