"لباس عروس لباسی است که عروس در مهمانی عروسی یا در هنگام نشستن در کنار سفره عقد به تن می‌کند. رنگ و مدل لباس عروس به فرهنگ و رسوم قومیتی بستگی دارد".

گفته می‌شود که رسم پوشیدن لباس عروس به رنگ سفید، به انگلستان در دوره ملکه ویکتوریا بازمی‌گردد و پیش از آن عموما مردمان هر کشور و منطقه و شهر به رسم خود لباس عروسی بر تن می کردند و با اینهمه همگی حتی در خصوص بر تن کردن لباس سنتی منطقه خود نیز به دنبال زیباترین و جدیدترینش بوده و هستند.

البته گفته می‌شود که ایرانیان نیز از روزگاران کهن رخت بخت را سپید برتن می کرده‌اند، اما این رخت سپید چه هدیه‌ای انگلیسی باشد و چه سنتی ایرانی انتخاب نوع و مدلش در ایران نیز همچون تمام کشورهای دنیا دغدغه بزرگ دختران و البته پسران جوانی است که قصد راهی شدن به خانه بخت دارند.

به گزارش ایسنا، منطقه مرکزی، زمانی این "زیبای سپید" دغدغه نبود، چون هزینه چندانی روی دست خانواده نمی‌گذاشت، اما اینروزها به نظر می‌رسد که داماد باید حساب جدایی برای رخت سپید بخت که برای برگزاری جشن عروسی گریزی از کرایه یا خرید آن نیست، باز کند.

بر تن کردن یک شبه این لباس سپید، عروس جوان را هفته‌ها درگیر مراجعه به سایت های مختلف و مزون ها و فروشگاه های لباس عروس می کند.

لباس عروس به دلیل متنوع بودن دوخت و پارچه قیمت‌های متفاوتی دارد و گاهی همین تفاوت قیمت‌ها حساسیت‌ها را بالا برده و عروس را برای پیدا کردن لباسی متناسب با جیب و دارای حداکثر شاخصه‌های زیبایی مد نظرش وادار به گشت و گذار در مزون‌های لباس عروس می‌کند.

تابستان فصل عروسی است، شاید مهمترین ویژگی تابستان که آنرا در ایران برای عروسی از هر زمان دیگری قابل توجه‌تر کرده تعطیلات طولانی مدارس دراین فصل است و مطمئنا این فصل برای مزون‌های لباس عروس نیز فصل شلوغی است و هرچه به پایان این فصل نزدیکتر شویم این بازار هم داغ‌تر می‌شود.

برای بررسی قیمت یک شب کرایه لباس عروس به سراغ مزون‌های لباس عروس در اراک رفتم تا بدانم این تکه سپید عروشی اینروزها چقدر خرج روی دست داماد می‌گذارد.

اولین مزونی که به عنوان مشتری به آن مراجعه می‌کنم مزونی واقع در خیابان شهیدرجایی(ملک) اراک یکی از خیابان‌های مرکزی این شهر است، در سالن ورودی تعدادی لباس عروس قدیمی بر تن مانکن‌هاست، از این سالن به سالن دیگری هدایت می‌شوم، لباس‌های عروس متعددی مرتب روی رگال‌ها قرار گرفته‌اند و یک لباس عروس به صورت نمونه وسط این سالن خودنمایی می‌کند.

فقط تُرک

فروشنده از همان ابتدا یک به یک لباس عروس‌ها را پیش می‌کشد و برای هر کدام تعریفی خاص دارد، نکته قابل توجه تذکر این نکته است که تمامی لباس‌های این مزون ترک هستند و کار ایرانی در بین اجناس وجود ندارد!

لباس‌ها به دو گروه لباس‌هایی که تاکنون استفاده نشده یا به اصطلاح تن اول هستند و لباس‌های مورد استفاده قرار گرفته تقسیم می‌شود. قیمت کرایه یک شبه لباس‌هایی که مورد استفاده قرار گرفته است از 400 هزار تومان تا یک میلیون تومان متغیر است، اگر یک بار استفاده شده باشد قیمت کرایه آن تقریبا از 600 هزار تومان به بالاست و اگر بیش از یک بار مورد استفاده قرار گرفته باشد به قیمت ارزان‌تری کرایه داده می‌شود.

