مقبولیت فنی و محبوبیت رفتاری ایوانکوویچ فقط از نتایج حاصله او در میدان مسابقات برنمی‌خیزد و ماجرا به مسائلی فراتر از آن برمی‌گردد. وی برخلاف کارلوس کی‌روش که روحیاتی توام با برخورد و تخفیف درجه سایرین دارد هرگز به ارکان فوتبال ایران و اعضای آن بی‌احترامی نکرده و به ندرت متانت خود را در لب خط از دست داده و حتی در دوره‌ای که قضاوت برخی مسابقات سرخ‌ها با مشکلات و اشتباهاتی از سوی بعضی داوران همراه بود، کنترل خود را از دست نداد.

بخشی عمده از خویشتن‌داری ایوانکوویچ به آرامش ذاتی و طبایع و ماهیت آرام اخلاقی وی برمی‌گردد اما قسمتی از آن نیز از داشتن باورهای ورزشی درست او و لزوم حفظ احترام به سایرین نشأت می‌گیرد.

او به جای محکوم کردن همان «دست‌های پنهان» معروف (اما همچنان رویت نشده در پشت صحنه ورزش کشور!) ایرادات گاه به گاه تیمش را پذیرفت و قول داده بازیکنانی را که ضعیف کار کرده‌اند به سطح بالاتری از کارآیی برساند و حتی پس از پیروزی در دقیقه ۶+۹۰ مسابقه اخیر تیمش با پارس جنوبی جم به جای تعریف و تمجید افراطی و بی‌اساس از برخی نفرات تیمش گفت هر برد حاصل آمده در روز هدر رفتن عجیب و غریب پنالتی رقیب و به ثمر رسیدن گل پیروزی در وقت تلف شده در درجه اول یک پیروزی خوش اقبالانه بوده تا بردی که در عین لیاقت محض به ثبت رسیده باشد.

حال مدیران پرسپولیس و هواداران می دانند که در صورت رفتن برانکو از پرسپولیس دوباره چه سرنوشتی در انتظار باشگاه خواهد بود چرا که زیرساخت های یک باشگاه حرفه ای آنطور که باید هنوز شکل نگرفته و خیلی از مسایل سر جای خود قرار ندارد. اما به واسطه حضور برانکو و چند مساله دیگر در این دو سال و خرده ای این تیم موفق ظاهر شده است.