اكثر زنان و دختران ايراني از چادر به عنوان پوشش روزمره خود استفاده مي‌كنند، اما آنها بايد به انتظار پهلوگيري كشتي‌هاي كره‌اي و ژاپني باشند تا اين کشورها چادر را براي حفظ حجابشان وارد كنند.

به گزارش ايمنا، سال‌ها اين پرسش مطرح است که چرا ايران به عنوان يکي از قدرتمندترين کشورهاي اسلامي در حالي که صنعت نساجي قابلي دارد، بايد واردکننده چادر مشکي باشد؟ آن هم کالايي که يکي از اصلي‌ترين نمادهاي ملي و مذهبي کشور را تشکيل مي‌دهد.

ايران بزرگ ترين مصرف‌کننده چادر مشکي در دنياست و ساليانه به 80 تا 90 ميليون مترمربع پارچه مشکي نيازمند است، اما در ازاي توليد، راه واردات را در پيش گرفته و هر سال حداقل 150 ميليون دلار را به واردات پارچه مشکي اختصاص مي‌دهد.

50 سال است که ايران رتبه نخست مصرف چادر مشکي در دنيا را دارد و با وجود ارزبري بالا متأسفانه هيچگاه مسئولان اين عزم و اراده را نداشته‌اند که تقاضاي بازار را از طريق کارخانجات داخلي تأمين کنند و به همين دليل، ايران همواره واردکننده پارچه چادرمشکي بوده است.

بر اساس آمار در ده سال اخير حداقل 60 ميليون مترمربع و حداکثر 80 ميليون مترمربع در سال واردات پارچه چادر مشکي داشته‌ايم که ارزش وارداتي آن به طور ميانگين 42 ميليون دلار در هر سال بوده است.

بر اساس آمارهاي موجود، در کشور تنها چهار کارخانه توليد چادر مشکي «حجاب شهرکرد»، «کرپ ناز» در کرمانشاه، «ناي زرين» در اصفهان و نساجي «يزد باف» وجود دارد که متأسفانه خط توليد پارچه چادر مشکي تنها در کارخانه نساجي «يزد باف» فعال است و سه کارخانه‌ ديگر تعطيل هستند.

ميزان توليد فعلي پارچه چادر مشکي در ايران فقط حدود يک ميليون مترمربع برآورد شده، که تقريباً يک درصد نياز مصرفي کشور است و ظرفيت کارخانه‌هاي توليد پارچه چادر مشکي کشور حدود 30 ميليون مترمربع است.

البته نقش و تأثير مافياي واردات بر ورشکستگي و عدم موفقيت کارخانجات توليد‌کننده پارچه چادر مشکي در ايران محسوس و قابل لمس است.

افرادي که از واردات و قاچاق کالا در کشور نفع مي‌برند، نه تنها از توليد داخلي حمايت نمي‌کنند بلکه جلوي پاي کارخانجات داخلي سنگ‌اندازي کرده و خط‌هاي توليد را به ورطه تعطيلي و کارگران آنها را بيکار مي‌کنند.

هر چند مسئولان وزارت صنعت، معدن و تجارت طي سال‌هاي گذشته براي پايان دادن به اين مشکلات قول احداث کارخانه توليد پارچه چادر مشکي توسط بخش‌ خصوصي در کشور را داده‌اند، اما هنوز مراحل اجرايي آن تکميل نشده است.

از واردات اين کالا که بگذريم قاچاق سرسام آور چادر مشکي نيز کمر صنعت نساجي را خم کرده به طوري که سالانه حدود 80 تا 90 ميليون مترمربع پارچه چادر مشکي در کشور نياز است.

در حال حاضر حجم عمده‌اي از اين پارچه‌ها از خارج تأمين مي‌شود و ايران که يکي از مصرف‌کننده‌هاي عمده پارچه چادر مشکي به شمار مي‌رود، همواره با حجم زياد واردات اين محصول و سودجويي و تخلف مواجه است.

کارشناسان بر اين باورند که زيان عدم توليد مناسب پارچه چادر مشکي در کشور تنها در خروج ارز از کشور به واسطه خريد محصول نهايي خلاصه نمي‌شود، بلکه هرساله حجم زيادي از پارچه‌هاي ديگر که اختلاف تعرفه‌اي با پارچه چادر مشکي دارند، به عنوان پارچه چادر مشکي با تعرفه کمتر به کشور وارد مي‌شوند.

دبير انجمن صنفي کارفرمايان نساجي استان اصفهان گفت: با پتانسيل بالاي صنعت نساجي در کشور به جاي صادرات؛ بيشتر واردکننده مصنوعات قاچاق به کشور هستيم.

مظفر چلمقاني با اشاره به اينکه امروز در صنعت نساجي بيشتر واردکننده هستيم، اظهار داشت: با سودده بودن صنعت نساجي به دليل بي‌توجهي در ارائه مواد اوليه به کارخانه‌ها امروز واردات مصنوعات نساجي با قوت بيشتري در کشور انجام مي‌شود.

وي همچنين به گفته دبير انجمن نساجي ايران اشاره کرد و بيان داشت: به گفته حائري، 95 درصد چادر مشکي مصرفي کشور وارداتي است.

دبير انجمن صنفي کارفرمايان نساجي استان اصفهان تصريح کرد: کشورهاي ترکيه، چين و هندوستان رقباي نساجي ايران هستند.

وي با اشاره به اينکه مقرر شده بود، توليد پارچه چادري به عنوان پارچه ملي ايراني در کشور صورت بگيرد، افزود: زمان زيادي از اين رخداد گذشته است و تاکنون هيچگونه بسترسازي و حمايت از توليدکنندگان براي توليد اين نوع پارچه صورت نگرفته است.

چلمقاني اضافه کرد: همچنان اين کشورهاي خارجي هستند که از توليد پارچه چادري سود خوبي حاصل مي‌کنند.