از فروشنده لباس‌هایی را طلب می‌کنم که تاکنون مورد استفاده قرار نگرفته است. به سمت قسمت بالای سالن هدایت می‌شوم و لباس‌های عروسی که گفته می‌شود تاکنون استفاده نشده‌اند و جدیدترین مدل‌های بازار هستند، به نوبت معرفی می‌شوند. قیمت‌ها از یک میلیون تومان شروع می‌شود و البته تفاوت چندانی بین لباسی که هزینه کرایه یک شب آن یک میلیون تومان است با مثلا لباس یک میلیون و 500 هزار تومانی دیده نمی‌شود.

از فروشنده سراغ گران‌ قیمت‌ترین لباس را می‌گیرم. از لابلای لباس‌ عروس‌ها تعدادی به عنوان بهترین اجناس فروشگاه معرفی می‌شوند و قیمت یک شب اجاره گران‌ترینشان دو میلیون و 500 هزار تومان است، البته برای این لباس عروس گفته شد که در قیمت اجاره تاج تخفیف در نظر گرفته می‌شود و قیمت کرایه تاج از 80 تا 200 هزار تومان بود.

در کنار این مزون، به یکی از مراکز تجاری واقع در همان خیابان مراجعه می‌کنم. مزون‌های لباس عروس در این مرکز متعدد است و پنج مزون را برای نمونه انتخاب می‌کنم. قیمت‌ها در این مرکز تقریبا یکسان است، اجاره یک شب لباس‌های مورد استفاده قرار گرفته از 400 تا 800 هزار تومان و لباس‌هایی که تن نرفته‌اند از 800 تا یک میلیون و 500 هزار تومان است.

ایرانی‌ها هم خوبند

فروشنده یکی از این مزون‌ها خودش خیاط لباس عروس است، لباس عروس‌هایش را نشان می‌دهد و می‌گوید: بیشتر اجناس من دوخت ایران هستند و فقط سه یا چهار کار خارجی دارم آنهم برای مشتریانی که تنها کار خارجی می‌خواهند. لباس عروس‌های ایرانی را نگاه کنید دوخت خوبی دارند و تفاوت چندانی با لباس‌های خارجی ندارند و تنها در مدل کمی متفاوت هستند.

این فروشنده ادامه داد: لباس عروس‌های ایرانی بسیار خوش دوختی در تهران تولید می‌شوند و در همین اراک به نام لباس ترک اجاره داده می‌شوند، تنها به این دلیل که برخی از مشتریان تنها لباس عروس خارجی و اغلب با نام ترک یا ایتالیایی طلب می‌کنند، در صورتی که برخی کارهای ایرانی حتی از نمونه خارجی شکیل‌تر و خوش دوخت‌تر هستند، البته بخشی از لباس‌های دوخت ایران کیفیت و زیبایی باب سلیقه مشتری را ندارند و شاید برهمین اساس است که مردم علاقه چندانی به استفاده از این محصولات در شبی که تنها یکبار در زندگی‌شان تجربه می‌کنند، ندارند.

به نام ترک و ایتالیا، به کام چین/کرایه تا 10 میلیون تومان هم پیدا می‌شود

مزون‌دار دیگری در این مرکز تجاری لباس‌های عروس را نشان می‌دهد و زمانی که می‌پرسم این لباس دوخت چه کشوری است، می‌گوید: اغلب این لباس‌ها چینی هستند و من همیشه این حقیقت را به مشتری می‌گویم، اما متاسفانه تعدادی از همکاران هستند که لباس چینی را به عنوان لباس ترک یا در برخی موارد تحت عنوان لباس ایتالیایی به مشتری معرفی می‌کنند، البته این به معنای نبود لباس ترک و ایتالیایی در بازار نیست، لباس عروس دوخت این کشورها در همین مرکز تجاری فراوان است.

این مزون‌دار دو مزون لباس عروس دارد و مرا به مغازه دیگر راهنمایی می‌کند، لباس‌های این مزون را نیز نشان می‌دهد و می‌گوید: این لباس‌ها ترک هستند و تفاوت‌شان با لباس چینی در مدل آنهاست، اما مشتری در این خصوص اطلاعی ندارد و اگر لباس چینی را با عنوان ترک به او کرایه دهند، متوجه نمی‌شود.

از او لباس عروس ایتالیایی طلب می‌کنم، می‌گوید: مدل لباس عروس ایتالیایی خیلی با سلیقه ایرانی متناسب نیست، از طرفی هزینه کرایه این لباس با لباس‌های موجود در بازار بسیار متفاوت است. برای لباس معمولی ایتالیایی باید مبلغ قابل توجهی تنها برای اجاره یک شب پرداخت کنید.

کرایه گرانترین لباس در این مزون یک میلیون و 500 هزار تومان است.

