دریا قدرتی پور: به تیر‌برق های نرسیده به یک مجتمع تجاری معروف در بالای شهر، تبلیغی چسبانده اند که روی آن نوشته شده:« خریدار موی طبیعی و سالم شما هستیم. از 800 هزار تومان تا 5 میلیون تومان». خط زردی از نم باران، خطوط درشت و سیاه این تبلیغ کهنه را از هم جدا کرده اما آن قدر بی رنگ و رو نشده که جلب توجه نکند.

عابرانی که از کنار پیاده رو حرکت می کنند با دیدن این تبلیغ متفاوت، کمی مکث می کنند، گاهی می ایستند و گاهی بی اعتنا رد می شوند. زیر خط زرد رنگ، قیمت ها درشت و پررنگ مشخص است اما صفرها بین رنگ و نم زدگی و مرکب سیاه، کج و معوج شده است.

آدرس فروشگاه مورد نظر زیر کلمات درشت تبلیغ با فونت ریزتری نوشته شده:« مجتمع [...]، طبقه همکف، ورودی اول.»

فروشگاه شلوغ است؛ متفاوت از یک ماه پیش، پر شده از خریداران و فروشندگانی که یکی به خاطر استیصال و بی پولی و کوتاه کردن مو پا به آن گذاشته و یکی به خاطر اکستنشن و بلند کردن موهایش.

خانمی که برای فروش موی دخترش آمده، بافه موی مشکی را می گذارد روی شیشه ویترین فروشنده. موی مشکی زیر نور نئون زرد، براق تر به چشم می آید و چانه زنی بین زن و فروشنده از همین جا آغاز می شود.

بین رد و بدل قیمت بین آنها، وقتی صاحب مغازه می گوید: «فروشنده زیاد است»، زن مجبور می شود کوتاه بیاید و موهای سیاه و شَبق دخترکش را بعد از دو سال تیمار، دو میلیون و 500 تومان بفروشد. زن شماره کارتش را به فروشنده می دهد و سعی می کند نگاهش را از دخترش بدزدد. اگر تخیلت اجازه بدهد و درست حدس بزنی می توانی سن دخترک را بین 10 تا 12 سال تخمین بزنی؛ مثل عروسکی با گونه های سرخ آفتاب سوخته و نگاهی نافذ.

روی نقشه گوگل، فاصله بین پایین ترین نقطه شهر تا این مجتمع تجاری، حدود 10 کیلومتر است. بین 40 تا 45 دقیقه طول می کشد که به این منطقه اعیان نشین برسی. منطقه ای که آسمانش با پایین شهر کلی توفیر دارد.

خانمی 25 ساله که از پایین شهر برای فروش موی خودش آمده، بافه مویش را می گذارد روی میز. این بار موی رنگ شده زردرنگی روی ویترین مغازه دار قرار می گیرد که باعث می شود فروشنده راحت تر چانه بزند و کلمات را پشت هم ردیف کند که این مو طبیعی نیست و رنگ شده است و ...تا بافه مو را بتواند با قیمت کمتری بخرد.

زن به بافه مویش نگاهی می اندازد و گره روسریش را محکم تر می بندد و چاره ای برایش باقی نمی ماند و موهای رنگ شده اش به قیمت 500 هزار تومان خریداری می شود.

در مغازه ای که پر شده از قفسه و موهای آویزان، همه طیف و رنگ خودنمایی می کند. آدم های دیگری هم به غیر از فروشنده های مو در این فروشگاه می بینی که تضاد جالبی را با فروشنده رقم زده اند. از میان آنها خانمی که پالتو چرم قهوه ای بر تن دارد توجهت را جلب می کند. زن دستکش های سیاه براقش را درمی آورد تا موهای روی قفسه ها  را لمس کند.

شاخه های مو تکان می خورد و فروشنده تذکر می دهد که نباید به آنها دست زده شود. زن با اکراه دستکش هایش را دست می کند از قیمت ها می پرسد. هر شاخه موی 100 گرمی برای خودش بر حسب کوتاهی، بلندی، رنگ و طبیعی و غیر طبیعی بودن قیمت متفاوتی دارد اما به طور میانگین اگر بخواهی یک اکستنشن معمولی روی موهایت انجام دهی بین 4 تا 5 میلیون تومان به بالا هزینه دربردارد. درست دو تا سه برابر قیمتی که به فروشنده های مو تحمیل می شود.

