چندان مشخص نیست چگونه این فواید به افزایش طول عمر انسان منجر می‌گردد، اما شاید یکی از دلایل این باشد که کاهش وزن حاصل از دنبال کردن این رژیم‌ها می‌تواند مزایایی برای سلامتی به همراه داشته باشد که این امر به افراد کمک می‌کند عمر طولانی‌تری داشته باشند. علیرغم شواهد محدود در انسان‌ها، مطالعات مکانیسم‌های مشترکی را در رژیم‌های غذایی مختلف نشان می‌دهند که شاید روزی ‌بتوانند درمان‌های قوی‌تر و دقیق‌تری برای مبارزه با اثرات پیری به وجود آورند.

محبوبیت روزافزون رژیم‌های ضد پیری و تنوع آن‌ها باعث ایجاد سردرگمی در افراد می‌گردد. با در نظر داشتن این موضوع، دکتر مت کاربرلین و همکارانش شواهد مربوط به رژیم‌هایی که ادعا می‌کنند اثرات ضد پیری دارند را با رژیم‌هایی مبنی بر محدودیت کالری مقایسه کرده‌اند که مقاله آن‌ها با عنوان «رژیم‌های ضد پیری: جداسازی واقعیت از خیال» در مجله Science به‌صورت آنلاین منتشرشده است.

محققان در این مطالعه رژیم‌های کتوژنیک، روزه‌داری متناوب، رژیم‌های مشابه روزه‌داری، رژیم‌هایی مبتنی بر محدودیت زمانی و محدودیت پروتئین و همچنین رژیم‌هایی که اسیدهای آمینه خاص مانند متیونین، تریپتوفان یا آمینواسیدهای شاخه‌دار را محدود می‌کنند، بررسی کرده‌اند.

دکتر کاربرلین می‌گوید در چند سال گذشته مداخلات غذایی بسیاری رایج شده است که بر اساس مطالعات صورت گرفته بر روی حیوانات آزمایشگاهی، ادعا می‌کنند بر روند پیری تأثیرگذارند.

او که استاد گروه آزمایشگاهی نیز هست ابراز می‌کند که چون رژیم‌های ضدپیری به عموم مردم توصیه می‌شوند، ما احساس کردیم یک ارزیابی بی‌طرفانه از شواهدی که در مطالعات پیشابالینی و بالینی حاکی از تأثیرگذاری آن‌ها بر روند پیری می‌باشد ضروری است.

دکتر لوری رایت، رئیس دپارتمان تغذیه در دانشگاه فلوریدا عنوان می‌کند که این مقاله به بررسی جامع رژیم‌های غذایی مختلف ضد پیری و نتایج آن‌ها پرداخته است.

دکتر کاربرلین و همکارانش همچنین در بررسی خود به چندین داستان ساختگی رایج در مورد استراتژی‌های رژیم غذایی ضد پیری اشاره می‌کنند. گفته می‌شود محدودیت کالری همیشه کار می‌کند. اگرچه گزارش‌های زیادی مبنی بر افزایش طول عمر و سلامتی ناشی از محدودیت کالری وجود دارد، نمونه‌های متعددی نیز منتشرشده است که بیان می‌کند محدودیت کالری باعث افزایش طول عمر نمی‌شود، ازجمله مطالعات روی موش‌ها و میمون‌های رزوس.

به‌عنوان مثالی دیگر عنوان می‌شود که درشت مغذی‌ها برای پیری خوب یا بد هستند. تمرکز صرف بر درشت مغذی‌ها مانند پروتئین یا کربوهیدرات‌ها ممکن است باعث نادیده گرفتن بخشی از اطلاعات گردد. ترکیب رژیم غذایی، کل کالری دریافتی و فاصله زمانی تغذیه، همگی می‌توانند بر طول عمر و سلامتی تأثیر بگذارند.

