ضرورتي که حدود نيم قرن پيش عنوان شده بود و در اين مدت به اجرا نرسيد، اکنون در حال تبديل شدن به فاجعه اي زيست محيطي است. سد دز که نخستين و تنها سدي است که بر روي رودخانه دز احداث شده، در سال 1341 به بهره برداري رسيد. در همان زمان، مهندسان مشاور ايتاليايي مشغول به کار در اين طرح، از لزوم احداث سدي در بالادست سد دز خبر دادند که بهره وري و مدت بهره برداري از سد دز را افزايش دهد. حدود ده سال بعد يعني در دهه 50 شمسي، متخصصان سدسازي آمريکايي که در ايران به مطالعات برخي حوضه هاي آبريز مشغول بودند، بار ديگر بر لزوم احداث سدي در بالادست سد دز تأکيد کردند تا در آينده با انباشت رسوبات در اين سد مواجه نشويم.

در دوران پس از پيروزي انقلاب اسلامي و بعد از سال هاي جنگ تحميلي که سازندگي کشور در تمام زمينه ها آغاز شد، مطالعاتي براي ارزيابي پتانسيل برق‌آبي روي رودخانه بختياري در ابتداي دهه 70 شمسي انجام گرفت و در سال 79 مطالعات فاز اول ساخت سد بختياري در بالادست محل تلاقي دو رود بختياري و سزار روي رودخانه بختياري آغاز شد.

ساخت اين سد که پس از انجام بازنگري ها در مطالعات مرحله اول و انجام مطالعات مرحله دوم پس از يک دوره ده ساله آغاز شد، در ميانه دهه 80 شمسي عملياتي شد و ادامه يافت تا اينکه با روي کار آمدن دولت يازدهم، اين پروژه با عنوان بازنگري در طرح سدسازي در عمل متوقف شد.نکته اي که در تأخيرهاي رخ داده در اجراي پروژه سد بختياري بايد مورد توجه قرار گيرد، همان تأکيد 50 سال پيش کارشناسان سدسازي است. سد دز امروز به شرايطي رسيده که با انباشت حجم عظيمي از رسوبات مواجه شده است و کمتر از ده سال به پايان عمر اين سد باقي مانده است؛ چرا که هيچ سازه اي در بالادست آن وجود ندارد که از ورود اين حجم از رسوبات به مخزن سد دز جلوگيري کند.

تأخيرهاي متعدد در مطالعات و روند اجراي پروژه سد بختياري موجب شده که سد دز در آستانه خارج شدن از مدار بهره برداري قرار گيرد. در واقع اگر در سال هاي پيش رو، ورود رسوبات به مخزن سد دز با همين روند ادامه يابد، ابتدا نيروگاه اين سد از مدار خارج خواهد شد و سپس آورد سالانه 8 ميليارد مترمکعبي رودخانه دز که تاکنون با مخزن 2 ميليارد مترمکعبي سد دز، بخشي از آن براي مصارف شرب و کشاورزي منطقه مديريت مي شد، تماماً رهاسازي شده و بدون استفاده به خليج فارس مي ريزد.