نصف جهان: اين بديهي است که مربياني که از خارج در فوتبال شاغل هستند، براي دستمزد خود و دريافتي‌هايشان برنامه‌اي تنظيم کنند. زماني که با عدم دريافت و پرداخت به موقع مواجه مي‌شوند علاوه بر اينکه انگيزه‌هاي خاص اينچنين مربياني تحت تأثير اين حرکت نزول پيدا مي‌کند و در کارايي آنها تأثير مي‌گذارد، خود به خود اعتماد آنها نسبت به کل مکانيزم موجود در فوتبال ما کمرنگ‌تر مي شود. مثال‌هاي زيادي وجود دارد براي آنکه اين مطلب را به صورت يک پديده منفي در فوتبالمان نامگذاري کنيم، پديده‌اي به نام پرداخت نکردن حق و حقوق به موقع مربيان.

در حال حاضر هم آخرين اتفاق که در اين خصوص رخ داد، پرداخت نکردن به موقع مبلغ قرارداد سرمربي تيم ملي فوتبال ايران بود. در حالي که فقط شش هفت روز به بازي بسيار مهم در مقابل عراق فاصله داشتيم. عکس‌العمل سرمربي تيم ملي در درجه اول شروع نکردن برنامه کاري خود بود. او به راحتي از حضور در ايران خودداري کرد و تنها زماني به اين کار مبادرت ورزيد که حقوق خود را در کشور ثالث دريافت کرد، ضمن اينکه سه روز از بهترين روزهاي طلايي تمرينات تيم ملي بدون حضور سرمربي از رونق افتاد.

استراماچوني، سرمربي سابق استقلال هم اولين اولتيماتوم‌هاي خود را به صورت مصاحبه و گلايه مطرح کرد و اين نيز براي تيمي که نياز به آرامش و نپرداختن به اين مسئله دارد، چيز خوبي نيست. موارد ديگري هم همچنان مي‌توانيم در اين خصوص به عنوان مثال بگوييم. حتي برانکو پس از 5/4 سال کار در ايران و اين فوتبال، زماني که از فوتبال ما جدا شد، با نارضايتي‌هاي مالي و گلايه و حتي شکايت از اين فوتبال خارج شد. به اين ترتيب مي‌توانيم ده‌ها مورد ديگر را نيز در اين خصوص قيد کنيم.

آيا بهتر نيست در درون مديريت فوتبال نقش مهمتري براي مديريت مالي باشگاه‌ها در نظر بگيريم؟ آيا زماني که در اول فصل به راحتي اعداد و ارقام را امضا مي‌کنند و تعهدي براي خود به وجود مي‌آورند، به فکر پرداخت آن هم هستند؟ در هر حال نياز به يک نگرش عميق‌تر به آنچه به عنوان مديريت مالي در فوتبال ما مطرح است، احساس مي‌شود.