اصولاً پديده تکديگري پديده دو وجهي است به طوري که يک سوي اين ماجرا فرد متکدي و سوي ديگر افراد مساعدت کننده او هستند و در نتيجه تا زماني که بين دو طرف اين پديده توازن و ارتباط متقابل بين عرضه نياز از سوي متکدي و اجابت درخواست از سوي مردم وجود داشته باشد، پديده تکديگري نيز وجود دارد در حالي که مردم مي‌توانند به جاي کمک مستقيم و بدون اصول و ضابطه به فرد نيازمند، وي را از طريق منطقي و عقلاني ياري دهند.

بسياري از مردم نمي‌دانند در مواجهه با متکدي چه رفتاري داشته باشند و بر همين اساس پيشنهاد مي‌شود که از برخورد قهري و خشونت آميز با متکديان پرهيز کرده و از سوي ديگر از ارائه کمک‌هاي نقدي اجتناب کنند.

اگرچه عدم کمک مالي به متکديان به عنوان اولين راهکار مقابله با اين پديده همواره به شهروندان توصيه مي‌شود اما بديهي است که اين رويکرد نبايد به رفتار خشونت آميز و بدرفتاري با متکدي ختم شود چرا که برخورد خشونت آميز با اين افراد بدون از بين بردن عوامل و علل اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي نه تنها باعث ريشه کن شدن اين معضل نمي‌شود که چه بسا خود به افزايش بحران دامن زده و حتي موجب آزار، توهين و آسيب بيشتر به نيازمندان واقعي شود.

بر همين اساس اصل اساسي در کمک به ديگران در کنار توجه به اين موضوع است که بخش اعظم متکديان حاضر در خيابان‌ها نيازمند واقعي نيستند.

فرزاد هوشیار

مديرعامل سازمان خدمات اجتماعي شهرداري تهران