مرتضي ميرباقري در شرايطي پس از شش سال به معاونت سيماي رسانه ملي بازمي‌گردد که دوران پيشين فعاليتش در صدر مديريت تلويزيون همراه با موفقيت بود؛ اما آيا در دوران تازه با محدوديت مالي شديد رسانه ملي، مدير تازه تلويزيون موفقيت گذشته خود را در توليد محتواي باکيفيت و افزايش مخاطب تلويزيون تکرار خواهد کرد؟

به گزارش «تابناک»، هشتم شهريور 1389 بود که يکباره خبر آمد مرتضي ميرباقري از سمت معاون سيماي رسانه ملي برکنار شد و دوران مديريتش در اين کرسي حساس بدين گونه به پايان رسيد و حتي ميرباقري به واسطه نوع کنار گذاشتنش، در توديع نيز حضور نيافت.

شايد ميرباقري تصور نمي‌کرد که چرخ گردون مجدداً پس از شش سال او را بر کرسي معاونت بنشاند و اين مسئوليت را نيز از مدير شبکه سوم سيما در دوران معاونت يعني علي اصغر پورمحمدي تحويل بگيرد.

ميرباقري در دوران معاونتش با اختصاص اعتبارات قابل توجه و برآوردهاي منطقي و همچنين تأمين مالي براي پرداخت به موقع مطالبات برنامه سازان، بستر مناسبي فراهم کرده بود تا گروهي از کارگردان‌هاي سرشناس سينما و ستاره‌هاي اين حوزه نيز براي تلويزيون برنامه سازي کنند و از قضا پس از بازديد از سريال «نون و ريحون» که توسط فرزاد مؤتمن ساخته مي‌شد و يکي از همين آثار بود، از مديريت در تلويزيون کشور کنار گذاشته شد.

اکنون اما به واسطه اتفاقات رخ داده و همچنين وضعيت اقتصادي کشور، تلويزيون توان مالي گذشته را براي اختصاص سرمايه کلان در حوزه توليد ندارد و چيزي ‌حدود 80 تا 85 درصد بودجه و درآمد‌هايش صرف پشتيباني و نيروي انساني مي‌شود که نقش مستقيم حداقلي در توليد دارد. در واقع مديران راديو و تلويزيون مجموعاً مي‌توانند 15 تا 20 درصد منابع مالي اين سازمان را صرف توليد کنند که البته با تعديل وسيع نيرو در دوره سرافراز، اين رقم اندکي افزايش يافت اما اتفاق چشمگيري رخ نداد.

به عبارت ديگر، ميرباقري اکنون يک مسئوليت بسيار سخت بر عهده دارد و آن هم مديريت رسانه ملي با حداقل اعتبارات و تلاش براي حداکثر بهره برداري و به ميدان آوردن برنامه سازاني است که برخي از آنها طلب‌هاي معوق با عمري بعضاً حتي بيش از دو سال دارند. طبيعتاً در چنين فضايي، رغبتي براي حضور مجدد و برنامه سازي براي تلويزيون کشورمان ندارند. اين فضا دقيقاً برعکس دوراني است که ميرباقري با پشتيباني مالي مناسب، براي تلويزيون محتوا توليد مي‌کرد.

با اين حال نبايد فراموش کرد که ميرباقري چهره‌اي معتدل و مقبول -حتي در سطح دولت يازدهم- است که به واسطه سوابق مديريت کلان در دولت هفتم در جايگاه رئيس سازمان ملي جوانان، فعاليت‌هاي فراجناحي‌اش در دولت احمدي نژاد و در نهايت قائم مقامي‌اش در وزارت کشور، چهره‌اي مقبول براي طيف‌هاي مختلف سياسي و فرهنگي محسوب و اين ابزار خاصي براي تغيير فضاي موجود تلقي مي‌شود.

در واقع به واسطه شخصيت خاص ميرباقري، او مي‌تواند گروه وسيعي از هنرمندان که به واسطه نوع عملکرد رسانه ملي در عرصه‌هاي سياسي، اجتماعي و فرهنگي، به شدت مقابل حضور در مجموعه‌هاي تلويزيوني گارد دارند را به بازگشت به قاب شيشه‌اي تلويزيون راغب نمايد؛ رويکردي که پورمحمدي نيز توانش را داشت و مهران مديري، مهران غفوريان، جواد رضويان و... را به تلويزيون بازگرداند اما دستش براي تأمين مالي بستر لازم در قالب برنامه‌هايي اينچنيني بسته بود و اين چالش همچنان استمرار دارد.

نشست عبدالعلي علي عسگري رئيس سازمان صداوسيما با حسن روحاني رئيس جمهور کشورمان نيز مي‌تواند فرصتي براي جذب منابع تازه و کمک‌هاي مالي دولت به رسانه ملي باشد تا شرايط سختي که اين مجموعه در چند سال اخير گذرانده، تغيير کند و دست ميرباقري و مديرانش در شبکه‌هاي تلويزيون براي توليد محتواي با کيفيت باز شود.

بايد اندکي صبر کرد و ديد، در آينده نزديک، وضعيت اقتصادي رسانه ملي تا چه ميزان دستخوش تغييرات اساسي مي‌شود و در چنين بستري، ميرباقري تا چه حد براي صرف منابع مالي در اختيار تلويزيون در زمينه توليد وسيع محتواي باکيفيت براي ده‌‌ها شبکه تلويزيوني مبسوط‌اليد خواهد شد؟