ترامپ همچون بسیاری هوچی‌گرانِ سلف خویش هیولانگ Huey P. Long، مک‌کارتی JosephMcCarthy، جورج والاس George Wallace، و روس پروت Ross Perot نیز در شباهتی حیرت‌انگیز با دیکتاتورهای هم عصرش، پوتین همه‌کاره‌ی روسیه نتنیاهو گلِ سرسبدِ صهیونیزمِ نژادپرست، زنان و رسانه‌ها را از همان روز نخست ریاست‌جمهور‌ی به مبارزه طلبیده.

کانون آرمانیِ بنیادگرایی بازار و پوپولیسمِ کاسب‌کارانه‌ی ترامپ همانطور که در سخنرانی مضحک و سخیف مراسم تحلیف‌اش- درواقع او هیچ حرفی برای گرفتن نداشت و تنها وقت مردم را زیرباران در پارک ملی واشنگتن گرفت- آشکار بود: این بود: " عظمت آمریکا"، "نخست آمریکا" و بازگشت به گذشته‌ی موهومی که به پیروانِ ساده‌دلش وعده می‌دهد.

شلختگیِ سیاست‌ورزیِ بی‌ارزشِ میلیاردِ نیویورکی از همان روزِ نخستِ تکیه زدن بر اریکه‌ی قدرت آشکار شد.

وب‌سایت کاخ سفید را طراحیِ مجدد کرد؛ و به سیاست‌های حمایتیِ زیست‌محیطی، جنسی، و رسانه‌ای تاخت. در بی‌مقداریِ چنته‌ی تهیِ حاکمان عوام‌گرا همین بس که خود را به‌شیوه‌ای سلبی و در نداشتنِ آنچه که رقیبانشان دارند تعریف می‌کنند: برای تحلیف اوباما آنقدر کم آمدند و برای من اینقدر زیاد!

اوباما آنطور و من اینطور... دروغ و رنگ‌عوض‌کردن‌های مدام حربه‌ای است که پوپولیست‌ها به ‌کار می‌برند تا حریفان را در شطرنج سیاسی آچمز کنند. مردِخلوت‌ترین مراسم تحلیف با توپی پُر به رسانه‌های رسواگر پرید و آنها را فریبکار خواند؛ یک فرافکنیِ فِزرتیِ رنگ‌ورورفته از سوی تاجر بی‌سوادی که خواسته تا گرگ بازار باشد اما پس از چندی که دلارهای سبزِ پدر را به‌باد داده ره‌گم‌کرده گذارش با گله‌ای روان‌پریش‌تر از خود به لانه‌ی سیاستگذاری مملکت‌اش افتاده؛ مرفهِ متظاهری که سردوگرمی اگر چشیده باشد تنها در مسیر سونا تا جکوزی بوده و بس، بچه‌ننه‌ی اقتصاد که حالا لوس‌ونُنُر سیاسی ازآب درآمده.

زنان اما در هیبتِ جنبشی فرهنگی، پیشگام سیاست‌های اعتراضی‌ای شدند که یحتمل طی ماههای آینده با قوت هرچه بیشتر علیه کاخ سفید و سیاست‌های نژادپرستانه‌اش تحت لوای پوپولیسمِ پول‌دوستِ تاجر مسلکِ ترامپ، ادامه خواهد داشت. پاپ پس از زنان پی‌گیرِ پرخاش به پوپولیسم شد آنجا که به شیوع عوام‌گراییِ در سیاست هشدار داد؛ کلیسا از پیِ زنان!

عوام‌گراییِ بی‌رحمِ امثال ترامپ، پوتین، ترزا مِی و نتنیاهو آخرین مرحله از قبضه‌ی قدرت توسط مایه‌دارها، افسران نظامی، و متعصبینی مذهبی و نژادپرست است که در فقدانِ یک آینده‌نگریِ محاسبه‌گرانه‌ و وطن‌پرستانه، تنها در تمنّای حفظ تاج‌وتخت، خود و هم‌دستان خویش را در کوتاه‌مدت رودرروی کثرتی از مردم و در بلندمدت در مواجهه با قلیلی از هوادارانِ دوآتشه‌ خویش قرار می‌دهند.