این موضوع که محدودیت کالری تنها با پیشگیری از سرطان باعث افزایش طول عمر می‌شود نیز تمام ماجرا نیست. اگرچه مطالعات متعدد بر روی جوندگان اثرات ضد سرطانی را گزارش می‌کنند، اما محدودیت کالری تخریب‌های ناشی از افزایش سن در بافت‌های ایمنی، مغز، قلب، ماهیچه‌ها، کلیه، تولیدمثل و سایر بافت‌ها را نیز به تأخیر می‌اندازد و می‌تواند این‌گونه در افزایش طول عمر نقش ایفا کند.

دکتر کاربرلین می‌گوید غافلگیرکننده‌ترین یافته برای من این بود که شواهد واقعی بسیار ضعیفی در اثبات فواید طول عمر و سلامتی در موش‌ها براثر این مداخلات غذایی و پس از اعمال محدودیت کالری وجود دارد. به‌عبارت‌دیگر بیشتر مطالعات آزمایشگاهی در مورد روزه‌داری متناوب، محدودیت پروتئین یا تغذیه با محدودیت زمانی، کالری مصرفی حیوانات را نیز به میزان قابل‌توجهی محدود می‌کنند. بنابراین جدا کردن اثرات ضد پیری از دستاوردهای به‌دست‌آمده درنتیجه کاهش 20 تا 40 درصدی کالری در رژیم‌های غذایی در طی انجام مطالعات بسیار دشوار است؛ اما زمانی که محققان آزمایش‌ها را با عدم‌تغییر میزان ‌کالری انجام می‌دهند، به‌نحوی‌که شمارش کالری ثابت می‌ماند، اثرات ضد پیری به‌طورکلی بسیار ناچیز هستند یا اصلاً وجود ندارند.

تنها استثنا در میان مداخلات غذایی موردبررسی ممکن است محدودیت متیونین و محدودیت اسیدآمینه شاخه‌دار باشد، اما این استراتژی‌های رژیم غذایی به‌طور گسترده در حیوانات آزمایشگاهی موردمطالعه قرار نگرفته‌اند و در این مرحله برای اجرا بر روی افراد عملی نیستند.

شگفتی دیگر برای دکتر کاربرلین تأثیر زیاد زمینه ژنتیکی بر نتایج در مطالعات پیشابالینی مداخلات رژیم غذایی بود که این امر تا حد زیادی نادیده گرفته‌شده است. بسیاری از این مطالعات به‌عنوان‌مثال، در لاین‌های موش‌های هم‌خون انجام‌شده است. اما تحقیقات دیگر در موجوداتی با تنوع ژنتیکی بیشتر ازجمله موش‌های وحشی، مگس‌های میوه و مخمرهای جوانه‌زده نشان می‌دهد که زیرمجموعه‌ای از زمینه‌های ژنتیکی با این مداخلات غذایی واکنشی به طول عمر نشان نمی‌دهند و حتی در برخی از آن‌ها طول عمر کاهش‌یافته است.

اگرچه تعجب‌آور نیست که ژنوتیپ و محیط هر دو بر واکنش افراد به یک مداخله غذایی خاص تأثیر می‌گذارند، اما جای شگفتی دارد مداخله‌ای که اغلب در بررسی‌های متون علمی و در کتاب‌هایی که برای عموم مردم نوشته‌شده برای همگان سودمند معرفی می‌گردد درواقع برای حدوداً 25 درصد از زمینه‌های ژنتیکی آزمایش‌شده مضر است.

علاوه بر این محققان به مردم هشدار می‌دهند که زیاده‌روی نکنند. اگرچه بسیاری از مردم تمایل دارند که مداخلات غذایی را بی‌خطر فرض کنند، اما اثرات بیولوژیکی این رژیم‌های ضد پیری عمیق و به‌طورکلی کمتر از مداخلات دارویی است. مانند هر دارویی، مداخلات رژیمی دارای دزهای مشخصی برای رسیدن به نتیجه دلخواه است و در دزهای بالا منجر به عوارض جانبی قابل‌توجه و درنهایت مرگ خواهد شد.

