مرضیه غفاریان: سریال تساوی گاندوها به قسمت پنجم رسید و سپاهان برای سومین بازی پیاپی نتوانست از سد حریف خود بگذرد. دربی شهر اصفهان با نتیجه یک بریک خاتمه یافت. نتیجه ای که بیشتر به سود رقبای این دو تیم بود؛ چه تیم هایی که در صدر جدول برای کسب عنوان قهرمانی با سپاهان کورس گذاشته اند و چه تیم هایی که در رده های پایینی جدول قراردارند و هر امتیازی که ذوب آهن از دست می دهد به بارقه ای از امید در دل آنها تبدیل می شود.

نتیجه ای که در چهارچوب هفته پنجم لیگ در ورزشگاه فولادشهر در جریان شهرآورد اصفهان رقم خورد البته ذوب آهنی ها را هم تا حدی راضی کرد. این تیم جوان با توجه به اینکه نسبت به رقیب قدرتمندش از چهره های سرشناس کمتری در ترکیب خود بهره می برد اما به خوبی توانست با استفاده از همان فاکتور جوانی و دوندگی بی امان مهره های با انگیزه اش از عهده این بازی سخت برآید؛ آن هم خیلی خوب. سربازان تارتار توانستند در عرض کمتر از یک ربع گل تماشایی شهریارمغانلو را با ضربه دقیق آرمان قاسمی از روی نقطه پنالتی جبران کنند و به بازی برگردند.

گاندوها با اینکه در دقیقه 22 دروازه خود را روی حرکت زیبا و دریبل های پی درپی مهاجم شماره 70 سپاهان بازشده دیدند اما خود را نباختند. نه تنها آرایش تیمی سبزپوشان اصفهان و انسجام تاکتیکی آنها در ادامه بازی به هم نریخت بلکه برعکس بمبی از انگیزه شدند برای تلافی گل خورده و اینکه در برابر آنها چه سد دفاعی و یا در چهارچوب دروازه ای که قصد فروریختنش را دارند چه گلر توانمندی ایستاده هم برایشان چندان تفاوتی ایجاد نمی کرد. مهم این بود که آنها می خواستند به هر قیمتی شده شکست ناپذیری خود را حفظ کنند و سرانجام در دقیقه 35 هم موفق شدند فعل خواستن را به بهترین شکل ممکن صرف کنند.

و حالا این ذوب آهن بود که روحیه گرفته بود و تا آخرین لحظه که داور در سوت خود به نشانه پایان بازی دمید هر وقت اراده کرد توانست روی سنگر طلایی های اصفهان خطر ایجاد کند. هرچند تعداد موقعیت های ایجاد شده توسط این تیم زیاد نبود اما کمتر از شانس گل های سپاهان پرمهره نبود و همین محکم ترین شاهد بر این مدعاست که ذوب آهن در هفتاد و یکمین دربی اصفهان عملکرد رضایت بخشی از خود برجای گذاشت.

اگر در انتهای این شهرآورد حتی 3 امتیاز این بازی به سبد سبزپوشان اصفهان ریخته می شد هم جای تعجب نداشت چرا که آنها حتی در وهله هایی از بازی بر حریف پرآوازه خود سربودند و فقط کافی بود کمی دقت چاشنی ضربات آخر مهاجمان جوان این تیم می شد تا از آمار بالای مالکیت توپ خود در نیمه دوم نسبت به حریف و موقعیت های گلشان، بهتر استفاده کنند.

این درحالی است که پیش از این دیدار همه پیش بینی ها از برتری نسبی سپاهان حکایت داشت. شاید بدبین ترین هوادار سپاهان هم فکرش را نمی کرد که تیم ژوزه مورایس که چه از لحاظ تعداد بازیکن باتجربه و چه از نظر کیفیت و توانایی و عملکرد مهره هایش از تیم همشهری خود چندین پله بالاتر بود اینگونه به خصوص در اواخر نیمه دوم دربرابر سربازان تارتار ظاهر شود و در آخر به یک امتیاز از این دربی حساس قناعت کند.

اما تیم تارتار ثابت کرد نه متوقف کردن پرسپولیس با آن همه دبدبه و کبکبه در هفته اول با یک یار کمتر تصادفی بوده و نه تساوی در برابر تراکتوری ها در تبریز. شاید اگر نبود اشتباهات داوری علیه این تیم در برخی بازی ها و بدشانسی مصدومیت یاران کلیدی و با تجربه هم در همین هفته های اخیر گریبان سبزپوشان را نمی گرفت آنها حالا در رده های بالاتر قرارداشتند. کافی است یادآوری کنیم در همین بازی با سپاهان، غیر از سعید باقرپسند مهاجم گلزن ذوبی ها که چندهفته است به دلیل آسیب دیدگی شانس حضور در میدان ندارد و حالاحالاها هم به بازی ها نمی رسد، مسعود ابراهیم زاده کاپیتان باتجربه گاندوها و کلیدی ترین مهره تیم تارتار و آرمان اکوان مدافع این تیم هم به دلیل مصدومیت غایب بودند.