«پاهایت را جمع کن» و «جای من را اشغال نکن»؛ تاکسی حریم شخصی تو نیست!

 «آزار جنسی» محدوده وسیعی از رفتارها را در بر می‌گیرد. از مزاحمت‌های خیابانی گرفته تا سو استفاده و تجاوز جنسی. آزار می‌تواند در شرایط مختلفی اتفاق بیفتد. مثلا در مدرسه، دانشگاه، محل کار و یا حتی در تاکسی و اتومبیل‌های مسافربر. بله؛ حتی در تاکسی!

اگر شما از آن دسته آقایانی هستید که بدون توجه به فضای محدود اتومبیل‌های مسافربر با راحتی هر چه تمام‌تر روی صندلی می‌نشینید و اصلا حواستان نیست که تماس بدنتان با خانمی که کنار شما نشسته است، او را اذیت می‌کند، یعنی شما دارید به آن فرد آزار می‌رسانید و دقیقا شما مخاطب این گزارش هستید.

اصلا مهم نیست که شما این کار را عامدانه انجام می‌دهید یا برایتان یک عمل سهوی است. مهم آزاری است که شما خواسته یا ناخواسته به جنس مخالفتان می‌رسانید و حقوق او را نقض می‌کنید. کمی فکر کنید؛ شما سوار تاکسی می‌شوید و خانمی که پیش از شما سوار ماشین شده است، خودش را تا جایی که می‌تواند، جمع می‌کند و به شیشه ماشین می‌چسباند تا با شما تماس جسمی نداشته باشد اما شما عین خیالتان نیست و فکر می‌کنید این حق شماست که هر طور راحت هستید، بنشینید. این تصویر ذهنی برایتان آشنا نیست؟

اگر کلمه «آزار» برایتان بر خورنده است و با خودتان می‌گویید که شاید در اتومبیل راحت بنشینید اما هیچ تماسی با جنس مخالفتان ندارید؛ در پاسخ به شما باید گفت که شاید اسم عمل شما «آزار جنسی» نباشد اما مصداق بارز خشونت فیزیکی و روانی علیه زنان و نقض حقوق و اخلاق شهروندی است.

شاید پاراگراف‌های ابتدایی این مطلب از نظر شما بیش از حد صریح و برخورنده باشد و فکر کنید ناشی از یک نگاه بیش از اندازه جنسیتی است اما نگارنده این مطلب اصلا بر آن نیست که یادداشتی در حمایت از حقوق زنان بنویسد. ما فقط داریم درباره یک عمل زشت و زننده صحبت می‌کنیم که نه تنها در جامعه ما که در بسیاری از جوامع خارجی نیز شایع است تا جایی که زنان ترکیه در واکنش به این عمل زشت برخی از مردان کشورشان در وسایل نقلیه عمومی یک کمپین اعتراضی تشکیل داده‌اند که نامش را گذاشته‌اند: «پاهایت را جمع کن» و «جای من را اشغال نکن».

این کمپین که به همت زنان ترکیه تشکیل شد، در بسیاری از کشورهای جهان مورد توجه قرار گرفت و تصاویری با این مضمون در فضای مجازی منتشر شد که ناشی از نارضایتی بسیاری از زنان از این رفتار غیر اخلاقی برخی مردان است.

هر روز تعدادی از زنان مورد این نوع آزار قرار می‌گیرند اما معمولا برای حفظ شأن و جایگاه خودشان واکنشی به این عمل این مردان نشان نمی‌دهند و سکوت پیشه می‌کنند. در صورتی که این موضوع بر روی آن‌ها تاثیرات روانی دارد و نمی‌توان، این موضوع را نادیده گرفت.

این گزارش قرار است، با همکاری شما مخاطبان به مدت چند روز تکمیل و به روز رسانی شود. برای مستند بودن این گزارش شما ما را یاری کنید. اگر خانم هستید و تجربه مشابهی از این نوع آزار دارید، برای ما بنویسید و از واکنش خودتان درباره این رفتار این آقایان برایمان بگویید تا ما یادداشت‌های شما را که در بخش نظرات منتشر می‌شود به عنوان نمونه عینی به این گزارش اضافه کنیم.

اگر هم آقا هستید، نظر و دیدگاه خودتان را برای ما بگویید و در تکمیل این گزارش ما را همراهی کنید.

روایت‌های شهروندی

روایت اول ـ خانم بی‌نام: «من یک خانم شاغل هستم و سال‌ها برای رفت و آمد به محل کارم از وسایل نقلیه عمومی استفاده کردم و باید بگویم که بارها و بارها برای خودم این مشکل پیش آمد وقتی که سن کمتری داشتم، خجالت می‌کشیدم که اعتراض کنم و سعی می‌کردم که خودم را جمع‌تر کنم تا جایی که بعضی وقت‌هامجبور می‌شدم قبل از رسیدن به مقصد از تاکسی پیاده بشم وقتی هم که مسن‌تر شدم و روی اعتراض را پیدا کردم با واکنش گاهی وقتها بی‌تفاوت و بعصی مواقع بی‌ادبانه مردان مواجه شدم. من فکر می‌کنم اشکال فرهنگی است و باید روی تربیت پسرانمان بیشتر کار کنیم.»

روایت دوم ـ سحر. ن: «راستش برای منم خیلی پیش اومده. مسافت‌های کوتاه داخل شهرو بازم میشه تحمل کرد متاسفانه تو مسافت‌های بین شهری خیلی خیلی آزاردهنده است. هرچقدرم ما خودمونو کنار می‌کشیم که اینجور آقایون راحت‌طلب و خودخواه لااقل یه کمی خودشونو جمع و جور کنن انگار نه انگار یعنی حتماً باید بهشون توهین کرد و داد و بیداد راه انداخت دیگه. واقعاً متاسفم,.چرا من خانم باید از ابتدای مسیر تا مقصد به سختی بشینم به خودم عذاب بدم ولی آقای مثلا محترمی کنار بنده نشسته راحت راحت با خودخواهی کامل خم به ابرو نیاره همون مقدار کرایه رو من هم دارم می‌دم پس چرا به من ظلم میشه همیشه چرا همیشه من باید معذب بشینم؟»