به گفته محققان از دست دادن میل جنسی و اختلالات جنسی، مشکلات روانی، خستگی مزمن، کم‌خوابی، ضعف عضلانی، حساسیت به عفونت، اختلال در بهبود زخم و انزوای اجتماعی ازجمله عوارض جانبی بالقوه رژیم‌های غذایی مشابه با محدودیت کالری است.

دکتر کاربرلین با اشاره به شواهدی در مورد افراد بالای 65 سال می‌گوید شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد محدودیت پروتئین ممکن است در افراد مسن‌تر بدون سابقه بیماری‌زای کشنده مضر باشد. به عقیده وی تحقیقات بیشتر در مورد اثرات نامطلوب این نوع محدودیت‌ها به‌ویژه در درازمدت، ضروری است.

او همچنین بیان می‌کند که همه این استراتژی‌های غذایی دارای عوارض جانبی متعددی هستند، حتی گرسنگی یک عارضه جانبی است که تا آنجایی که ما می‌توانیم پیدا کنیم در حیوانات آزمایشگاهی یا در افراد به‌دقت ارزیابی نشده است. توصیه کلی در حال حاضر این است که در مورد این رژیم‌ها و سایر رژیم‌ها احتیاط کنید.

هنوز شواهد زیادی در مطالعات پیشا بالینی یا بالینی وجود ندارد که هر یک از این رژیم‌های ضدپیری به‌طور قابل‌توجهی ازنظر طول عمر سالم برای افرادی که اضافه‌وزن نداشته و ورزش متوسطی دارند مؤثر است.

کاربرلین اشاره می‌کند که مسلماً اگر افراد اضافه‌وزن دارند، برخی از این رژیم‌ها می‌توانند برای کاهش وزن سالم مفید باشند، به‌خصوص اگر با ورزش همراه گردند و بدیهی است که این موضوع می‌تواند خوب باشد.

از طرف دیگر دکتر رایت معتقد است علی‌رغم شواهد بسیاری که در مورد رژیم‌های ضد پیری از مطالعات غیرانسانی به‌دست‌آمده مقاله اخیر نشان می‌دهد رژیم غذایی در گذراندن یک زندگی سالم به دوران پیری نقش دارد. درحالی‌که شواهد کافی برای برخی از افراط در رژیم‌های غذایی که موردبحث قرار گرفت وجود ندارد، شواهدی هست که نشان می‌دهد الگوهای غذایی نه‌تنها از طول عمر بلکه از پیری باکیفیت حمایت می‌کند.

توصیه‌ها ممکن است آشنا به نظر برسند: حفظ وزن بدن سالم، مصرف فراوان سبزی‌ها و میوه‌ها، انتخاب غلات کامل و پرهیز از قندهای افزوده، خوردن پروتئین‌های بدون چربی ازجمله ماهی و پروتئین‌های گیاهی بیشتر مانند لوبیا و انتخاب چربی‌های غیراشباع با اجتناب از مصرف چربی‌های اشباع و ترانس.

انجمن قلب آمریکا اخیراً راهنمای خود را با 10 توصیه رژیم غذایی مبتنی بر شواهد به‌روز کرده است که در توصیه با مصرف بیشتر غلات کامل، میوه‌ها و سبزی‌ها فراوان و به حداقل رساندن قندهای افزودنی با یکدیگر همپوشانی دارند. همچنین راهنمای AHA چالش‌های ناشی از موانع محیطی و دیگر موانع تغذیه سالم، ازجمله نژادپرستی ساختاری، محله‌های جداشده و مناطقی را که انتخاب‌های ناسالم گزینه پیش‌فرض بسیاری از مردم است را شناسایی می‌کند.

دکتر کاربرلین تمایل دارد که تحقیقات به سمت تغذیه شخصی‌تر حرکت کند و می‌گوید امیدوار است شاهد پیشرفت در درک چگونگی تأثیر ژنو تیپ و محیط فردی بر واکنش به مداخلات غذایی مختلف در افراد باشیم که به هدف بهینه‌سازی فواید آن‌ها بر سلامتی در سطح فردی کمک می‌کند.