توضیح می‌دهم که لباسی بسیار خاص می‌خواهم و قیمت اجاره اصلا مهم نیست و مزون‌دار با بیان این نکته که همین لباس‌ها زیبا و بسیار خوش‌دوخت هستند و چرا باید برای یک شب بیش از این هزینه شود، عنوان می‌کند: اگر بخواهی، لباس عروس خاص‌تر از تهران سفارش می‌دهم که اجاره یک شب آن تا 10 میلیون تومان هم می‌رسد.

به مرکز تجاری دیگری در خیابان شهید بهشتی مراجعه می‌کنم، در این مرکز مدل‌ها با مزون‌های قبلی تفاوت دارد و قیمت‌ها مناسب‌تر است. در این مرکز به طور متوسط لباس‌های عروسی که مورد استفاده قرار نگرفته است از 400 هزار تومان تا حدود یک میلیون تومان اجاره داده می‌شود و لباس‌های استفاده شده نیز از 300 تا 800 هزار تومان برای یک شب کرایه داده می‌شوند و حتی کمتر از این قیمت هم می‌توان پیدا کرد.

یکی از مزون‌ها در این مرکز سفارش دوخت لباس را به این صورت که تنها برای یک شب به مشتری اجاره داده شود، قبول می‌کند و مبلغ کرایه چنین لباسی به طور متوسط از یک تا یک میلیون و 500 هزار تومان خواهد بود. مدل‌های این مرکز متنوع است و در صورت کرایه لباس عروس به قیمت بالاتر از 700 هزار تومان تور و تاج هم همراه با لباس داده می‌شود، البته این شرایط تمامی مزون‌های این مرکز نیست و تعدادی از آنها اجاره تور و تاج را به قیمت مجزا با مشتری حساب می‌کنند.

یک شب 4 میلیون تومان

به مزونی دیگری در خیابانی دیگری مراجعه می‌کنم، این مزون از نمونه‌های دیگر متفاوت‌تر است، ابتدا به سالن ورودی هدایت می‌شوم و بعد از تعویض کفش با دمپایی‌هایی که برای مشتری در نظر گرفته شده است به سالن اصلی وارد می‌شوم.

تعداد لباس عروس‌ها نسبت به سایر مزون‌ها بیشتر است و در جایگاه‌های مرتب روی چوب لباسی آویزان شده‌اند. سبک و مدلی را که می خواهم می‌گویم و به سمت یکی از جایگاه‌ها هدایت می‌شوم. مدل‌های ایتالیایی، دنباله‌دار، ماهی و ... هر کدام در جایگاهی خاص قرار گرفته‌اند و بین هر مدل لباس‌های استفاده نشده و استفاده شده وجود دارد.

کرایه استفاده نشده‌ها از 800 هزار تومان به بالاست و برای استفاده شده‌ها هم حداقل قیمت 400 هزار تومان و حداکثر تقریبا تا دو میلیون و 300 هزار تومان عنوان می‌شود. گران‌ترین لباس عروس در این مزون مربوط به لباسی دنباله‌دار با کرایه یک شب چهار میلیون تومان است.

به گزارش ایسنا، براساس این گشت و گذار کوتاه در برخی مزون‌های اراک لباس عروس استفاده نشده در اراک را می‌توان از 400 هزار تومان تا حدود 10 میلیون تومان برای یک شب کرایه کرد.

برای کرایه لباس‌های تن خورده نیز قیمت‌ها از حدود 300 هزار تومان تا دو میلیون تومان متغیر است. در مجموع می توان لباس و تور و تاج عروسی را با حداقل قیمت 400 هزار تومان و حداکثر قیمت 5 میلیون تومان در اراک بر تن کرد، البته اگر قصد سفارش دادن لباس خاص 10 میلیون تومانی را نداشته باشید، هرچند گذری بر بازار رخت سپید بخت در برخی نقاط ایران نشان می‌دهد که قیمت لباس عروسی که به سفارش شما دوخته می شود، چه مدرن باشد و چه براساس سنت‌های دیرینه می تواند نهایتی نداشته باشد!

فرمول تعیین قیمت لباس عروس چیست

سوال اینجاست که لباس‌ عروس‌های کرایه‌ای تا چه میزان با قیمت مصوب هماهنگ هستند و در چه صورت در این بازار تخلف صورت می گیرد. برای مشخص شدن این موضوع با رییس صنف پوشاک استان گفت‌وگو کردم.

