نصف جهان: عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی گفت: وقتی که سرنوشت اعضای هیئت‌ علمی دانشگاه، دانشجویان دکتری، پژوهانه‌ها و بودجه‌های اختصاص‌ یافته به کسانی که علاقمند کار علمی هستند، به کمّیتِ چیزی به نام «مقاله» گره می خورد که معلوم نیست کارآمدی آن چیست و چه اتفاقی با آن می افتد، طبیعی است که زمینه برای «فساد علمی» فراهم می‌شود. فساد تنها اختلاس‌های چند هزار میلیاردی نیست. تقلب‌های علمی، ریشه‌ آموزش عالی ایران را مانند موریانه جویده‌اند و هنوز هم متاسفانه به فکر تجدیدنظر در نگاه و طرز رفتارمان نسبت به پدیده پژوهش و مقاله و ارتقا و نظایر آن نیستیم.

دکتر زهرا گویا با اشاره به گزارش اخیر نیچر درباره تقلب سازمان‌یافته و تولید مقالات در کشورهایی همچون چین، ایران و روسیه گفت: به نظر من مطرح کردن بحث مُغرضانه بودن گزارش نیچر، به بیراهه رفتن و گول‌زدن خودمان است. می‌دانیم تقلب در ایران در سطح وسیعی در حال انجام است. آئین‌نامه‌های پیاپی وزارت علوم و تشکیل کمیته‌های متعدد از سوی دانشگاه‌ها برای پیگیری تقلب‌ها، نشان از درد بزرگی دارد که اگر نخواهیم آن را ببینیم و بگوییم دیگران غرض‌ورزی می‌کنند، بیش از همه به خودمان ضربه می‌زنیم.

دکتر گویا با طرح این پرسش که دانشگاه‌هایی که زمانی نوابغ و بزرگان این مملکت را پرورش داده، چه بر سرشان آمده که نیازمند انواع کمیته‌های اخلاقی برای انجام وظیفه اصلی استادانش شده است؟ افزود: چرا در چنین باتلاقی غلطیده‌ایم؟ و چرا هر چه تعداد کمیته‌های نظارتی و منشورهای اخلاقی بیشتر شده، میزان تخلفات هم بالاتر رفته و تقلب‌های علمی شدت گرفته است؟ این پدیده را که دیگر نمی‌توان به غیر از خود نسبت داد؟ این بادی است که نهاد آموزش عالی در ایران کاشته و الان دارد طوفان درو می کند. اصلاح این امر، با سنگین تر کردن مجازات میسر نیست. این موضوع، نیازمند یک کار پژوهشی اصیل و چندین لایه و در چندین سطح است تا ریشه های آن از ابعاد مختلف، شناسایی شود.