نصف جهان: همه مي دانند عليرضا بيرانوند، فوتباليست صاف و ساده اي است و به علت همين سادگي اش هرچه به ذهنش مي رسد را به زبان مي آورد. اين گلر ملي پوش اخيراً حرف هايي زده که آدم را بدجور به فکر فرو مي برد. او که براي سومين بار به عنوان کانديداي مرد سال فوتبال آسيا انتخاب شده گفته از کنفدراسيون فوتبال آسيا «جايزه» بهترين بازيکن سال آسيا را «طلبکار» است و اميدوار است امسال طلبش را بدهند.

جالب نيست؟ گلر تيم ملي ما از کنفدراسيون فوتبال آسيا «طلبکار» است. اينقدر باشگاه هاي ليگ برتري در پرداخت حق و حقوق اين بازيکنان بي نوا(!) امروز و فردا کردند، اينقدر بدقولي کردند و مطالبات فوتباليست هايشان را تسويه نکردند، اينقدر بازيکنان طلبکار از ميزان طلبشان حرف زدند که کم کم به اين باور رسيدند نه تنها از باشگاهي که در آن توپ مي زنند بلکه از زمين و زمان طلبکارند؛ حالا هم کار به جايي رسيده که مرد شماره يک دروازه تيم ملي ما هوا برش داشته که از AFC «طلبکار» است. بدهي بالاترين نهاد اداره‌کننده فوتبال در قاره پهناور آسيا به علي بيرو هم «جايزه بهترين بازيکن سال آسيا» است. چرا؟ خب معلوم است به دليل اينکه در جام جهاني گذشته پنالتي رونالدو را مهار کرد! راضي نشديد؟ خب بيرانوند سه سال است توانسته با درخشش کارشناسان را متقاعد کند تا نامش را در ليست انتخاب برترين‌هاي آسيا قرار دهند و امسال هم به قول خودش طبق قانونِ «تا سه نشه بازي نشه!» حتماً بايد «جايزه» به او برسد.

اگر بازهم قانع نشديد مي توانيم يک علت ديگر هم برايتان بياوريم و آن هم اينکه رقيب بيرانوند براي کسب عنوان مرد سال آسيا، اکرم عفيف ستاره تيم ملي فوتبال قطر و باشگاه السد است، درست مثل سال 2019. از آنجايي که سال گذشته اين عنوان به اکرم عفيف رسيد امسال ديگر بايد(!) اين «جايزه» را به بيرانوند عطا کنند. نمي شود که به يک نفر دو سال پي در پي «جايزه» بدهند و عليرضاي ما را سه سال متوالي دست خالي برگردانند!