ظهر سی ام اردیبهشت 95 یک مرد 60 ساله با کلانتری 134 شهرک غرب تماس گرفت و از مرگ خواهر 67ساله اش به نام «پروین» خبر داد. پلیس وقتی به خانه ویلایی در سعادت آباد رفت در پاگرد با جنازه کبود زن سالخورده روبه رو شد.

برادر وی به نام «فریبرز»که هراسان بود گفت: «بعد از فوت پدر و مادرم من در طبقه دوم خانه موروثی و خواهرم در طبقه اول زندگی می کردیم. دیشب حالم خوب نبود. به همین خاطر به بیمارستان رفتم و ساعت 2 نیمه شب به خانه برگشتم. همان موقع خواهرم از صدای بسته شدن در پارکینگ از خواب بیدار شده بود به پاگرد آمد و شروع به داد و فریاد کرد. او می گفت باعث شده ام از خواب بیدار شود. سعی کردم به او بفهمانم که بیمارستان بوده ام اما خواهرم عصبانی بود. او با سنگی که در دست داشت به سمت من حمله کرد. پروین با سنگ به دستم کوبید که موجب شکستن انگشتانم شد. من هم او را با مشت و لگد کتک زدم. سر خواهرم با میله های راه پله برخورد کرد و روی زمین افتاد.من همان موقع به خانه ام رفتم اما ظهر وقتی قصد داشتم برای خرید از خانه بیرون بروم در راه پله ها با جنازه او روبه رو شدم.» به دنبال اظهارات این مرد وی بازداشت شد.

خواهر کوچک فریبرز از او شکایت کرد و گفت او از مدتها قبل بخاطر ارث و میراث با خواهرش اختلاف داشته و به همین خاطر هم او را کشته است.

در حالی که پزشکی قانونی علت مرگ را ضربه مغزی اعلام کرده بود برادر دیگر فریبرز از شکایت صرف نظر و اعلام گذشت کرد.ولی خواهر کوچک وی برای فریبرز قصاص خواست. به این ترتیب این مرد در شعبه چهارم دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستاد.

در جلسه رسیدگی به این پرونده که به ریاست قاضی اصغرعبداللهی و با حضور یک مستشار تشکیل شد خواهر قربانی در جایگاه ویژه ایستاد و گفت: «برادرم با نقشه قبلی و برای ارث و میراث خواهرم را کشت.به همین دلیل حاضرم تفاضل دیه را بپردازم تا فریبرز اعدام شود.«

سپس متهم در جایگاه ویژه ایستاد و در حالی که اشک می ریخت به تشریح جزئیات ماجرا پرداخت. وی گفت: «خواهرم زن بدخلقی بود.او هیچ وقت ازدواج نکرد و با پدر و مادرمان زندگی می کرد. او بارها در زمان حیات پدر و مادرمان با آنها درگیر شده و آنها را کتک زده بود.حتی یکبار مادرمان را از روی ویلچر به زمین انداخته بود.پروین بعد از فوت پدر و مادرمان در خانه آنها زندگی می کرد. خواهرم با رفتارهایش موجب شده بود همسرم از من جدا شود. همسر و فرزند معلولم هم در خانه ای دیگر زندگی می کردند و من به تنهایی در طبقه دوم خانه موروثی ساکن بودم. حتی خواهرم قبلاً یکبار بر سر مزار پدر و مادرمان با من درگیر شده و دستم را شکسته بود که از او شکایت کردم اما به پیشنهاد قاضی رسیدگی کننده به پرونده اعلام گذشت کردم.«

وی ادامه داد: «آن شب هم وقتی از بیمارستان به خانه برگشتم خواهرم بی دلیل شروع به داد و فریاد کرد. من واقعاً قصد کشتن او را نداشتم. ضربه ای که با سنگ به انگشتانم زد و موجب شکستن انگشتانم شد موجب شد کنترل اعصابم را از دست بدهم و او را کتک بزنم. باور کنید برخورد سر او با میله های نرده موجب مرگ او شد. من از شدت عصبانیت او را رها کردم ولی ظهر روز بعد وقتی سراغش رفتم که جان سپرده بود.» در این بین خواهر متهم برخاست و گفت: «برادرم دروغ می گوید. خواهرم نسبت به تفکیک ملک پدری مان اقدام کرده و درخواست داده بود تا سهمش را از فریبرز جدا کند و به خانه دیگری برود. فریبرز به همین خاطر خواهرم را کشت. او قبلاً هم بارها خواهرم را تهدید به مرگ کرده بود.«

در پایان این جلسه هیئت قضائی وارد شور شد و با توجه به مدرک های موجود در پرونده فریبرز را به قصاص محکوم کرد.