اعظم آهنگر جامعه شناس، در یک گفت و گوی رادیویی، در خصوص آسیب های تک فرزندی در خانواده و جامعه اظهار کرد: کیفیت زندگی مهم است و نمی توان گفت مهم نیست، اما واقعیت این است که ما عدم تمایل به فرزندآوری را در بین اقشاری مشاهده می کنیم که کیفیت زندگی خوب و امکانات لازم را برای داشتن فرزندان دیگر هم دارند و این موضوع تا حدی برای جامعه ما آسیب زا و مسئله ساز است.

وی بیان کرد: برخی بر این باور هستند که یک فرزند کفایت می کند، چرا که می توانند زندگی با کیفیت تری را برای فرزند خود فراهم کنند و تحصیل خوب و آموزش های لازم را برای او داشته باشند تا بچه شان دچار فقر قابلیتی نشود، اما وقتی در بزرگسالی، بین بچه های تک فرزند و بچه هایی که از خانواده های چند فرزند هستند، مقایسه می کنیم، می بینیم که بچه های تک فرزند، شادی  و سرمایه اجتماعی کمتری دارند، چرا که خواهر و برادر سرمایه اجتماعی هستند.

این جامعه شناس تصریح کرد: داشتن خواهر و برادر باعث می شود که فرد در مواقع اضطرار بتواند از آن ها کمک و حمایت بگیرد، چراکه آن ها همدیگر را حمایت می کنند. این در حالی است که بچه های تک فرزند در زمان کهولت پدر و مادر واقعا گرفتار می شوند به این دلیل که مجبور هستند یا هزینه پرستار را پرداخت کنند و یا اینکه از کار و درآمد خودشان بزنند تا بتوانند از پدر و مادرشان که دچار کهولت سن هستند و مشکلاتی دارند حمایت کنند، اما خانواده هایی که دارای چند فرزند هستند به راحتی مسئولیت والدین را هم بین خود تقسیم می کنند.

آهنگر گفت: توجه داشته باشید ما در کشوری زندگی می کنیم که مسئولیت افراد به دوش خانواده است. یعنی از روزی که بچه به دنیا می آید تا کهولت سن و پیری و فوت او، همه هزینه هایش به عهده پدر و مادر است و خانواده برای او هزینه می کنند تا بتواند تحصیل کند و خانواده برای او شغل و مسکن ایجاد می کند و حتی هزینه درمان او هم با خانواده است و تمام مسئولیت اجتماعی یک بچه برعهده خانواده است و حالا تصور کنید در خانواده ای، فقط یک بچه وجود داشته باشد که این بچه، وقتی پدر و مادرش به سن کهولت می رسند دچار معضلات فراوانی می شود و خودش هم در سن بزرگسالی، به دلیل تنهایی هایش و عدم حمایت ها و همکاری ها دچار مسائل زیادی می شود.

وی ادامه داد: مسئله دیگری که در این خصوص وجود دارد، این است که کشور ما دچار پیری سن شده است و به این ترتیب، با وجود تک فرزندی، برای نیروی کار و ... با مشکلاتی روبرو می شود و اگر این قدر زیاد و وسواس گونه به کیفیت زندگی تک فرزندها توجه کنیم و به فکر بچه دیگری نباشیم، اصلا نیروی کاری وجود نخواهد داشت و چرخه اقتصاد کشور هم به گردش نخواهد آمد.

نگاهی به معایب و مزایای تك فرزندی

این جامعه شناس افزود:اگر نتوانیم موضوع تک فرزندی را مدیریت کنیم و حداقل، نیروی انسانی را از خودمان داشته باشیم دچار مشکلاتی می شویم، به خاطر همین نیاز است حداقل هر پدر و مادر دو فرزند داشته باشند که رشد جمعیت رو به کاهش نباشد، چراکه اگر به کشورهای اروپایی که‌ جمعیت پایینی دارند نگاه کنیم، می بینیم که با اقتصاد خوبی روبرو هستند و می توانند از کشورهای دیگر، نیروی کار استخدام کنند اما ما چنین شرایطی را نداریم.

وی در پایان خاطرنشان کرد: خانواده هایی که دو یا سه فرزند دارند بسیار شادتر زندگی می کنند. این در حالی است که خانواده ای که تک فرزند است تمرکز و توجه اش به طور دائم به همان فرزند است و آن قدر فرزندشان تحت نظارت است که دست از پا خطا نمی کند و ریسک پذیری ندارد و همیشه می ترسد که اشتباه کند و پدر و مادر روی آن حساسیت زیادی دارند که این نشان می دهد بچه های تک فرزند در مقایسه با بچه هایی که در خانواده  چند فرزند هستند، شادی کمتری دارند و مسئولیت اجتماعی آن ها در قبال خانواده هم بیشتر است.