جعفر مددی با تاکید بر این نکته که کرایه و فروش لباس عروس رصد می شود و هرگونه تخلف از طریق این صنف پیگیری می‌شود، می‌گوید: نرخ اجاره لباس عروس بر اساس نرخ مصوب کمیسیون نظارت است و رعایت نکردن این نرخ تخلف محسوب می شود. موارد تخلف از طریق این صنف پیگیری و بعد از بررسی کارشناسی برخورد لازم صورت می‌پذیرد.

وی بیان کرد: بر اساس نرخ مصوب برای لباس‌های عروس، قیمت کرایه تن‌پوش اول 60 درصد قیمت تمام شده خرید، تن‌پوش دوم 40 درصد، تن‌پوش سوم 30 درصد و سایر لباس‌ها به صورت توافقی است.

رییس اتحادیه پوشاک عنوان کرد: فروشنده باید فاکتور خرید لباس و در صورت وارداتی بودن آن باید برگه گمرک و برگه سبز ارائه کند. در صورتی که لباس عروس فاقد مدارک مذکور باشد تخلف محسوب می‌شود.

مددی در خصوص بیشترین شکایت در این بخش ادامه داد: اغلب درخصوص تن‌پوش اول یا چندم بودن لباس شکایت‌ می‌شود که موارد مورد بررسی قرار می‌گیرد و با متخلفین برخورد می‌شود.

وی افزود: قیمت تاج و تور نیز معمولا به صورت توافقی بین مشتری و فروشنده در نظر گرفته می‌شود. معمولا این اجناس قیمت بالایی ندارند و برخی مواقع هم همراه با لباس کرایه می‌شود و هزینه‌ای بابت آنها دریافت نمی‌شود.

مددی در خصوص کرایه های چند میلیونی برخی لباس‌ها گفت: در صورتی که طبق مدارک ارائه شده کریاه چند میلونی درخواست شده معادل 60 درصد قیمت تمام شده لباس عروس باشد، دریافت این مبلغ تخلف محسوب نمی‌شود و بر اساس نرخ مصوب است.

لباس عروس ایرانی ناتوان در خودنمایی

براساس این گزارش، علاوه بر قیمت بالای کرایه و خرید لباس عروس که در برخی موارد شاید با هزینه برگزاری عروسی در خانواده‌ای از طبقات پایین‌ جامعه برابری می‌کند و در گزارشی دیگر باید بدان پرداخت، این نکته حائز اهمیت است که لباس عروس دوخت ایران در بازار این کشور ردپایی بسیار کمرنگ دارد و همان ته رنگ موجود نیز به نام ترک و ایتالیایی و ... عرضه می‌شود. این در شرایطی است که تولیدی‌های بسیاری در تهران لباس عروس تولید می‌کنند و به اغلب استان‌های کشور صادر می‌کنند و این لباس‌ها با برند خارجی عرضه می‌شوند، این نکته نشان می‌دهد که شاید آنچه در این زنجیره مغفول مانده عرضه درست و اصولی لباس عروس با کیفیت ایرانی است، عرضه‌ای که به این محصول هویت داده و امکان خودنمایی آنرا در مقابل محصولات چینی همطراز خودش که تحت عنوان ترک و ایتالیایی در بازار ایران عرضه می‌شوند، فراهم کند.

از طرفی، صرفنظر از لباس عروس‌های ایرانی مرغوب و باب سلیقه مشتری، بخشی از تولید داخلی به دلایل مشخصی مورد استقبال عروس‌های جوان قرار نمی‌گیرد و عمده دلیل آن عدم وجود دقت در طراحی لباس عروس دوخت ایران است، عروس های جوانی که این مدل‌ها را نمی‌پسندند می‌گویند اغلب این مدل‌ها شلوغ یا پرکار هستند یا در مقابل مدل‌های خارجی خودی نشان نمی‌دهند و سلیقه مشتری جوان تنوعطلب را ارضا نمی‌کنند.

این عروس های جوان می‌خواهند لباس مهمی که تنها برای یک شب بر تن می‌کنند با مدل های روز همخوانی داشته باشد، حتی اگر مجبور شوند عذاب وجدان تحمیل هزینه سنگین کرایه یا خرید لباس بخت را به مخارج بالای عروسی اضافه کنند.

به نظر می‌رسد جلوه‌گری لباس عروس ایرانی در ویترین مغازه‌ها نیازمند تغییر در طراحی و انتخاب پارچه و دوخت بهتر است، هرچند در کنار جذابیت قیمت تمام شده محصول نیز باید از اجناس وارداتی کمتر باشد، تا مشتری را به سمت خود جذب کند.