نصف جهان: در حالي‌که ايران دومين دارنده منابع گازي دنياست و فاصله چنداني با کشور روسيه به عنوان اولين دارنده منابع گازي جهان به لحاظ حجم ذخاير گازي ندارد اما اين روزها به دليل افزايش مصرف گاز شاهد خاموشي‌هايي به دليل محدوديت ايجاد شده در تأمين سوخت نيروگاه‌هاي کشور هستيم.

حال سئوال اينجاست که چرا ايران با حجم قابل توجهي از ذخاير گازي با کمبود گاز و در نهايت تبعات ناشي از آن همچون خاموشي برق مواجه است؟

روسيه با 34 تريليون مترمکعب ذخاير گازي اولين دارنده منابع گازي دنياست که ساليانه 670 ميليارد متر مکعب گاز توليد مي‌کند از اين ميزان نيز ساليانه 450 ميليارد مترمکعب در داخل مصرف شده و 220 ميليارد مترمکعب باقيمانده را صادر مي‌کند.

ايران نيز با حدود 33 تريليون مترمکعب حجم ذخاير گازي که فاصله زيادي هم با روسيه ندارد دومين کشور دارنده منابع گازي دنياست؛ با اين حال، ميزان توليد ساليانه ما از ذخاير گازي 2/5 برابر کمتر از روسيه و رقمي معادل 270 ميليارد مترمکعب است که از اين ميزان نيز 250 ميليارد مترمکعب صرف مصارف داخلي و 20 ميليارد مترمکعب باقيمانده به کشورهاي همسايه صادر مي‌شود.

با بررسي و مقايسه آمار فوق در مي‌يابيم که کشور روسيه تقريباً معادل کل مصرف داخلي گاز ايران صادرات انجام داده و اولويت آن تعهد صادراتي است به طوري‌که در فصول سرد سال و همزمان با افزايش مصرف داخلي به هيچ وجه ميزان صادرات خود را تعديل نکرده و در عوض قطع گاز را در بخش مصارف داخلي اعمال کرده است.

ايران 337 ميدان گازي کشف شده دارد که از اين ميزان حدود 77 درصد توسعه نيافته‌اند و در حال حاضر تنها تمرکز وزارت نفت بر توسعه ميدان گازي پارس جنوبي است که حدود 40 درصد حجم منابع گازي ايران را شامل مي‌شود. اما آيا قرار است پارس جنوبي تا ابد گاز داشته باشد؟

بنابراين مشکل اصلي جامعه ما کمبود گاز نيست بلکه مسئله اصلي گاز محور بودن سيستم گرمايشي در کشور به جاي برق محور بودن، مصرف بالا، غيراستاندارد و چندبرابر ميانگين مصرف جهاني، اتلاف انرژي در زنجيره توليد تا مصرف، عدم توجه جدي به موضوع بهينه سازي مصرف سوخت، گستردگي شبکه گازرساني به مناطق غيرقابل توجيه با توصيه و فشار نماينده مجلس، عدم توجه و برنامه ريزي براي جايگزيني انرژي‌هاي نو و پاک و... است.