نصف جهان: بي هوا از روي صندلي اش بلند شد، چند ثانيه اي مات و مبهوت ايستاد و بعد همانجا بين صندلي ها نقش بر زمين شد. هنوز باورش نمي شد دروازه تيم محبوبش براي سومين بار باز شده. کمي زمان برد تا «فاطمه» که هفده هجده سال بيشتر نداشت به خودش بيايد و دوباره تماشاي ديدار تيم هاي سپاهان و صنعت نفت را از سر بگيرد. زير لب چيزي زمزمه مي کرد. با اينکه دست هايش را جلوي دهانش گرفته بود، حدس زدن درباره آنچه مي گفت خيلي سخت نبود. 20 دقيقه تا انتهاي مسابقه بيشتر باقي نمانده بود و طلايي پوشان 3 بر 2 از حريف عقب افتاده بودند و او خدا خدا مي کرد تيمش گل بزند.

خوب که دقت مي کردي، همه آنهايي که مانند «فاطمه» در سالن همايش هاي باغ تجربه نظاره گر مسابقه تيم مورد علاقه شان سپاهان بودند مثل او در حال دعا کردن بودند؛ از «خانم محمدي» که پاي ثابت برنامه هاي «فوتبال به وقت اصفهان» است گرفته تا «ابراهيم بابايي» خواننده سپاهاني که مهمان پنجاه و يکمين سري از اين ويژه برنامه فوتبالي بود يا حتي پسرهاي پر شر و شوري که طبقه دوم اين سالن را قرق کرده بودند. انگار نه انگار که چند دقيقه پيش از گل سوم و زماني که طلايي پوشان با گل محمدرضا حسيني 2 بر يک از حريف آباداني خود پيش افتادند همين ها بودند که با ليدري «ابراهيم بابايي» سالن را روي سرشان گذاشته بودند و از شادي در پوست خود نمي گنجيدند.

حالا اما همه در سکوت، خيره به ساق بازيکنان تيمشان بودند و منتظر تا بلکه در 20 دقيقه پاياني معجزه اي روي دهد و تيم محبوبشان باز هم بتواند دروازه حريف را باز کند. اما گويا زمان هم با آنها سرناسازگاري داشت و عقربه هاي ساعت با سرعت هر چه بيشتر به نفع رقيب در پي هم مي دويدند.

5 دقيقه ديگر هم گذشت و سپاهاني ها کاري از پيش نبردند، يک ربع بيشتر باقي نمانده بود تا داور در سوت خود بدمد. ورق طوري به نفع زردهاي آبادان و ديگر حريفان طلايي پوشان اصفهان برگشته بود که هواداران سپاهان آرزو مي کردند اولين باخت فصل در کارنامه اين تيم ثبت نشود، چرا که آنها مي دانستند با اين نتيجه نه تنها صدرنشيني نيم فصل را به نفع سرخپوشان پايتخت از دست مي دهند که فاصله شان با اين تيم هم به 3 امتياز افزايش پيدا مي کند. اما درست در دقيقه 76 ولسياني تنها اميد آنها را به باد داد و نتوانست دروازه خالي صنعت نفت را باز کند.

بازي به دقيقه 80 نزديک مي شد، «خانم محمدي» انگشتانش را در هم قفل کرده بود و لحظه اي چشم از پرده اي که مسابقه فوتبال روي آن اکران مي شد بر نمي داشت. «طاهره»، عمه جوان «فاطمه» هم که بين برادرزاده اش و دخترخواهرش «زهرا» که قطرات اشک در چشمانش حلقه بسته بود، نشسته بود هم دستکمي از آنها نداشت. حال و روز «مينا» به مراتب بدتر بود، او لحظه اي آرام و قرار نداشت و با هر موقعيت خطرناکي که روي دروازه ها ايجاد مي شد بدون اختيار از روي صندلي اش بلند مي شد.

«ناصر و عماد بهشتي»، پسران «خانم محمدي» که درست همرديف با مادرشان اما در سمت راست سالن که مخصوص آقايان بود نشسته بودند، روي صندلي هاي خود ميخکوب شده بودند. ديگر از رقص پرچم زرد سپاهان بر فراز دستان آقاي «احمدي» هم خبري نبود. او که قبل از شروع بازي مي گفت سپاهان امروز با 3 گل صدر را از پرسپوليس پس مي گيرد حالا شوکه شده بود.

دقيقه 80 هم به سرعت سپري شد، دل توي دل سيصد چهارصد نفري که از ساعت 16 روز شنبه براي جشن فوتبالي و تماشاي اين ديدار حساس به باغ تجربه آمده بودند نبود. تيم آنها فقط يک گل از حريف عقب بود و ده دقيقه فرصت کمي براي جبران آن گل نبود. اما همين که کاپيتان تيم حريف در دقيقه 82 در غفلت مدافعان سپاهان گل چهارم را به سمت دروازه طلايي پوشان شليک کرد انگار همه چيز براي آنها تمام شد. «فاطمه»، شيپور زرد کوچکش را در کوله اش گذاشت و با عصبانيت از سالن بيرون رفت و بسياري ديگر نيز همزمان با او يکي يکي صندلي هاي خود را ترک کردند و راه خروج را در پيش گرفتند. آنها ديگر اميدي به جبران نتيجه نداشتند.

بعضي از آنها نه تنها اميد به نتيجه گرفتن در دقايق پاياني اين ديدار نداشتند که پا را فراتر گذاشته و مي گفتند سپاهان با اين سبک بازي امسال سوم هم نمي شود: «با اين روند نه تنها سوم هم نمي شويم بلکه جام حذفي را هم به دست نمي آوريم و در آسيا نيز حرفي براي گفتن نخواهيم داشت.»

اين را «داود افراسيابي» گفت. او که کاپشن زرد بر تن داشت و شالي با آرم سپاهان به گردن انداخته بود از معدود افرادي بود که تا انتهاي بازي سالن را ترک نکردند. «داود» و دوستانش که پس از بازي در کنار درِ خروجي سالن با خشم از سبک بازي سپاهان انتقاد مي کردند معتقد بودند که سپاهان در دفاع، فرمانده ندارد: «فقط پورقاز را داشتيم که دفاع را هندل مي کرد که او را هم ديگر نداريم.» آنها از تعويض ها و نحوه ارنج سرمربي تيمشان بي نهايت خشمگين بودند.

عقربه هاي ساعت به 7 شب هفتم دي ماه نزديک مي شود، سپاهاني ها در پنج دقيقه وقت اضافه هم نتوانستند کاري از پيش ببرند. طلايي پوشان 4 بر 2 در آبادان و براي اولين بار در ليگ نوزدهم بازي را به حريف واگذار کردند، آن هم در يکي از حساس ترين مسابقات و در روزي که براي پس گرفتن صدر جدول از پرسپوليس در آخرين مسابقه نيم فصل به هر 3 امتياز اين ديدار نياز داشتند.