رئیس پژوهشکده بیمه با بیان اینکه محصول بیمه برای جامعه ما خیلی مغفول نیست و جامعه ما از آن آگاهی دارد گفت: مسئله این است که بیمه خدمتی مدرن و رایج در جامعه ای مدرن است که برای آن ارزش و اهمیت قائل است اما در برخی از جوامع، بیمه به اندازه کافی اولویت اول را ندارد. به عنوان مثال، سرانه هزینه آرایش در فرانسه که یکی از مهمترین تولید کنندگان محصولات آرایشی است کمتر از ایران است. به این دلیل که جامعه ما اینگونه انتخاب کرده است و یک نفر فرانسوی برای بیمه و انتقال ریسک های خود ارزشی بیش از آرایش خود قائل است.

امیر صفری ادامه داد: بسیاری از ایرانی‌هایی که از رفاه مالی بالایی برخوردارند و مدرن‌ترین خودروهای سواری آلمانی را سوار می شوند و با بیمه نیز آشنایی کافی دارند، بیمه عمر ندارند اما خیلی از آلمانی هایی که حتی استطاعت خرید خودروهای سطح متوسط خود را ندارند، حداقل یک بیمه نامه عمر را دارند.

وی تصریح کرد: برخی از خانم های ایرانی از طبقه مالی متوسط و حتی پایین‌تر، لباس عروسی را فقط برای یکبار عروسی می خرند و حاضر نیستند علیرغم عدم استطاعت مالی کافی دوباره آن را در عروسی بعدی استفاده کنند اما بیمه عمر اصلاً برای آنها اولویت ندارد.

صفری گفت: مردم عادی ما ضمن آگاهی کافی از بیمه، شب ها برای صرف شام در صف رستوران ها می‌ایستند اما به ندرت در مورد بیمه عمر با یکدیگر صحبت می کنند. اینها تفاوت در انتخاب و اولویت است. جامعه ما برای بیمه همینقدر اهمیت قائل است.

وی با بیان اینکه اقتصاد ایران یک اقتصاد با پایه بانکی است گفت: جامعه ما با آگاهی کافی از بانک و بیمه، پس انداز خود را نزد بانک می‌سپارد و اقبال کمتری به بیمه دارد. البته، مسئولیت صنعت بیمه و دست اندرکاران این صنعت در تغییر این الگو، تغییر رجحان مصرف کننده و ایجاد آگاهی بیشتر کم نیست و لازم است در این مسیر بیش از پیش تلاش شود.

وی در پاسخ به این پرسش که چطور می‌توان اطلاعات و دانش بیمه‌ای مردم کشور را افزایش داد، افزود: در این باره دو موضوع حائز اهمیت است، اول اینکه چگونه می‌توان آگاهی و دانش مردم را در مورد بیمه افزایش داد و بیمه را در جامعه گسترش داد و نهادینه کرد و دیگر اینکه چگونه می‌توان مردمی را که به بیمه اعتماد کرده اند را حفظ کرد؟ در هر دو مورد، صنعت بیمه شامل بیمه مرکزی سهم و مسئولیت بالایی دارد.

صفری تصریح کرد: آموزش و آگاهی دادن از طریق تمام رسانه‌ها راه حل معلوم است. کتب درسی مدرسه و دانشگاه، خبرگزاری ها، رادیو و تلویزیون و سایر رسانه ها، روزنامه ها، نشریات، اینترنت و شبکه های اجتماعی و تمام رسانه ها را می توان به کار گرفت. اینها ابزار انتقال دانش و آگاهی هستند. می توان به فراخور مخاطب محتویاتی تولید و عرضه کرد. شرکت های بیمه نیز ابزار تبلیغاتی خود را دارند.

وی ادامه داد: یک راه، وارد کردن مباحث مدیریت ریسک به بطن زندگی افراد و نقش بیمه در این مباحث از ابتدایی ترین مراحل ورود شخص به اجتماع است. شاید بتوان مفاهیم ریسک و بیمه را درقالب بازی کودکان، طنز، شعر، داستان کوتاه، فیلم و انیمیشن، و... گنجانید. اینها نیاز به تلاش فراوان و صرف وقت دارد.