دریا قدرتی پور: وقتی اسم شهریه دانشگاه پیش می آید گمان نمی بریم که دانشگاه های دولتی هم شامل حالش بشود. اما اینطور نیست. این روزها دیگر رد و اثری از دانشگاه های رایگان وجود ندارد و حتی دولتی ها هم به نوعی پولی و با شهریه های سنگین سهمی در این موضوع دارند.

دانشگاه های شبانه، توجیهی است برای دانشگاه های دولتی که از این طریق از دانشجویان شهریه دریافت کنند. تا چندی پیش این شهریه ها معقول بود و دانشجویان چندان مشکلی با آن نداشتند ولی افزایش 20 تا 40 درصدی شهریه ها اکنون گلایه های زیادی را به دنبال آورده است.

افزایش صعودی شهریه ها همین چند روز پیش از زبان وزیر علوم شنیده شد. محمد علی زلفی گل در این باره اعلام کرد که این افزایش، فرمول خاصی دارد که هیئت امنای هر دانشگاه با توجه به هزینه های تمام شده و نرخ خدمات محلی آن را تعیین می کنند. با وجود اینکه به نظر او این قیمت ها زیاد نیست و هر دانشگاه در هیئت امنای خودش تصمیم گیری می کند اما این افزایش قیمت ها گلایه های بسیاری را در برداشت.

حالا این موضوع به عنوان یک مشکل برای هر دو گروه شده است؛ از یک سو دانشجویان تازه قبول شده ای که با قیمت های نجومی و غیر منطقی سر و کار دارند و از سوی دیگر دانشجویان باسابقه تری که بعضاً در زمان تحصیل، هزینه دروس افتاده یا حذف شده‌ باری شده بر دوش آنها و خانواده هایشان.

با وجود اینکه در اصل 30 قانون اساسی کشورمان آمده که دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد، پس این اقدام دانشگاه ها مصداق بارز و مغایر با قانون اساسی کشور است.

این در حالی است که هم اکنون برای یک درس دانشگاه دولتی معادل 20 واحد دانشگاه‌های غیردولتی شهریه دریافت می‌شود. همچنین دریافت چنین شهریه‌های هنگفت در حالی است که اکثریت دانشجویانی که در دانشگاه دولتی تحصیل می‌کنند ممکن است از تمکن مالی آنچنانی هم بهره‌مند نباشند.

در عین حال اکثر دانشجویانی که در دانشگاه‌های دولتی مشغول تحصیل هستند بابت خوابگاه، غذا و سایر مسائل مبالغ زیادی را پرداخت می‌کنند و تحمل یک هزینه هنگفت دیگر واقعاً قابل پذیرش نیست.