مرد جوان که همسرش را به علت توهین به پدر چوپانش کشته بود پای میز محاکمه ایستاد. در جلسه رسیدگی به این پرونده که در شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی محسن زالی بوئینی و با حضور یک مستشار تشکیل شد، نماینده دادستان کیفرخواست را خواند. وی گفت: «"علی" 35ساله متهم است در پاییز سال 93 همسر 28ساله اش به نام "سارا" را در خانه شان در دماوند کشته و اکنون با توجه به شرایط پرونده رئیس قوه قضائیه از طرف فرزند خردسال قربانی برای وی دیه خواسته است.«

سپس پدر و مادر قربانی در جایگاه ویژه ایستادند و در حالی که اشک می ریختند گفتند: «حاضریم تفاضل دیه و سهم نوه خردسالمان را بپردازیم تا علی قصاص شود.«

سپس متهم در جایگاه ویژه ایستاد و در تشریح جزئیات ماجرا گفت: «در یک ریختگری کار می کردم و از صبح زود تا شب سر کوره شیرآلات بودم. شب ها خسته به خانه برمی گشتم و می خواستم زود بخوابم اما باجناقم هفته ای چند بار برای شب نشینی به خانه ام می آمد و قلیان می کشید. چندبار به باجناقم گفته بودم عصرها به خانه مان بیاید چون نمی توانم تا دیروقت بیدار بمانم اما قبول نمی کرد. آخرین بار وقتی به او تذکر دادم ناراحت شد و خانه مان را ترک کرد. همسرم سارا هم از این ماجرا ناراحت شده بود و مرا مقصر می دانست.«

وی ادامه داد: «باجناقم میهمانی گرفته بود اما ما را دعوت نکرده بود و همسرم به همین دلیل مدام از من گلایه می کرد. من به همسرم گفتم اگر می خواهد با موتور او را به خانه خواهرش می برم اما چون باجناقم مرا دعوت نکرده حاضر نیستم در میهمانی شرکت کنم. آنجا بود که سارا شروع به داد و فریاد کرد. او به من ناسزا گفت. سارا می گفت چون پدرم چوپان بوده من لایق زندگی با او نیستم. او به پدرم توهین کرد.«

این متهم ادامه داد: «پدرم عشایر است و زندگی شرافتمندانه ای دارد. به همین دلیل از شنیدن حرف های همسرم عصبانی شدم و گلویش را فشار دادم. من به حیاط خانه رفتم اما وقتی برگشتم متوجه شدم همسرم نفس نمی کشد.ترسیده بودم برای همین، دست و پای جنازه را بستم و آن را درون گونی گذاشتم. من جنازه را با موتورم به یک مزرعه ذرت در حاشیه دماوند بردم و آنجا رها کردم. اما باور کنید من قصد کشتن همسرم را نداشتم و در یک لحظه کنترل اعصابم را از دست داده بودم.»