قیمت های اینجا هم مثل آسمان بالا و پایین شهر فرق می کند؛ آسمان پایین شهر انگار خشک تر است؛ گاهی نم کشیده و مهجور و سرد بر عکس بالای شهر که مردمانش پالتوی خز می پوشند و در خانه های میلیاردی زندگی می کنند.

دم دم های عید که می شود پایین شهری ها برای فروش موهایشان می آیند اینجا و بازار خرید و فروش مو هر زمستان، داغ می شود تا موی چیده شده از سر دختران پایین شهر، کلاه گیس شود و یا اضافه مو برای متمولان بالای شهری یا برای سرطانی هایی که دیگر مویی بر سر ندارند.

بازاری که نسبت به سال های قبل رونق بیشتری به خود گرفته و به نظر می رسد شلوغ تر شده است. شاهد این مدعا هم در مغازه یکی مانده به آخر در طبقه همکف همان مجتمع تجاری به خوبی پیداست. جالب اینکه در کنار این فروشگاه یک سالن کوچک هم هست که موی مشتریان را کوتاه می کند.

به گفته فروشنده وقتی زیر نظر آرایشگر خودشان موها کوتاه شود یکدست و یکنواخت چیده می شود و خط قیچی روی آن نمی ماند و شاخه ها در بین آن ریزش پیدا نمی کند.

بنابراین کم و بیش در فروشگاه هایی که مو می خرند یک سالن کوچک هم در کنار مغازه وجود دارد که برای کوتاهی موها تعبیه شده است تا مراجعان بتوانند از این طریق موهایشان را زیر نظر متخصص کوتاه کنند.

گرچه فروش مو تنها به مراکز اینچنینی ختم نمی شود بلکه این روزها خرید مو در آرایشگاه ها هم رونق دارد؛ بنابراین، آرایشگرانی که این روزها مهارت هایشان بیشتر شده و خدمات بیشتری در سالن های لاکچریشان می دهند نیز به جرگه این کاسبی درآمدزا پیوسته اند.

در یکی از همین آرایشگاه ها وقتی صدای قِرچ قِرچ جنون آمیز قیچی در بین همهمه کسانی که به آرایشگاه آمده اند می پیچد تنها سکوتی که بیشتر از همه خودنمایی می کند، زخمه هایی است که به خاطر پول بر تن موهای پرپشت دختر 15 ساله توی آرایشگاه زده می شود تا به گفته خودش پول قسط جهیزیه خواهرش را بدهد.

بیشتر مشتریان خانم آرایشگر را کسانی از همین دست تشکیل می دهندکه عمدتاً به خاطر به خاطر نیاز مالی، موهایشان را می فروشند.

زن آرایشگر با مهارت خاصی قیچی را باز و بسته می کند و می گوید: «این روزها موهای یک نفر را کوتاه می کنیم و به موهای یک نفر دیگر اضافه می کنیم رسم دنیا همین است.» (می خندد) تلخ و گس.

95 درصد مشتری های او کسانی هستند که نزدیک عید برای فروش موهایشان می آیند تا نوروزی دیگر را از نو شروع کنند، ولی این بار با موهای کوتاه شده شان.

وقتی درباره قیمت مو می پرسیم می گوید: «طبیعتاً موی طبیعی که حتی رنگ هم نشده و پوسته و قارچ نداشته باشد، قیمت بالاتری نسبت به موهای رنگ شده دارد؛ حتی اگر مو تماماً سفید باشد اما سالم و رنگ نشده باشد، قیمتش بیشتر است، بعضی از جاها هم کیلویی می خرند اما ما معمولاً بافه ای می خریم.»

طبق گفته خریداران، فروش مو در بازه زمانی دو سه ساله افزایش چشمگیری پیدا کرده تا جایی که می شود گفت تا بیش از 60 درصد افزایش فروش مو داشته اند. شاهد این مدعا هم تبلیغات بی شمار در فضای مجازی یا در سطح شهر است که تا پیش از این کمتر دیده می شد. اتفاقی که شرایط اقتصادی کاملاً آن را توجیه می‌کند. با این تفاوت که جنوب شهری ها برای تغییر ذائقه و مد و زیبایی  مو می خرند و شمال شهری‌ها برای نان و لباس شب عیدشان مو می فروشند.