نصف جهان: استقلال شاید بازگشت جذابی به مهدی رحمتی داشته باشد، بازگشت به روزهایی که مهدی رحمتی بی رقیب بود. اگر حسین حسینی واقعا تصمیم جدایی از استقلال را جدی بگیرد، استقلال در فصل آینده دوباره به رحمتی وابسته خواهد بود. نگاه کوتاه به آنچه درباره رحمتی گذشته، بی فایده نیست.

استقلال از آغاز راهش در این فصل دچار چالش‌های فنی بوده و همین چالش‌ها استقلال را به روزهای تیره و تار رساند. حالا که دیگر همه چیز گذشته، استقلال برای حل مسائلش بیش از آنکه به چرایی فنی نتایجش در نیم فصل اول توجه کند، باید به سمت کنکاش در خرده رفتارها و بگومگوهای درون تیمی رفته و میان آن مساله‌های دم‌دستی، پی دلایل ناکامی‌اش بگردد.

گریزی از این حواشی نیست و از زاویه دیگری هم باید دید. منصوریان راهی نداشت جز اینکه برای ادامه کار در استقلال و بازگرداندن آبروی حرفه‌ای‌ تیمش، دوباره به اقتدار برگردد و دوباره همه‌کاره تیمش باشد. او فصل گذشته در بازی با سپاهان تصمیماتی گرفت که مهم‌ترین آنها نیمکت‌نشینی مهدی رحمتی و خط زدن نام بختیار رحمانی از فهرست این بازی بود. این تصمیمات همزمان شد با نمایشی بهتر از استقلال در اصفهان. او کاپیتان تیمش و مهم‌ترین خرید فصل استقلال را نخواست تا نشان دهد که هنوز سرمربی استقلال است. این بهترین تصمیم منصوریان در آن بحران‌‌ها بود اما بعد از این چه باید می‌کرد؟ بعد از این تصمیم، منصوریان باید چگونه رفتار می‌کرد و کدام مسیر را ادامه می‌داد؟ اینها پرسش‌های ساده‌ای است اما پاسخ‌اش می‌توانست تاثیر عمیقی در آینده منصوریان بگذارد.

سپس شایعاتی شنیده شد درباره اینکه مهدی رحمتی از استقلال می‌رود یا کنار گذاشته می‌شود. شایعه دیگری هم از پیش مطرح بود که رحمتی دنبال آوردن مربی تازه‌ای به استقلال است. به این شایعات مهدی رحمتی پاسخ داد و در مصاحبه‌ای گفت که با نیمکت‌نشینی تسلیم نمی‌شود. رحمتی در مصاحبه‌اش تلاش کرد تا نشان دهد که یک بازیکن حرفه‌ای است و فراتر از حد مسوولیتش در باشگاه مداخله نمی‌کند. واکنش عملی منصوریان در مقابل این اتفاقات چه بود؟ او بود که باید تصمیم سختی را بی‌تعلل می‌گرفت. می‌خواهد با رحمتی ادامه دهد یا نه؟

مدیریت درون تیمی در چنین شرایطی برای مربیان کار ساده‌ای نیست. آنها در این شرایط همیشه تنها هستند و باید بهترین تصمیم را بگیرند. تصمیمات اینچنینی گاهی می‌تواند مصلحت‌اندیشانه و محافظه‌کارانه باشد و گاه می‌تواند جدی و سخت‌گیرانه باشد. مربیان در چنین روزهایی برای سرنوشت مربیگری خود تصمیم می‌گیرند و راه و منش مربیگری خود را انتخاب می‌کنند اما توجه کنیم که حذف مهدی رحمتی الزاما به معنای اقتدار منصوریان نبود و حفظ او و بازگرداندن‌اش به دروازه نیز الزاما به معنای بی‌جربزه بودن مربی مقابل یک ستاره نبود. راه‌‎های میانه‌ای هم هست که شاید مربی در این روزهای تصمیم‌گیری به آنها برسد و آنها را منطقی بداند.

فارغ از مساله مهدی رحمتی در استقلال باید بدانیم که اقتدار مربی در مدیریت ستاره‌ها خود را نشان می‌دهد، نه در حذف ستاره‌ها. برداشت از این نوشته هرگز نباید این باشد که با حذف یا حفظ رحمتی موافقیم. مساله ما بررسی مساله و نگاه به چالش‌های منصوریان در استقلال و بحث درباره تصمیمات آینده در این باشگاه است. امروز شفر باید با آگاهی از واکنش‌های رحمتی هنگام تنها شدن در دروازه استقلال تصمیماتی برای فصل آینده بگیرد. انتخاب دروازه‌بان‌های فصل آینده استقلال از جذابیت‌های نقل و انتقالات خواهد بود.