قراردادهای یکساله به طمع پول بیشتر درحالی باب شده است که امروز فوتبال ایران برای نگهداشتن هوادارانش به بازیکنانی مثل «فرانچسکو توتی» که ستاره باشند و خاطره ساز نیاز دارد.

نمونه توتی را در فوتبال ایران داشته ایم، مخصوصاً در قدیم الایام، بازیکنانی مثل اصغر حاجیلو، شاهین بیانی، صادق ورمزیار، مجتبی محرمی، کرمانی مقام، علی پروین، منصور پورحیدری و محمود خوردبین و برخی دیگر از بازیکنان و مربیان بوده اند که مثل توتی عمل کرده اند، برخی از نوجوانان تا دوران مربیگری خود همیشه با یک تیم بوده اند و کاملاً با ارزش بوده اند. بازیکنانی مثل ابراهیم صادقی که مرد نارنجی لقب گرفت و سال ها در سایپا ماند هم در این زمره قرار می گیرد. بازیکن بزرگ در فوتبال ایران در سطح قاره کم نداشته ایم، همین حالا آقای گل جهان و یا دومین دروازه بان قرن آسیا متعلق به ایران هستند اما توتی های زمان ما بسیار محدود شده اند. این روزها بسیاری از بازیکنان تنها دنبال قرارداد یکساله می گردند تا در اولین فرصت از تیم خود به تیم دیگری بروند و پول بیشتری به دست آورند و این همان کاری بوده که امثال توتی ها هرگز انجام ندادند و در قلب ایتالیا ماندگار شدند. همین امروز به پرسپولیس و استقلال نگاه کنید، همه بازیکنان دنبال این هستند که در اولین فرصت از تیمشان به جایی بروند که پول بیشتری در آن وجود داشته باشد. در واقع امروز این موضوع دیده نمی شود که بازیکنی به هواداران تیمش، به پیراهن تیمش وفادار باشد.

لحظه خداحافظی توتی را چند بار می توان دید. چشم های اشکبار او و جمعیتی که در ورزشگاه به افتخار او نمی توانند بنشینند و دنیایی که به احترام عشق و وفای این بازیکن کلاه از سر برداشته است. باید بازیکنان فوتبال ایران این موارد را ببینند و بدانند که عزت از پول بالاتر است و با ارزش تر. توتی را باید در فوتبال ایران تکثیر کرد اگر چه نمونه توتی در کل فوتبال دنیا هم محدود است اما تیم های پرطرفدار ایرانی و فضای موجود در جامعه ما به وفا و عشق نیاز دارد و آن را تکریم می کند.