بر اساس آخرين اطلاعات حاصل از ثبت بيماري سرطان در کشور سالانه 80 تا 85 هزار مورد جديد سرطان شناسايي مي شود که 30 هزار نفر از آنها جان خود را از دست مي‌دهند. سرطان‌ها پس از بيماري قلبي عروقي و حوادث جاده‌اي به عنوان سومين عامل مرگ در ايران محسوب مي‌شوند و حدود 5/5 درصد از بار بيماري‌هاي کشور مربوط به آنهاست.

به گزارش ايسنا، پيش‌بيني مي‌شود روند بروز سرطان در زنان و مردان ايراني طي دو دهه گذشته رو به افزايش باشد. در زنان، سرطان پستان و سرطان کلوريکتال و در مردان، سرطان معده و سپس سرطان پروستات به ترتيب شايع‌ترين سرطان‌هاست. در اين ميان سرطان معده کشنده‌ترين نوع اين بيماري اعلام شده است.

هزينه‌هاي درمان يک بيمار سرطاني شامل جراحي از شش تا 16 ميليون تومان، شيمي درماني به ازاي هر جلسه 20 تا 40 ميليون است که معمولاً با توجه به نوع سرطان حداقل شش تا 12 جلسه لازم است. پرتودرماني هر جلسه 40 تا 50 هزار تومان است که معمولاً 25 تا 30 جلسه بسته به نوع پروتکل انجام مي‌شود. همچنين هزينه‌هاي پرستاري نيز براي ده سرطان کشور حداقل هزار ميليارد تومان در سال برآورد مي‌شود.

تشديد روند افزايش سرطان‌ها، ارتباط مستقيمي با شيوع عوامل خطر مهم بيماري‌هاي غيرواگير از قبيل چاقي، مصرف سيگار، مصرف موادمخدر، رژيم غذايي نامناسب و... دارد. تغيير هرم سني و مسن شدن جامعه که با تغييرات ژني در سنين بالا همراه است در بروز موارد جديد نقش دارد. خوشبختانه شواهد علمي نشان مي‌دهد که بيش از 40 درصد سرطان‌ها قابل پيشگيري هستند. عوامل خطر سرطان متعدد است و مي‌توان با کاهش آنها از بروز سرطان جلوگيري کرد.

عمده‌ترين عوامل خطر اين بيماري چاقي، تحرک ناکافي، رژيم غذايي نامناسب، استعمال دخانيات، دود سيگار دست دوم، مصرف الکل، مصرف اپيوم، سابقه خانوادگي در سرطان‌هاي کلون، منالون، پستان در زنان، پروستات، مغز، لوکمي، افونت مزمن با ويروس که اغلب مرتبط با رفتارهاي پرخطر جنسي است به ويژه هپاتيت B، C، مواجهه بيش از حد با اشعه ماوراء بنفش، مواجهه‌هاي شغلي و نقش ايمني.

عوامل خطر براي سرطان‌هاي زنان علاوه بر اين موارد عبارتند از شروع قاعدگي در سن پايين، يائسگي ديرتر، نداشتن حاملگي کمتر، ناباروري، چاقي، ديابت، فشار خون بالا، سن پايين شروع فعاليت جنسي، شريک جنسي متعدد و مصرف درازمدت داروهاي پيشگيري از حاملگي. مواد سرطان‌زايي که در جريان مواجهه شغلي وجود دارند مانند رادون، بنزن، آزبستوز، نيکل، محصولات فرعي سوخت‌هاي فسيلي، کروم، آرسنيک غير آلي، صنايع رنگ، چرم، چسب و... نيز مي‌توانند جزو علل مؤثر در بروز اين بيماري محسوب شوند.