نصف جهان-مرضیه غفاریان: «جلسه اضطراری مدیران ذوب‌آهن» خبری بود که سه شنبه شب و چند ساعت پس از شکست خانگی سبزپوشان اصفهان برابر تراکتور روی خروجی چند خبرگزاری قرار گرفت و بلافاصله در فضای مجازی به خصوص در صفحات هواداری ذوب آهن وایرال شد. جلسه ای که همه حدس می زدند نتیجه آن برکناری رحمان رضایی، سرمربی جوان گاندوها باشد.

این روال کاری مدیران ذوب آهن برای اهالی فوتبال تازگی ندارد و با وجود اینکه خروجی جلسه مذکور این بار تاکنون و با وجود نارضایتی از عملکرد تیم و نتایج، برکناری رضایی در این مقطع نبوده اما اگر در ادامه فصل این چرخه تکراری تغییر روی نیمکت در باشگاه ذوب آهن متوقف شد، جای بسی تعجب است. باشگاهی که سال گذشته هدایت تیم فوتبالش را به چهار مربی دائم و موقت سپرد هیچ بعید نیست اکنون هم برای رهایی از بحران، دیواری کوتاه تر از دیوار سکاندار این تیم پیدا کند.

اما اگر باعث و بانی نتیجه نگرفتن این تیم ریشه دار در سال های اخیر فقط و فقط سرمربیانش بوده اند، چرا مدیران و مسئولان ذوب آهن هنوز نتوانسته اند این معضل را حل کنند؟ این مسیر آزمون و خطایی که در پیش گرفته اند کی قرار است به موفقیت ختم شود؟ اختلاف نظر و چنددستگی مدیران کارخانه و مسئولان باشگاه ذوب آهن در انتخاب سرمربی برای این تیم طی چندفصل اخیری که سبزپوشان نتوانسته اند مانند سابق در لیگ مدعی باشند گوش فلک را کر کرده. از انتخاب امید نمازی در فصل هجدهم که همچنان بابت دوران سرمربیگری اش در این تیم و نحوه برکناری اش با انتقادات تند و تیزش مسئولان این باشگاه را مورد نوازش قرار می دهد، گرفته تا همین رحمان رضایی، سرمربی حال حاضر ذوبی ها؛ هیچ وقت ذوب آهنی ها به نظر واحدی در انتصاب یک فرد به عنوان سرمربی تیم فوتبالشان نرسیدند و بدتر از همه آنکه پس از همه این تنش ها سرمربی روی نیمکت این تیم می نشیند که تعداد مخالفانش در باشگاه ذوب آهن چندین و چند برابر موافقانش است و گفته می شود که از طرف فرد یا نهادی به باشگاه تحمیل می شود و در نهایت این نحوه گزینش اجباری تاکنون به قطع همکاری زودهنگام مربی با باشگاه منجر شده است.

و از قرار معلوم در ذوب آهن در همچنان بر همان پاشنه می چرخد؛ طوری که پیش از آغاز لیگ بیستم نیز پس از کش و قوس ها و مخالفت های فراوان رحمان رضایی به عنوان سرمربی سبزپوشان اصفهان انتخاب شد. آن هم در حالی که اکثر قریب به اتفاق اعضای هیئت مدیره باشگاه ذوب آهن و هواداران موافق حضور او روی نیمکت تیمشان نبودند تا جایی که حتی پس از انتصاب رسمی او در این سمت همچنان اختلافات میان آنها ادامه داشت و دارد.

این اختلاف ها وقتی شعله ور شد که عجب ترین اتفاق فصل نقل و انتقالات لیگ در این تیم افتاد و بازیکنی برخلاف نظر مربی جذب شد و زبانه این آتش، دامن مخالفان مربی در هیئت مدیره باشگاه را گرفت و آنها مجبور شدند صندلی های خود را به اشخاص دیگر واگذار کنند و در نهایت ذوب آهنی ها با هدایت رحمان رضایی پا به میدان مسابقات گذاشتند؛ اما دود هر شکست و تساوی شاگردان این سرمربی جوان به چشم شخص او فرو می رود و تیغ تیز انتقادات پس از هر دیدار سبزپوشان به سمت رحمان روانه می شود و منتقدان وی نتیجه نگرفتن گاندوها را دلیلی بر مدعای خود در مقصر بودن این سرمربی تازه کار می دانند.     

اما بر هیچکس پوشیده نیست که مشکلات ذوب آهن مخصوص امروز و دیروز نیست؛ حداقل می توان گفت در فصل جاری مشکلات این تیم پیش از انتخاب سرمربی آن شروع شد، آنجا که ستاره های ذوب آهن که مدت قراردادشان تمام شده بود یکی پس از دیگری راه خروج از باشگاه را در پیش گرفتند و جذب تیم های مطرح شدند حتی یکی از آنها که به تیم همشهری کوچ کرد لقب بمب نقل و انتقالاتی را از آن خود کرد؛ در حالی که مدیران باشگاه در خواب زمستانی فرو رفته بودند و هیچ تلاشی برای نگهداشتن بازیکنانی که در ذوب آهن قد کشیده بودند و تیم به آنها نیاز داشت نمی کردند. باشگاه ذوب آهن پس از جدایی ستاره هایش حتی در جذب بازیکن مطرح نیز عملکرد خوبی نداشت تا جایی که این شائبه در میان طرفداران این تیم به وجود آمد که مدیران باشگاه قصد دارند تیم فوتبال ذوب آهن را منحل کنند. جالب آنجاست که بعدها عنوان شد این مدیران از بازیکنانی که رضایی به تیمش اضافه کرده چندان رضایت ندارند اما آیا اگر این سرمربی روی فوتبالیست های بهتر و گرانقیمت دست می گذاشت آنها حاضر بودند برای جذب آن بازیکن هزینه کنند و دست به جیب شوند؟

حالا که این تیم با این بضاعت کم و بازیکنانی که با تجربه ترین آنها کاپیتانشان قاسم حدادی فر و همچنین شهاب گردان گلر این تیم است حداقل در برابر اکثر تیم های مدعی لیگ کم نیاورده و توانسته آنها را متوقف کند نمی توان علت کسب نتایج ضعیفش را گردن سرمربی انداخت بلکه همه در ناکامی های اخیر ذوبی ها دخیل هستند؛ از صدر تا ذیل باشگاه حتی هواداران؛ گیرم یکی بیشتر و یکی کمتر. حتی می توان مدعی شد رحمان رضایی وارث تیمی شده که این اواخر خوب نتیجه نمی گرفته و او و شاگردانش این روزها برای خروج از این بحران بیش از تغییر و تحول روی نیمکت و یا حتی ترکیب تیم، نیاز به آرامش، ثبات و همراهی دارند. تیمی که برای پیشگیری از انقراض «تمساح پوزه کوتاه» کشورمان با انتخاب لقب «گاندو» برای خود حامی این کروکودیل بومی سیستان شدند، حالا بیشتر از هر چیز نیاز به حمایت دارد...