نصف جهان: روز گذشته قيمت هر قطعه سکه تمام بهار آزادي طرح جديد بر اساس نرخ اتحاديه طلا، جواهر و سکه تهران براي اولين بار رکورد جديدي را بر جاي گذاشت و مرز هشت ميليون تومان را درنورديد. ديروز همچنين نيم سکه چهار ميليون تومان، ربع سکه دو ميليون و 200 هزار تومان و سکه گرمي هم يک ميليون و 160 هزار تومان داد و ستد شد.

در همين حال معاونت بررسي‌هاي اقتصادي اتاق بازرگاني تهران در گزارشي به تغييرات قيمت سکه و طلا در فاصله يک ماهه 25 ارديبهشت تا 25 خرداد 1399 پرداخته و نوشته است: قيمت هر قطعه سکه تمام بهار آزادي که در 25 ارديبهشت ماه شش ميليون و 910 هزار تومان معامله مي‌شد، در 25 خرداد ماه به هفت ميليون و 640 هزار تومان رسيد.

براساس اين گزارش قيمت هر قطعه نيم سکه بهار آزادي نيز در مدت زمان مشابه از سه ميليون و 680 هزارتومان به سه ميليون و 770 هزار تومان افزايش يافته که رشدي 4/2 درصدي داشته است، اين در حالي است که قيمت ربع سکه بهار آزادي طي اين مدت تغييري نداشته و دو ميليون و 30 هزار تومان دادوستد مي‌شده است.

 واقعاً مشکل سلطان بود؟

روزي که رسانه‌ها در ايران خبر دستگيري «وحيد مظلومين» که با لقب «سلطان سکه» را مخابره کردند قيمت سکه در بازارهاي ايران نزديک به سه ميليون تومان بود. حالا و نزديک به دو سال بعد از اعدام سلطان سکه و دستگيري همدستانش قيمت سکه در بازار ايران از هشت ميليون هم فراتر رفته است.

سئوال اينجاست که چه اتفاقي موجب چنين افزايش قيمت افسارگسيخته‌اي شده است؟ چرا همه تمهيداتي که دستگاه هاي مختلف انديشيده‌اند نهايتاً به چنين وضعيتي منجر شده است. از تغيير چهره‌هاي اقتصادي در دولت تا اقدامات قوه قضاييه و رونمايي هر روزه از يک سلطان نهايتاً کار به جايي رسيده که دلار در آستانه 20 هزار تومان ايستاده و سکه مرز هشت ميليون تومان را رد کرده است. چرا اقدامات تنبيهي مثل اعدام سلطان سکه يا بازداشت مقامات و دست‌اندرکاراني مثل رئيس کل قبلي بانک مرکزي هم نتوانسته کمکي به آرام‌تر شدن اوضاع کند؟ آيا اساساً اقدامات تنبيهي سخت راه چاره است يا بايد ايراد را در جاي ديگري جست؟ آيا اين شيوه «سلطان سازي» و برخورد با آنها چاره مهار بحران‌هاي اقتصادي است؟