به‌نظر می‌رسد توافقات نهایی بعد از دو ماه با امیر قلعه‌نویی انجام شده است و او مربی بعدی تیم ملی ایران است. در ابتدا مهم‌ترین چالش قلعه‌نویی با بازیکنان خواهد بود چراکه آن‌ها بیش‌تر علاقه داشتند از میان مربیان داخلی، علی دایی را روی نیمکت تیم ملی ببیند. این موضوع شاید در دو بازی مهم تیم ملی مقابل عراق و بحرین به بزرگ‌ترین چالش قلعه‌نویی تبدیل شود.

پس از حل این مسئله کار فنی قلعه‌نویی در تیم ملی آغاز می‎‌شود و او احتمالا سانتر از جناحین، سبکی که به اجرای آن علاقه خاصی  دارد را در تیم ملی اجرا خواهد کند. تیم ملی برای اجرای این تاکتیک بازیکنان مناسبی خواهد دارد؛ مهاجمان این تیم سرزن هستند و رامین رضاییان و میلاد محمدی دو مدافع کناری این تیم توانایی ارسال توپ‌های بلند به زمین حریف را دارند. برای کنترل میانه میدان هم بازیکنان ایرانی باکیفیتی هم در لیگ برتر و در لیگ‌های خارجی بازی می‌کنند. در طرف دیگر تیم ملی مدافعان وسط سطح بالایی دارد و او برای انتخاب از بازیکنان از این پست هم دردسر شیرینی خواهد داشت.

نکته مهم دیگر که کمی نگران‌کننده است به ذهنیت خود امیر قلعه‌نویی برمی‌گردد. او در سال‌های اخیر تیم‌های بزرگ بوده، اما بیش‌ترین افتخارش کسب سهمیه است و چند سالی است که از جام دور مانده است. باید دید او چگونه از پس چالش‌ها و اجرای تاکتیک‌هایش در تیم ملی بر خواهد آمد و این مشکل را هم از سرمی‌گذراند؟