نصف جهان: ‏دخترانی که در مناطق دورافتاده ایران زندگی می کنند، با تأثیر گرفتن از وسایلی چون رسانه های جمعی و با داشتن تحصیلات در ‏سطوح مختلف و نیز برقراری ارتباط با دیگر شهرها و روستاها، دارای حس آرمانخواهی از سویی و آگاهی به وضعیت خویش هستند و ‏این حس آنان را دچار کشمکش های ذهنی و روانی می کند و بی پاسخ ماندن خواسته های آنان، زنان را به درونگرایی، رخوت و ‏واخوردگی می کشاند. تمامی این عوامل می تواند باعث ایجاد یکی از رفتارهای ضد اجتماعی در جامعه شود.‏

افسردگی در مناطق جنوبی نسبت به دیگر مناطق کشور شایع تر می باشد. در این مناطق امید به زندگی و نشاط به دلیل سطح ‏فرهنگ پایین، وضعیت بد اقتصادی، پرخاشگری و عدم گفتمان در بین افراد در سطح بسیار پایین می باشد.‏ داشتن افسردگی در افراد باعث بروز رفتارهای نامتعادل می شود که از جمله می توان به افزایش خودسوزی در بین افراد خصوصاً زنان ‏اشاره کرد.‏

نمونه بارز این مورد را می توان خودسوزی دو زن در برازجان در تاریخ 16 و17 فروردین ماه سال 92 دانست. این زنان 26 و27 ساله و متأهل بوده اند. براساس اطلاعات به دست آمده از یک منبع معتبر میزان خودسوزی در بین زنان دشتستانی در سال گذشته هفت الی هشت مورد می باشد که متأسفانه در ابتدای سال جدید این میزان نسبت به سال گذشته افزایش داشته است.

یکی از روانشناسان در خصوص رفتارهای ضد اجتماعی زنان در جامعه می گوید: هنجارهای هر جامعه ارزش ها و قواعد رفتار، از ریزترین و خصوصی ترین تا کلان ترین آنها را از گذشته تا آینده ترسیم می کند و اگر فردی از این قوانین تخطی کند، با واکنش های شدید محیط خویش روبه رو می شود و از آنجا که فرد توان هنجارشکنی ندارد، در رویارویی با معضل خود به راه های مختلف از جمله خودآزاری متوسل می شود.

به ازدواج درآوردن دختران جوان با مردان مسن، ازدواج محتوم دخترعمو و پسرعمو در برخی نقاط، مردسالاری های تمام عیار در خانواده که زن از کوچک ترین حقوق فردی برخوردار نیست، به ازدواج درآوردن تحمیلی دختران در بعضی مناطق برای پایان دهی به دعواهای طایفه ای که مردان به راه می اندازند و زنان با قربانی کردن خود باید آن نزاع های کور را پایان دهند، از جمله موارد اختلافات خانوادگی است.

قوانین نابرابر و تبعیض حقوقی همواره از منابع ایجاد نارضایتی و در نهایت خودسوزی و خودکشی زنان است.

خودسوزی در مناطقی مانند ایلام، لرستان، کردستان، کرمانشاه، خوزستان، چهارمحال و بختیاری، اردبیل، آذربایجان شرقی، بخش ترکمن نشین استان گلستان و بوشهر نسبت به دیگر مناطق کشور بسیار شایع تر است.

در این مناطق ذکر شده روابط بیشتر بر اساس طایفه ای و یا ایلی می باشد و در آن مرد حرف اول را می زند و این امر باعث سرخوردگی در بین زنان و دختران و ایجاد محدودیت در روابط آنها می شود.

موسی ملک محمودی از پژوهشگران طرح پژوهشی بررسی جامعه شناختی زنان می گوید: «۴۴ درصد زنانی که اقدام به خودکشی می کنند خانه دار هستند.»

زنان خانه دار در جوامع مردسالار، به دلیل نداشتن آزادی و تحرک اجتماعی، دست به خودکشی از نوع خودسوزی می زنند. اکثر زنان خانه داری که دارای سطح سواد پایین و شرایط بد اقتصادی می باشند فریاد اعتراض خود را با سوزاندن خود در آتش به گوش می رسانند.

همچنین خودکشی در میان زنان متأهل بیشتر به دلیل آزار و اذیت از جانب همسرانشان بوده است. آزار همسر به ویژه برای زنانی که در سنین پایین ازدواج می کنند سبب افسردگی می شود و می تواند عامل مهمی در ایجاد انگیزه خودکشی باشد.

اما یک روانشناس معتقد است دلیل اصلی خودکشی زنان متأهل، بی پناهی در جامعه است. زشت بودن طلاق در جامعه، عدم حمایت درست خانواده در صورت جدایی و ترس از بدتر شدن شرایط در صورت طلاق سبب می شود زن در حالتی قرار بگیرد که دیگر نخواهد زنده بماند.