خانواده گردشگر سوئیسی تجربیات خود از سفر با دوچرخه را به علاقه‌مندان مشهدی سفر ارائه کردند.

«رومن دراکس»، پدر این خانواده که به عنوان یک مستندساز در سوئیس فعالیت می‌کند درباره دلایل انتخاب این نوع گردشگری گفت: گردشگری با دوچرخه نوعی سفر ماجراجویانه است، در این نوع سفر برخلاف سفر با هواپیما یا قطار و حتی خودروی شخصی، گردشگر از نزدیک با جامعه انسانی میزبان خود تماس برقرار می‌کند و به همین دلیل آشنایی وی با کشور میزبان تقریباً بی‌واسطه است.

دراکس در پاسخ به سئوالی درباره چرایی انتخاب ایران به عنوان مقصد گردشگری خود گفت: من چند سال پیش به تاجیکستان سفر کرده و حضور در یک جامعه فارسی‌زبان را از نزدیک لمس کرده بودم، همچنین در سفری که به گرجستان داشتم با برخی از عناصر فرهنگی ایرانی آشنا شدم و به همین دلیل دوست داشتم تا با سفر ایران، زبان فارسی و فرهنگ ایرانی را در کشور مادر خود لمس کنم.

این مستندساز سوئیسی در توضیح انتخاب خراسان به عنوان مقصد اصلی سفر در ایران عنوان کرد: بسیار دوست داشتیم تا از نزدیک مزارع زعفران و نحوه برداشت گل زعفران را ببینیم، بر این اساس پاییز و خراسان را به عنوان مقصد اصلی گردشگری خود در ایران انتخاب کردیم، البته بعد از آن به یزد و اصفهان نیز سفر خواهیم کرد، زیرا درباره زیبایی‌ها و آثار تاریخی این دو شهر نیز مطالب زیادی خوانده‌ام.

«آنلیس فون اشتایگر»، همسر رومن دراکس که مدرس تاریخ است در این نشست درباره برداشت خود از ایران گفت: من به همراه همسرم به کشورهای بسیاری مسافرت کرده‌ایم، در این بین باید بگویم یکی از نزدیک ترین کشورها از منظر عظمت تاریخی نسبت به آنچه در کتاب‌ها خوانده بودم، ایران است.

وی ادامه داد: ایران همچون سوئیس یک کشور چندزبانه است که مردم آن دارای یک اتحاد خاص فکری و روحی هستند. این امر در منطقه خاورمیانه بی‌نظیر و قابل تحسین است.

فون اشتایگر افزود: ایران کشوری دارای تاریخ کهن و دیدنی‌های بسیار است که سفر با وسیله نقلیه‌ای جز دوچرخه مانع از دیدن بسیاری از آنها می‌شود. ضمن اینکه من به عنوان یک مدرس تاریخ با انجام این نوع سفر امکان بهتری برای بازشناسایی مردم کشور مقصد خود پیدا می‌کنم.

«موریس دراکس»، پسر 12ساله این خانواده گردشگر دوچرخه‌سوار نیز در توضیح برنامه روزانه خانواده خود در ایران گفت: هر روز صبح پس از صرف صبحانه حدود 20 کیلومتر را با دوچرخه رکاب می‌زنیم. سپس کمی استراحت می کنیم و من و خواهرم بخشی از تکالیفمان را انجام می‌دهیم. آنگاه حدود 50 کیلومتر دیگر رکاب زده تا به محلی برای خوردن ناهار برسیم. بعد از آن هم کمی استراحت می کنیم و در مرحله عصرگاهی هم حدود 20 کیلومتر رکاب می‌زنیم و سپس برای اقامت شبانه توقف می‌کنیم.

وی افزود: البته اگر در این بین مکان دیدنی هم در مسیرمان باشد دقایقی چند را در آن توقف کرده و ضمن بازدید از بنا و کسب اطلاعات از مردم محلی درباره تاریخچه آن بنا، پدرم چند عکس می‌گیرد.

موریس دراکس درباره اینکه آیا دوست دارد بار دیگر به ایران سفر کند، نیز گفت: مردم ایران بسیار مهمان‌نواز هستند و این باعث می‌شود تا آرزو داشته باشم در آینده سفری دیگر به این کشور داشته باشم البته نه با دوچرخه چون بسیار طاقت‌فرسا و سخت است.

رومن دراکس، پدر این خانواده گردشگر سوئیسی عنوان کرد که به دلیل حس مهمان‌نوازی ایرانیان در نظر دارد در صورت امکان فیلمی مستند درباره ایران بسازد.