اصطلاح هافبک-مهاجم را این روزها به‌طور کامل می‌توان در توصیف نمایش فرشاد احمدزاده به‌کار برد. بازیکنی که گاهی در پست هافبک بازی می‌کند و گاهی مهاجم سپاهان می‌شود.

از لیگ بیستم که سپاهان پس از دوران دو ساله حضور امیرقلعه‌نویی به محرم نویدکیا رسید، تیمی پرستاره بود و با اضافه شدن احسان حاج صفی در نیم فصل، این تیم بیشتر از گذشته مورد توجه قرار گرفت. حتی جدایی پیام نیازمند، محمد محبی و احسان حاج صفی هم خیلی این موضوع را تحت تاثیر قرار نداد.

با این حال داشتن تیمی پرستاره مشکلات خاص خودش را نیز دارد و با شروع لیگ، یکی از دغدغه‌های اصلی محرم نویدکیا انتخاب یازده بازیکن اصلی بوده و همچنان نیز این موضوع ادامه دارد. در نیم فصل اگرچه خلعتبری از اردوی طلایی‌پوشان اصفهانی جدا شد ولی اضافه شدن میلاد جهانی انتخاب را برای کادر فنی تیم، دشوارتر هم کرده است.

در این بین یکی از بازیکنانی که تا هفته سوم به ترکیب سپاهان نرسیده بود، فرشاد احمدزاده است که از آن بازی به ترکیب اصلی رسید و به استثنای یک دیدار برابر تراکتور که به دلیل چهارکارته بودن محروم بود، دیگر از ترکیب اصلی بیرون نرفت. احمدزاده در این مدت در سه پست وینگر راست، وینگر چپ بازی کرده و گاهی هم به‌عنوان هافبک بازیساز پشت سر مهاجمین تیم به زمین وارد شده تا رقیبی جدی برای بازیکنانی نظیر خلعتبری (نیم فصل اول)، محمدرضا حسینی و سروش رفیعی باشد.

احمدزاده که طی بازی‌های اخیر بار دیگر با تصمیم محرم نویدکیا به پست هافبک پشت مهاجمان تیم منتقل شده در مصاف با فجرشهید سپاسی شیراز نیز در همین پست به میدان فرستاده شد و جایگزین سروش رفیعی در این منطقه بود. او که حضوری دائمی در حملات سپاهان دارد، پس از دو گل شهریار مغانلو نیز زودتر از بقیه به او رسید و با پرش‌ خود بالاتر از شهریار مغانلوی 187 سانتیمتری جلب توجه کرد.