نخستين پل ارتباطي دو فرهنگ با يکديگر، غذاست و در طول تاريخ هر زمان قومي، قومي ديگر را به سرزمين خود دعوت مي‌کرد، پُررنگ ترين تشريفاتشان غذا و نحوه چيدمان آن بوده است، زيرا گوياي فرهنگ و تمدن قوم ميزبان بوده است.

در اين رابطه سامان گلريز، کارشناس بين المللي غذا در مورد ارتباط غذا و گردشگري و معرفي غذاي ايراني اظهار داشت: اهميت غذا در گردشگري را مي‌توان از اين مثال ساده متوجه شد که توريست در بدو ورود، وعده غذاي خود را طلب مي‌کند. وي ادامه داد: مهمترين توصيه به راهنمايان گردشگري فکر و برنامه ريزي کردن راجع به برنامه غذايي يک تور است.

گلريز تصريح کرد: يک گردشگر خارجي براي تجربه غذاهايي مانند پيتزا، همبرگر و... بر روي مبلمان و فضايي مدرن و اروپايي به ايران نمي‌آيد بلکه براي آشنايي با انواع سبزي‌ها، ادويه‌ها و دانش و تجربه غذاي ايراني به اين سرزمين مي‌آيد.

وي خاطرنشان کرد: اگر يک راهنما بداند کجا، با چه غذايي و چگونه بايد از مهمانان خود پذيرايي کند هرگز غذاي تکراري در يک تور، تجربه نمي‌شود، جمع آوري اطلاعات از تنوع غذايي ايراني براي يک راهنما از اهميت بسزايي برخوردار است.