«رکس تيلرسون» رئيس 64 ساله شرکت «اکسون موبيل» به عنوان وزير خارجه آمريکا انتخاب شده است و در صورت تأييد به جرگه ديگر مديران بانکي و نفتي دولت آينده «دونالد ترامپ» رئيس جمهور منتخب آمريکا خواهد پيوست.

به گزارش انتخاب، تيلرسون در حدود 40 سال فعاليت حرفه‌اي اش فقط در يک شرکت کار کرده است؛ اکسون موبيل. نه سابقه دولتي دارد نه سابقه ديپلماتيک اما با بسياري از سران کشورها ديدار کرده و قراردادهاي بسياري را در بسياري از کشورهاي دنيا منعقد کرده است. خود اکسون موبيل هم دست‌ کمي از يک کشور ندارد؛ يک شرکت 370 ميليارد دلاري که صنايع نفت و گاز، ساختمان، تکنولوژي، بازاريابي، فروش، منابع انساني و بسياري ديگر از بخش هاي صنعت و تجارت در حداقل 50 کشور دنيا حضور دارد.

تيلرسون به عنوان يک مذاکره کننده ماهر و موفق شناخته مي‌شود. پله‌هاي ترقي را در اکسون موبيل يکي يکي طي کرد تا در سال 2006 بر بالاترين سمت آن تکيه زد. اکسون موبيل يکي از موفق‌ترين شرکت هاي آمريکايي در دهه‌هاي اخير بوده و بايد اين موفقيت را به حساب تيلرسون هم نوشت. او مطمئناً مي‌داند چگونه مذاکره کند و قراردادهاي پرسود ببندد. به قول دونالد ترامپ او «بازيگري در سطح جهاني است».

کسي زياد نمي‌داند تيلرسون درباره ايران چه فکر مي کند، مصاحبه 9 ماه پيش او با سي‌ان‌بي‌سي يکي از معدود اظهارنظرهاي علني او درباره ايران است: «شرکت هاي آمريکايي مثل ما هنوز قادر نيستند در ايران کسب و کار کنند، بسياري از رقباي اروپايي ما فعالانه در ايران کار مي کنند. من نمي دانم که آيا اين الزاماً به ضرر ماست يا نه. تاريخ ايران، از نظر سرمايه گذاري خارجي در گذشته، شرايط آنها هميشه چالش برانگيز بوده است، بسيار دشوار. به همين دليل ما هيچوقت سرمايه گذاري بزرگي در ايران نداشتيم و من نمي دانم آيا امروز ايراني ها تفاوتي کرده‌اند يا نه. ما بايد منتظر بمانيم و هيچ قراردادي هم بسته نشده است. اما من مدتها پيش اين را ياد گرفته ام که بعضي اوقات اولين بودن الزاماً بهترين حالت نيست. بايد منتظر بمانيم و ببينيم آيا راهي براي شرکت‌هاي آمريکايي باز مي شود يا نه. ما مطمئناً آن را بررسي خواهيم کرد چون ايران کشوري با منابع عظيم است.»

شايد به همين دليل هم شرکت اکسون در سال 1393 از طريق يک شرکت حقوقي در ايران برند تجاري خود (انرژي اينجا زندگي مي کند) را به ثبت رسانده است.

به هر حال تيلرسون با تحريم مخالف است، اهل معامله است و مي‌خواهد هر حوزه نفتي و البته گازي بلااستفاده را به بهره برداري برساند. شايد بر خلاف تصور، انتخاب او براي ايران، يا حداقل براي صنعت نفت ايران، خبر بدي نباشد.