ایرج ناظمی: به شماره سالگرد روزنامه که می‌رسیم، باید ترک عادت کرد و نوشت تا صرفا سنت هر ساله رعایت شود. جالب است؛ روز و روزگاری نوشتن عادت مان بود و الان ننوشتن شده است عادت عادی و این خرق عادت، شاید به این خاطر است که هنوز هم هستیم.

در چند سال گذشته هر بار موضوع و بهانه ای باعث شد تا از نوشتن فاصله گرفته و قلم بر زمین بگذاریم. یک بار هجمه هیجانی سایبری های زبان نفهم فلان مدیر، یک بار شکایت نا بخردانه فلان رییس و بار دیگر...!

البته نه آن که از واکنش ها هراسان باشیم بلکه اوج گیری عدم درک و فهم افرادی خاص از رسالت و جایگاه واقعی مطبوعات بوده است که روزنامه نگاران را دلزده کرده و باعث چنین تصمیماتی در مقاطعی خاص شده.

عدم درک نسبت به آن چه در مطبوعات به رشته تحریر در می آید یک روال همیشگی است و از بدو تولد رسانه های کاغذی با آنها عجین بوده ولی درد اصلی از آنجاست که متاسفانه به تازگی آنان هم که می فهمند خود را به نفهمیدن زده و کنش هایی را باعث شده و می شوند که روح هر نویسنده و روزنامه نگاری را آزار می دهد.

حال اگر در مطبوعات نقد و تحلیلی نوشته نشود، چه چیزی از مفهوم آن باقی می ماند؟ فقط یک مشت کاغذ و رنگ و عکس و زینک که همگی به باد فنا رفته‌اند.

از روزی که شروع کردیم تا به امروز، قیمت کاغذ 180 برابر شده ، زینک 200 برابر ، حقوق و بیمه و مالیات و مخارج  جاری هم رشد 220 برابری  را تجربه می کنند...

 ولی علیرغم مشقت بار بودن تامین تمام این هزینه ها، تاکنون هیچ کدام باعث نشده که از ماندن و بودن منصرف شویم. تمام اینها و مواردی از این قبیل دیگر مشکل و معضل و مصیبت نیستند، بلکه آن نفهمیدن های ذاتی و صوری است که در قهقرایی عمیق تابوت رسانه های کاغذی را فرو می خورد ولی می دانیم و ایمان قاطع داریم که این رویه و ترفند تقابلی پایان کار نیست. بالاخره روزی هم فرا می رسد که یک همت عالی و یک دم مسیحایی، در آخرین لحظه همه چیز را احیا نموده و همان گلستان قدیمی سال های نه چندان دور باز تولید شده و رسانه های اصیل و شناسنامه دار به جایگاه مورد انتظار خود باز می گردند.

این آرمان رویا نیست، آرزو هم نیست بلکه یک امید واقعی است که به تحقق آن اعتقاد کامل داریم و در چنان روزی، «نصف جهان» که با شکوه ترین جشن افتتاح را برگزار کرد و سپس بزرگترین  نمونه از بلوغ  رسانه ای را نمایان نمود، بار دیگر به روزهای اوج خود باز گشته و همنوا با سایرین، اصفهان زیبای امروز را به جایگاهی سوق خواهد داد که شایسته آن است.