میلین به عنوان یک غلاف محافظ و عایق الکتریکی در اطراف سیم‌های مغز عمل می‌کند. رشته‌های عصبی موسوم به آکسون که ارتباط بین سلول‌های مغز را فراهم می‌کنند.

اختلال در غلاف میلین بر کارایی و سرعت فرآیند‌های عصبی تأثیر منفی می‌گذارد، که منجر به کاهش عملکرد‌های شناختی و ایجاد برخی از بیماری‌های تخریب عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس و بیماری آلزایمر می‌شود.

دانشمندان علوم مغز و اعصاب در انگلیس، آلمان و ایتالیا دریافتند سلول‌هایی که ترمیم میلین را کنترل می‌کنند با افزایش سن از کارآیی کمتری برخوردار می‌شوند و یک ژن اصلی را شناسایی می‌کنند که کاهش بیان با افزایش سن توانایی سلول‌ها را برای جایگزینی میلین از دست رفته کاهش می‌دهد.

پروفسور آرتور بات رئیس این تحقیق در یک مطبوعات گفت: همه با ماده خاکستری مغز آشنا هستند، اما تعداد کمی از افراد از ماده سفید که ازسیم‌های الکتریکی عایق بندی شده است که قسمت‌های مختلف مغز ما را به هم متصل می‌کند، اطلاع دارند. یکی از ویژگی‌های اصلی مغز در حال پیر شدن، از بین رفتن تدریجی ماده سفید و میلین است که منجر به اثرات مخربی بر عملکرد مغز و کاهش شناخت می‌شود.

سلول‌های مغزی تولید کننده میلین، به نام الیگودندروسیت ها، باید در طول زندگی با سلول‌های بنیادی پیش ساز‌های الیگودندروسیت‌ها جایگزین شوند. با این حال، این روند با افزایش سن کند می‌شود.