تب اصفهان بالا است، ته مانده آب های زیرزمینی هم رو به اتمام است ولی چرا در استانی که یک قطره آب آن هم کیمیا است همچنان هندوانه می کاریم؟

هر هندوانه که در نهایت با استفاده از ده لگن آب تبدیل می شود به یک گوی آبکی حاوی یک سطل آب است. این به این معنا است که ما سهم آب شرب را می گیریم تا هندوانه بکاریم و آن را بین مردم تشنه که آب ندارند توزیع می کنیم!

پس اینکه گفته می شود 10 درصد کل آب مصرفی کشور مربوط به آب شرب است و 90 درصد حیف و میل آب در کشاورزی غیرعلمی و صنعت بی استاندارد اتفاق می افتاد، حرف بی جایی نیست.

کاشت هندوانه در اصفهان یعنی ازبین رفتن آب؛ محصولی که توجیه اقتصادی ندارد و ما با کاشت این محصول هم به جان کشاورزی و زمین می افتیم و هم به جان آب.

بنی‌هاشمی، استاد دانشگاه و کارشناس حوزه آب، با طرح نگرانی از این مساله و با تکیه به عددها و رقم های نگران کننده آب پاکی را روی دستمان می ریزد: «در دنیا شاخص و استانداردهایی در حوزه تامین آب وجود دارد از جمله اینکه سرانه آب تجدیدپذیر وقتی به جمعیت کشور تقسیم شود به عدد مشخصی می‌رسیم. این عدد در سال 1335 حدود 6900 متر مکعب برای هر ایرانی در طول یک سال بوده و اکنون کاهش پیدا کرده در حال حاضر متوسط سرانه کشور زیر 1200 متر مکعب است و در فلات مرکزی نصف این میزان است، یعنی اگر آب تجدیدپذیر برای فلات مرکزی را در نظر بگیریم و بر جمعیت این منطقه تقسیم کنیم به عدد 500 متر مکعب در سال می‌رسیم که عدد نگران‌کننده و ترسناکی است، بسته به نوع مدیریت و اینکه عدد به عنوان شاخص چه عددی باشد وضع آب می‌تواند بهتر یا بدتر شود.ما برای امروزمان هم آب نداریم چه برسد برای نسل آینده.»

به نظر او اقدامات صورت گرفته برای حل بحران آب کافی نیست و این جای نگرانی جدی دارد چون روالی که دولت‌های مختلف طی کردند در جهتی نیست که دلگرم‌کننده و به سمت حل مسئله باشد.

عمدتاً نگاه دولت‌های مختلف از جمله دولت فعلی در بخش مدیریت تامین است. اینکه جمعیت در حال افزایش است و ما هم باید به سمت تامین نیازهای شرب و بهداشت برویم، همه هم و غم این است که چگونه آب مورد نیاز را تامین کنند و به مدیریت تقاضا و نگرش جامع کمتر توجه می‌شود مسئله حاد و بغرنجی که به نظر می رسد راه حلی برای آن نیست.

بنی هاشمی معتقد است که برای حل بحران آب، جامع‌نگری نیاز است. مدیریتی که حداقل در اصفهان با تمام مشکلاتش وجود ندارد. اصفهان هنوز هم وابسته به کشاورزی معیوبی است که چاره ای برای آن اندیشیده نشده. ما هنوز هندوانه می کاریم و با اینکه در زمینه کشت برنج با محدودیت مواجه شده ایم اما همچنان کاشت برنج هم جزو کشت هایی محسوب می شود که در برخی از شهرستان های اصفهان رواج دارد.

نبود نگاه جامع و همزمان اراده برای مدیریت آبی اصفهان وقتی وضع را بدتر می کند که مدیریت همزمان تقاضا و تامین باهم انجام نمی‌شود و روز به روز وضع آب بدتر می‌شود، نتیجه اینکه حتی برای تابستان هم نگران این هستیم که آیا می‌توانیم آب را تامین و به دست مردم برسانیم یا خیر.

اگر همینطور پیش برود پیش‌بینی نمی‌شود که وضع بهتر شو.د زمانی ما نگران تامین آب برای نسل‌های آینده بودیم و اکنون برای نسل فعلی هم نگرانیم. ما برای همین سال جاری هم نگرانی داریم، مثلا در اصفهان هنوز بر سر اجرای پروژه بهشت‌آباد چالش داریم، بخش زیادی از این چالش‌ها ناشی از وضعیت کاهش سرانه آب تجدیدپذیر و نوع مدیریت در حوزه تامین و تقاضا است که باعث شده وضع بدتر و نگران‌کننده باشد و با این مسیری که می‌رویم امیدی هم به اصلاح نیست.

برآیند تلاش‌ها این است که ما به سمت حل مسئله نرفتیم و افق آینده به طور جدی نگران‌کننده است.باید بپذیریم ادامه مسیر کنونی راه‌حل مسئله نیست، باید باور کنیم نیازمند تغییر دیدگاه و مسیر هستیم برای حل مسئله نیازمند روش جدید هستیم و  ادامه تصمیمات قبلی منجر به حل مسئله نمی‌شود.