لالجين عنوان پايتخت و شهر جهاني سفال را يدک مي‌کشد اما اين روزها با مشکلي آشنا به نام واردات محصولات چيني مواجه است که در صورت تداوم، منجر به خروج اين شهر از فهرست جهاني يونسکو خواهد شد.

لالجين که به شهر گل و سفال معروف است با جمعيتي افزون بر 15 هزار نفر در 23 کيلومتري مرکز استان همدان واقع‌شده و بيش از 900 واحد خرد، کوچک و متوسط توليد، تکميل و فروش سفال و سراميک را با اشتغالي افزون بر پنج هزار نفر در خود جاي‌داده است به‌گونه‌اي که بيش از 60 درصد مردم اين شهر با صنعت سفال و سراميک اعم از توليد، تکميل، فروش، صادرات، حمل‌ونقل مرتبط‌ هستند. لالجين داراي پيشينه سفال‌سازي نزديک به 700 سال است و در حال حاضر سفالگري به‌عنوان يکي از مهمترين رشته‌هاي صنايع‌دستي استان همدان شهرت جهاني دارد. ساختار منحصربه‌فرد توليد سفالينه در اين شهر به‌گونه‌اي توسط دست توانمند طبيعت رقم خورده است که از تهيه انواع مختلف مواد اوليه تا توليد، تکميل، توزيع و درنهايت صادرات سفال و سراميک همگي يا در لالجين انجام مي‌شود يا قابليت انجام آن در اين شهر وجود دارد.

همين ويژگي‌ها سبب شد تا از نيمه دوم سال 94 زمزمه‌هايي مبني بر ثبت شدن لالجين به‌عنوان شهر جهاني سفال به گوش برسد تا اينکه داوران يونسکو ارديبهشت‌ماه 95 در شهر لالجين حضور يافتند و از نزديک تمام جوانب و هنر سفال‌سازي در اين شهر را مورد بررسي قرار دادند و در نهايت اين شهر به‌عنوان شهر جهاني سفال به ثبت سازمان جهاني يونسکو رسيد.

اما حالا احسان امين پور کارشناس صنايع‌دستي استان همدان با اشاره به اينکه در مواردي شاهد فروش سفال‌هاي چيني در لالجين هستيم، افزود: چين بسياري از بازارهاي دنيا را به خود اختصاص داده که سفال و سراميک نيز شامل اين موضوع مي‌شود و بايد با بالا بردن کيفيت سفال لالجين از ورود سفال‌هاي چيني به بازارهاي کشور جلوگيري و به‌تدريج سفال و سراميک چيني پس‌زده شود. وي در اين زمينه از دولت خواست با جلوگيري از ورود بي‌رويه محصولات چيني ارزان‌قيمت اجازه ندهد تا هنر سفالگري در ايران نابود شود.