مرضیه غفاریان: از کارلوس کی روش و فدراسیون اصرار و از جواد نکونام و فولاد انکار. کسی نیست که نداند سرمربی پرتغالی تیم ملی کشورمان بارها اشاره کرده جز نکونام به گزینه ایرانی دیگری به عنوان دستیار فکر نمی‌کند.

مربی 42 ساله فولادی ها که خود را پایبند به تعهداتش در قبال این تیم خوزستانی می داند هفته گذشته برای چندمین بار به پیشنهاد همکاری با کی روش پاسخ منفی داد. با اینکه تصور می شد او این بار آب پاکی را روی دست فدراسیون نشین ها ریخته اما همچنان آنها و سرمربی تیم ملی بر خواسته خود پافشاری می کنند. سرپرست دبیرکلی فدراسیون در آخرین اظهار نظر در این خصوص اعلام کرده این پرونده هنوز بسته نشده و همچنان در حال مذاکره هستند.

این موضوع نشاندهنده آن است که مرغ کی روش مثل گذشته یک پا دارد. اما این چه سری است که این پیرمرد پرتغالی از بین مربیان کشورمان دست روی دستیار سابق خود گذاشته و غیر از او هیچ مربی ایرانی دیگری را حتی به طور موقت قبول ندارد؟

شاید کنکاشی در اظهارنظر هموطن او در رأس کادرفنی سپاهان درباره حضور دستیار فنی ایرانی درکنارش ما را به بهترین پاسخ برای این سئوال برساند. ژوزه مورایس معتقد است نمی توان پیش از شناخت یک مربی و آشنایی با طرز فکرش با او کار کرد. چرا که از نظر او این دستیار ایرانی باید بتواند به بهترین نحو با بازیکنان تیم ارتباط کلامی برقرار کند و از عهده هدایت آنها برآید. او باید ایده های سرمربی را دنبال کند؛ بر این اساس، می توان حق را به کی روش داد. او فرصت زیادی تا آغاز

حساس ترین تورنمنت فوتبالی جهان ندارد و برای همین ترجیح می دهد دستیاری داشته باشد که پیش از این با او کار کرده است و چه کسی بهتر از نکونام که یکبار به عنوان کاپیتان تیم ملی و بار دیگر به عنوان کمک مربی تجربه همکاری با این پیرمرد پرتغالی را در جام جهانی در کارنامه دارد می تواند از عهده رهبری تیم درکنار کی روش برآید.

با همه اینها یک احتمال دیگر هم برای این موضوع می توان در نظر گرفت که چرا کی روش زیربار نشستن هیچ مربی ایرانی دیگری غیر از جواد کنار خود نمی رود. هیچ بعید نیست این سرمربی پرتغالی اصلاً علاقه ای به همکاری با هیچ مربی ایرانی نداشته باشد و انتخاب نکونام با وجود مخالفت او و باشگاه متبوعش فرار زیرکانه ای از زیر فشارها برای تعیین یک دستیار از کشورمان باشد. شاید او خاطره خوبی از همکاری با مربیان ایرانی ندارد و می خواهد این بار رقابت های جام جهانی را بدون حضور آنها تجربه کند. ممکن است او به این نتیجه رسیده باشد که شناخت دوطرفه او و اکثر ملی پوشان کشورمان از یکدیگر به حدی رسیده باشد که دیگر نیازی به وجود کمک مربی و راهنما در این خصوص ندارد؛ با این تفاسیر، اگر فولادی ها در برابر سماجت مسئولان فدراسیون برای مذاکره با این باشگاه جنوبی کم بیاورند و پیش از آغاز مسابقات جام جهانی تن به جدایی مربی خود بدهند تمام نقشه های کی روش نقش برآب می شود.