نصف جهان: سيد مهدي سيد صالحي که همه افتخارات فوتبالش در اصفهان و به همراه سپاهان به دست آمد از فوتبال خداحافظي کرد. مردي که به مارکوپولوي فوتبال شهره شد و البته به هر تيمي که مي رفت اعتقاد داشت که به آنجا رفته تا دِينش را ادا کند. ظاهراً او به اکثريت تيم هاي ايران دِين داشت!

در آستانه آغاز فصل جديد، هيچ باشگاهي خواهان امضاي قرارداد با اين مهاجم نبود و او که ديگر از بازي در ليگ برتر نااميد شده بود، گزينه‌اي به جز خداحافظي نداشت. سيد تلاش زيادي به خرج داد تا با يک مصاحبه، آويختن کفش‌هايش را به ناملايمتي‌ها در فوتبال ربط بدهد. او مربيان زيادي را در نامه خشونت‌آميز خداحافظي مورد سرزنش قرار داد. مربياني که بزرگ‌ترين گناه‌شان از نگاه سيدصالحي، نخواستن اين بازيکن بود.

بهترين سال‌هاي دوران فوتبال سيدصالحي، در لباس سپاهان سپري شدند. او بعد از ترک باشگاه اصفهاني، هرگز ثبات و ‎آرامش چنداني را تجربه نکرد و به عادت تعويض ساليانه تيم روي آورد. به تيم هاي متعددي مي رفت و معتقد داشت به آنجا رفته تا دينش را ادا کند. در شروع ليگ سيزدهم، سيد بازيکن ثابت پرسپوليس دايي به شمار مي‌رفت و چند گل 3 امتيازي براي محبوب‌شدن روي سکوهاي آزادي به ثمر رساند اما آرام آرام در حاشيه قرار گرفت و سرانجام در تابستان از پرسپوليس جدا شد. پيکان، استقلال خوزستان، راه آهن و گسترش فولاد، باشگاه‌هاي بعدي مارکوپولوي وطني بودند. او در تبريز به آخر خط رسيد و يک فصل را بدون تيم پشت سر گذاشت و قبل از تجربه دومين فصل بدون باشگاه، نامه خداحافظي‌اش را منتشر کرد. همزمان با خداحافظي غضب‌آلود سيدمهدي، «ژاوي هرناندس» 36 ساله به عنوان يکي از بهترين ستاره‌هاي تاريخ فوتبال، اعلام کرد که اين فصل، آخرين فصل از دوران فوتبال او خواهد بود. ژاوي هنوز مي‌توانست به بازي ادامه بدهد و پيشنهادها از کشورهاي مختلف، براي ستاره اسپانيايي روان مي‌شدند. با وجود اين، او تصميمش را گرفت و در مسير عملي‌کردن اين تصميم، کوچک‌ترين نيازي به سرزنش ديگران نداشت. حتي ژاوي با همه بزرگي‌اش پذيرفت که براي يک فوتباليست، سن چيزي بيشتر از يک عدد ساده است اما سيدصالحي، هنوز به علت وادار شدن به خداحافظي با همه مي‌جنگد. داستان مهدي و فوتبال، از مدت‌ها قبل تمام شده و کافي است خود او نيز اين موضوع را بپذيرد تا نگاه واقعگرايانه‌تري به دنياي اطرافش داشته باشد. تا قبل از آن روز، او به زيرسئوال بردن بازي‌هاي خوبش با نامه‌هاي بد ادامه خواهد داد. او مي تواند با نگاهي منطقي و متهم نکردن زمين و زمان، يک روند خوب در مربيگري را آغاز کند و البته در عرصه مربيگري بداند که لازم نيست به زمين و زمان دِين داشته باشد!