با فروریزیِ فاشیسم تجاری در آمریکا، روسیه و سرزمین‌های اشغالی، هیچ‌کدام از خیالاتی‌هایی که در پندار خود، ظهور ناسیونالیسم را نه از احساسات پاک مردم که از جیبِ چرکِ تُمبان شرکتی‌ها و اُلیگارهایِ تازه‌به‌دوران رسیده؛ و از حساب‌های بانکیِ پُر اما مخفی‌شان، آرزو دارند؛ باقی نخواهند ماند و آن‌گاه دوران سرخوردگی شاید هم خشمِ عمومی فراخواهد رسید.

پاپ پربیراه نگفته که به رواج عوام‌گرایی زنهار داده. از فرانسه، مجارستان و لهستان گرفته تا روسیه، و تا آمریکا، جایی جبهه‌ی ملیِ ژان‌ماری لوپن، جایی ک.جی.بیِ پوتین و جایی بنگاه‌داریِ ترامپ. راست افراطی این‌بار در نشئه‌ی اتحادی عجیب با پوپولیست‌ها به‌سر می‌برد؛ هم‌نشینی پول و فریب در هپروتی از بی خیالی در قبال منافع اجتماع، رفاه و توسعه!

در خاورمیانه اما سیمرغ رفاه، آرامش و سعادت بر شانه‌های ملتی خواهد نشست که سیاستمدارانش از میادین درس گرفته باشند از تقسیم، از تحریر از بولوتنایا Bolotnaya Square و سایر میادین. درس تقسیم متوازن و عادلانه‌ی ثروت و قدرت و منزلت.

زنان این نیروی بی‌بدیلِ پیشرانِ دموکراسی، در وانفسای موجود شاید تنها قوه‌ی آگاه و پابرجایی باشند که یک‌تنه به مصاف راست افراطی و پوپولیسم و ثروت‌اندوزانِ بی‌سرمایه رفته‌اند. در برلین، پاریس، رم، اسلو، دوبلین، استکهلم، وین، ژنو، بنگلور و آمستردام. با شعارهایی همچون همه‌ی زنان خواهرند؛ پوپولیسم نفرت می‌پراکند؛ بجنگ همچون یک زن!

بیایید زنان را به عظمت بازگردانیم! روحیه‌ات را حفظ کن! مصمم باش! آنها خواب آرامِ دونالد و ملانیا را آشفته کرده‌اند تا آنچه در ضیافت ناهار کپیتول فروبرده‌اند شب‌هنگام بالا بیاورند.

هیچ‌جا از شر پوپولیسم امن‌وامان نیست. باید همه از تاریخ درسی فراموش‌ناشدنی بگیریم اینکه دیکتاتوری‌ همواره از پی هرج‌ومرج می‌آید و پوپولیسم از پسِ سالها رفرمیسمِ نیم‌بندِ مرددِ متزلزلِ بی‌شهامتی که مردم دوست‌اش ندارند.

خیزش دَگنک از پسِ آشوب تا روزی که امید هست شاید که جان کنده و به تاریخ پیوسته اما عوام‌گرایی هنوز هم فرصت را مغتنم می‌شمارد تا اصلاح‌طلبیِ فرتوت که همچون چینیِ چین بی‌کیفیت شده را از میدان به‌در کند. زنان البته طبقه‌ای آگاه و هوشیارند که نبض رخدادهای سال پیش‌رو را در دست خواهند داشت چه در آمریکا، چه ایران، چه اروپا و چه درهرجای دیگر دنیا.

درایت و کنش‌گریِ آنها بی‌همتاست. آنها تشخیص خواهند داد که راه درست کدام است. آنها اسیر عوام‌فریبی و افراط‌گری نخواهند شد. آنها نخواهند گذاشت که باز‌هم بازار افیون توده‌ها شود. زنان علیه پوپولیسم‌ موضع گرفته‌اند.