آلرژي غذايي، زماني اتفاق مي‌افتد که سيستم ايمني نسبت به يک ماده غذايي خاص واکنش نشان بدهد. با اين‌که آلرژي غذايي مي‌تواند در واکنش به هر نوع ماده غذايي‌اي به‌وجود بيايد، اما شايع‌ترين آلرژي‌هاي غذايي نسبت به اين مواد غذايي ايجاد مي‌شوند: تخم‌مرغ، سويا، شير، گندم، مغزهاي خام و ماهي. به‌طور کلي، ‌آلرژي غذايي در کودکان بيشتر از بزرگسالان اتفاق مي‌افتد و همراه با آنان باقي مي‌ماند.

پس‌زمينه

آلرژي به فلفل دلمه‌اي وقتي به‌وجود مي‌آيد که سيستم ايمني بدن، فلفل دلمه‌اي را با يک عنصر مضر اشتباه بگيرد و آن را اشتباها به‌عنوان عامل مخرب شناسايي کند.

آنتي‌بادي‌هاي موسوم به ايمونوگلوبولين E يا IgE، به‌طور خاص در واکنش به فلفل دلمه‌اي ايجاد مي‌شوند. وقتي که اين ماده غذايي در آينده مصرف شود، IgE سريعاً آن را شناسايي مي‌کند و عناصر شيميايي خاصي را براي مقابه با آن آزاد مي‌سازد که درنهايت به علائم ناشي از واکنش آلرژيک منجر مي‌گردد.

علائم

علائم ناشي از آلرژي به فلفل دلمه‌اي معمولاً با گذشت چند دقيقه تا يک ساعت از مصرف فلفل دلمه‌اي يا غذاهاي حاوي آن نمايان مي‌شود. اين علائم معمولاً در پوست، دستگاه گوارشي و دستگاه تنفسي ظاهر مي‌گردند. عارضه‌هاي پوستي اين آلرژي مي‌تواند شامل بثورات خارش‌دار يا کهير باشند که قرمز هم هستند. علائم گوارشي هم مي‌توانند شامل حالت تهوع و استفراغ باشند. علائم تنفسي هم عبارت‌اند از تنگي نفس، سرفه يا تغيير اساسي در حالت صدا. واکنش آلرژيک شديد نسبت به فلفل دلمه‌اي که با علائمي همچون تنگي نفس و سرگيجه همراه است، آنافيلاکسي ناميده مي‌شود و مي‌تواند واقعاً خطرناک باشد.

سندروم آلرژي دهاني

بعضي از افراد بعد از خوردن فلفل دلمه‌اي با علائمي مانند خارش و سوزن‌سوزن شدن در دهان مواجه مي‌شوند و هيچگونه علامت ديگري را تجربه نمي‌کنند. اين افراد اصطلاحاً به سندروم آلرژي دهاني مبتلا هستند. سندروم آلرژي دهاني روي افراد مبتلا به رينيت آلرژيک تأثير منفي مي‌گذارد که معمولاً با آبريزش بيني و خارش چشم در واکنش به عناصر آلرژي‌زا همراه است.