به فاصله چند روز از حذف قريب به 60 مقاله از محققان ايراني از مجلات علمي، وزير علوم در واکنشي تأمل برانگيز اين اقدام را موضعگيري خصمانه غربي ها عليه کشورمان خواند.

به گزارش تابناک، در پي حذف 58 مقاله در انتشارات «اشپرينگر نيچر»، دکتر محمد فرهادي وزير علوم، تحقيقات و فناوري اين اقدام را مشکوک و با هدفي از پيش تعيين شده خواند و گفت: با توجه به گزارش پايگاه‌هاي استنادي و ساير مراکزي که وضعيت علمي دنيا را رصد مي‌کنند، رشد علمي ايران چشمگير و قابل توجه بوده و همين امر باعث شده است که غربي‌ها چنين مواضع خصمانه‌اي را عليه ايران اتخاذ کنند.

در اينکه اتفاق روي داده عجيب است و مي‌بايست بررسي شده و حتي براي جلوگيري از تکرار آن تدابيري انديشيد شکي نيست اما موضعگيري وزير از اين رو جالب توجه است که مي‌بينيم وي پيش از آنکه موضوع را بررسي کرده و اطلاعاتي در اين خصوص از نشريه اقدام کننده يا متخصصان وزارت علوم دريافت کند، آن را اقدامي خصمانه خوانده است.

اين در حالي است که مي‌بينيم براي اين مقام عاليرتبه دولتي هيچ ابهامي در خصوص وارد بودن دلايل آن نشريه، حتي در يک مورد نيز وجود نداشته که اگر اينگونه مي‌بود، مي‌بايست در اين خصوص نيز اظهار نظر کرده و براي دفاع از اعتبار علمي مقالات توليدي محققان کشورمان هم شده، دستور برخورد با قصورکنندگان را مي‌داد.

قصورکنندگاني که البته پيش تر نيز در چند نوبت با اقدامات سودجويانه خود برخي افتخارات علمي کشور را به شائبه هايي آلوده کرده‌ و خاطراتي ناخوش به يادگار گذارده‌اند؛ امثال استاد دانشگاهي که چندي پيش در خصوص سرقت علمي وي مطالبي مطرح شد و خروج وي از کشور به نوعي بر اين مطالب مهر تأييد زد.

يا مطالب جسته و گريخته اي که در خصوص سرقت علمي در ديگر سطوح علمي کشور منتشر شده و برخي متهمان آنها، به عنوان متخلف مورد مجازات قرار گرفته‌اند. اتفاقي که حتي در پايان نامه هاي مقاطع تحصيلات عاليه نيز گزارش شده و يکي از آفت هاي نظام آموزشي کشور در سطوح بالا به شمار مي‌آيد و به باور برخي، بسيار نگران کننده است.

اندک تأملي در اين مسائل کافي است تا دريابيم «خصمانه» خواندن ماجرا بي هيچگونه تحقيقي، به ضرب المثل «گز نکرده بريدن» شباهت دارد و در عجيب و حتي مشکوک بودن دست کمي از اقدام آن نشريه خارجي ندارد. رويکردي که بعيد است توانسته باشد شائبه هاي پيش آمده در اين خصوص را نيز مرتفع نمايد و چه بسا موجب پديد آمدن ابهامات بيشتري نيز شود.

همه اينها در حالي است که مي‌دانيم آنچه در توليد مقالات علمي اهميت دارد، چيزي است وراي تعداد مقالات و انتشار آن در مجلات ريز و درشت داخلي و بين المللي، که رشد علمي کشور و رهاورد آن براي ميهنمان است. محصولي که دانش نام مي‌گيرد و موجب تعالي کشور در سطوح مختلف مي‌شود و نه حذف مقالات از يک نشريه در آن خلل ايجاد خواهد کرد و نه چند برابر شدن نشر اين مقالات در سطوح مختلف به پيشرفت آن کمک خواهد کرد.

رويکردي که اگر مورد توجه مسئولان کشور، به ويژه دست اندرکاران وزارت علوم و در رأس اين وزارتخانه، وزير علوم قرار گيرد، چه بسا انتشار مقالات محققان ايراني در نشريات ديگر کشورها جز زيان چيزي جلوه نکند؛ زياني که بار منفي ناشي از حذف چند ده مقاله از يک نشريه کمترين مقدار آن است و با خصمانه خواندن اقدامات دشمنان به هيچ عنوان جبران پذير نخواهد بود!