۹ کاروان‌سرای امین‌آباد، مهیار، مرنجات، گبرآباد، گز، جهادآباد، کوهپایه، نیستانک و مجموعه هتل عباسی از استان اصفهان در پرونده ثبت جهانی کاروان‌سراهای ایران قرار گرفتند.

هر ساله در کمیته میراث جهانی یونسکو هر کشور به میزان سهمیه مشخصی که دارد، پرونده آثار، بناها، مناظر فرهنگی و یا مناظر طبیعی خود را ارائه داده و در این کمیته برای ثبت جهانی این آثار تصمیم گیری می‌شود. در سال جاری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی قصد دارد با پرونده کاروان‌سراهای ایرانی به اجلاس کمیته جهانی برود.

در این پرونده ۵۶ کاروان‌سرا وجود دارد که در هفته‌های گذشته مورد بازدید ارزیابان یونسکو قرار گرفتند. این کاروان‌سراها در اقصا نقاط ایران از جمله استان اصفهان قرار گرفتند و قرار است پس از رفع ایرادات پرونده، برای ثبت جهانی آن‌ها در جلسه آینده کمیته میراث جهانی یونسکو تصمیم گیری شود تا شاید پرونده کاروان‌سراها به عنوان بیست و هفتمین ثبت جهانی ایران نام گیرد.

از این تعداد ۵۶ کاروان‌سرا تعدادی در استان اصفهان هستند که شهرام امیری، سخنگوی اداره‌کل میراث فرهنگی استان اصفهان درباره آن‌ها به خبرنگار مهر گفت: ۹ کاروان‌سرای امین‌آباد، مهیار، مرنجات، گبرآباد، گز، جهادآباد، کوهپایه، نیستانک و مجموعه هتل عباسی از استان اصفهان در پرونده ثبت جهانی کاروان‌سراهای ایران قرار دارند. تمام این کاروان‌سراها متعلق به دوره صفوی هستند، به جز کاروان‌سرای «نیستانک» که قاجاری محسوب می‌شود.

وی اظهار داشت: از نظر کاربردی دو کاروانسرا وجود دارد، یک نوع از کاروانسراها در داخل از شهرها بودند که کالا در آن‌ها انبار و به فروش می‌رسیده است؛ این مدل کاروانسراها در میدان نقش جهان و اطراف چهارباغ اصفهان به وفور یافت می‌شود که شاخص‌ترین آن‌ها نیز کاروانسرای عباسی یا هتل عباسی است. همچنین کاروانسراهای خارج از شهر بیشتر به عنوان استراحت‌گاهی بین راهی بودند.

امیری ادامه داد: در حدود چهار هزار سال اصفهان در میانه جاده ابریشم، شرق و غرب جهان را به یکدیگر متصل می‌کرد. این ارتباطات با انگیزه تجارت آغاز و سپس به ارتباط اجتماعی و فرهنگی گسترش می‌یافت. در برخی ادوار تاریخی از جمله دوران صفوی، این روابط تجاری به واسطه نوع نگاه حاکمان گسترده‌تر می‌شود.

سخنگوی اداره‌کل میراث فرهنگی استان اصفهان با بیان اینکه «حاکمان صفوی به دلیل نیاز به ارتباط با عثمانی و اروپا همچنین سرزمین‌های شرق، اقدام به گسترش ارتباطات تجاری، سیاسی و اجتماعی داشتند و در نتیجه راه‌ها توسعه یافت»، تاکید کرد: ساخت کاروان‌سراها از اواسط دوره صفویه و در زمان حکومت شاه عباس اول صفوی آغاز شد. شاه عباس در بحث تجارت آگاهی داشت و به این نتیجه رسید که باید اقدام به جاده‌سازی و تأمین امنیت کاروان‌ها کند.

وی افزود: از آنجایی که تا زمان شاه عباس صفوی مسیر دقیق و درستی وجود نداشت و کاروان‌ها مجبور به گذران اوقات در بیابان‌ها بودند و یک سفر ماه‌ها به طول می‌انجامید، شاه عباس صفوی دستور ساخت کاروان‌سراهای مختلفی را در راه‌های اصلی سرزمین صادر کرد. با توجه به اینکه در آن زمان، اصفهان پایتخت ایران صفوی بود، بخش قابل توجهی از کاروان‌سراها در این منطقه ساخته شد. در دوران صفوی در حدود هزار کاروانسرا در ایران ساخته شد و در دوران بعدی از جمله زندیه و حتی قاجار این یادگارها حفظ و ساخت آن‌ها ادامه پیدا کرد.