نصف جهان: از روزي که آمد در ابتدا به واسطه سن و سالش مورد توجه بود و بعد ماجراهايي ساخته شد درباره سابقه امنيتي‌اش. از يک طرف حضور پررنگ يک وزير دهه شصتي مايه مباهات سيستم بود و از طرف ديگر هر کامنت و اظهارنظر مجازي‌اش جايي براي نقد باز مي‌کرد، يک روز سورپرايز و يک روز لباس فضايي و خلاصه اينکه وضعيت محمدجواد آذري‌جهرمي بودن، وضعيت دشواري ا‌ست.

او از طرفي سيبل نقدهاست و از طرفي مايه تبختر است. به هر حال او جايگاه يک «اولين» را دارد، يک «جوان» قابل سرمايه‌گذاري براي روزهاي بعد که هم بايد خودش را متصل به حال و هواي مردم و به قولي به روز نشان دهد و هم بايد رضايت بالادستي‌ها را جلب کند، انصافاً، هم اين و هم آن دشوار است.

در همين يکي دو روز گذشته انتشار تصويري از قرنطينه‌گذراني او در حالي که در حال پخت نان است به شوآف تعبير شده، دستورش به اپراتورها براي ثبت نام آنلاين از متقاضيان در صف ايستاده اي که براي دريافت وام يک ميليون توماني نياز به سيم کاردارند با نقد مواجه شده که چرا اين دستورات را در فضاي مجازي علني مي‌کني؟ منتقدان به او اَنگ خودنمايي زده‌اند و يک سکانس «نون. خ» هم که  مزيد بر علت شده است.

خودنمايي‌هاي نمايشي يک وزير براي آينده نه چندان دور؟ يا اخلاص بي‌چشمداشت يک دهه شصتي؟