نصف جهان: در روزهایی که مهدی تاج به دلیل کسالت و بیماری که برایش به وجود آمده بود نتوانست تیم ملی را در سفر به ترکیه همراهی کند سرپرست نایب رئیس اول فدراسیون همراه تیم بود، کسی که از ابتدا یکی از حامیان اصلی «کارلوس کی روش» به حساب می آمد. محمود اسلامیان فردی است که در اولین دوره درگیری های جدی کی روش با مسئولان فدراسیون وقت از طرف وزارت ورزش مسئولیت حل و فصل ماجرا و حفظ کی روش را به عهده داشت و در ابقای سرمربی پرتغالی تا امروز نقش مهمی ایفا کرد. به بهانه تیم ملی و اتفاقات پیش آمده گفتگویی با محمود اسلامیان انجام شده که در ادامه می خوانید:

شما همیشه حامی کی روش هستید. آیا این به این علت است که سبک مدیریتی او را می پسندید؟

ای کاش می شد مستند یک روز کمپ تیم ملی تهیه می شد تا همه متوجه شوند که تیم ملی براساس چه برنامه هایی و چگونه کار می کند. یک مدیر قوی دستیاران قدرتمندی هم می آورد. یک آدم قوی همیشه آدم های قوی را به کار می گیرد. آقای کی روش تیمی قوی را آورده و دستیارانی دارد که در حوزه های مختلف متخصص هستند و کار را انجام می دهند. بچه ها از صبح که بلند می شوند تا شب تمام مسائشان کنترل شده و تحت نظر است. به نظر من که خیلی خوب کار کردند و این توان و سرمایه ای است که بعد از سال ها در تیم ملی ایجاد شده و می تواند رشد کند.

زمانی که کارلوس کی روش به تیم ملی ایران آمد درباره یک تئوری زیاد صحبت می شد، اینکه مربی بزرگ خارجی می آید تا فوتبال ایران را معماری کند. درواقع وقتی کی روش آمد این ذهینت وجود داشت که او علاوه بر تیم های امید و جوانان و نوجوانان و... روی تیم های باشگاهی هم تأثیر گذار باشد. آیا به نظرتان این اتفاق رخ داده است؟

تیم ملی خروجی باشگاه های کشور است و امروز چالش اصلی فوتبال ایران چالش اقتصادی است. چرخ اقتصادی فوتبال هم فقط با حق پخش است که می تواند بچرخد. تیم های باشگاهی با پول حق پخش می توانند آکادمی بسازند. فکر می کنید چرا سنگال می تواند تیمی در این حد به جام جهانی بفرستد، اگر بررسی میدانی بکنید خواهید دید تمرکزشان روی فوتبال پایه است و روی این موضوع وقت گذاشته اند. ما تنها یک علیرضا بیرانوند نداریم ، شاید تعداد زیادی هم داشته باشیم اما چند نفرشان ممکن است به سختی به تهران بیایند و بتوانند چنین شرایطی را طی کرده و به این جایگاه برسند.

در اینکه کی روش دستاوردهایی برای فوتبال ما داشته است تردیدی نیست اما ظرف یکی دو روز گذشته آقای تاج اعلام کرده اند هیچکس حق انتقاد از برنامه ریزی کی روش را ندارد. این موضوع توسط برخی رسانه ها تعابیر مختلفی پیدا کرد و حتی یک روزنامه نگار از واژه حق کاپیتولاسیون برای کی روش از آن استفاده کرد...

ببینید نقد با تخریب دو موضوع مختلف است. اگر شما بخواهید ایراد کسی را از روی دوستی بگویید حتماً در یک دیدار خصوصی این کار را خواهید کرد ضمن اینکه حرف هایی که از قلب در می آید روی افراد تأثیر می گذارد. اما وقتی بنا به تخریب است اتفاق هایی می افتد که خوشایند هیچکس نیست. من می گویم هرکسی که قطره ای خون ایرانی داشته باشد باید برای تیم ملی کشورش نگران باشد. اما متأسفانه چه بعد و چه قبل از جام جهانی اتفاق های بدی به خصوص در مورد اردوها افتاد که این موضوع عقبه هایی هم دارد. یا آن آقا چرا آن بحث ها را مطرح می کنند. اگر نقد فنی بود می توانستند با آقای کی روش جلسه بگذارند اما بعضی مباحث تهمت و اتهام است. بهترین کار این است که کسی به حاشیه ها کار نداشته باشد و آقایان هم ادامه ندهند. منظور آقای تاج قطعاً نقد نبوده بلکه منظور ایشان تهمت زدن بوده است.

واقعیت این است که بسیاری از روزنامه نگاران و خبرنگاران ایرانی که از نزدیک با کارلوس کی روش برخورد داشته اند یا سر تمرینات تیم ملی رفته اند از فضای بسته و دیوارآهنی بین سرمربی و اعضای تیم ملی و خبرنگاران ایرانی ناراحت بوده اند. انگار در کل، فضا نسبت به کی روش خیلی بسته است. کسی حق نقد ندارد، کسی نمی تواند به تیم ملی نزدیک شود، برخوردها خیلی دوستانه و مهربانانه نیست . در حالی که در همه جای دنیا و حتی دوره های قبلی رابطه صمیمانه تری بین تیم ملی و رسانه ها وجود داشت ضمن اینکه در همه جا تیم ملی و مربی تیم ملی را به شدیدترین شکل ممکن نقد می کنند، اما در این دوره حضور کی روش امکان چنین چیزی وجود ندارد و انگار حالا فدراسیون هم مثل سرمربی تیم ملی چنین چیزی را برنمی تابد.

وقتی فضا آلوده می شود درواقع یک عده ای فضا را آلوده می کنند ناخودآگاه خشک و تر باهم می سوزند. تیم ملی قطعاً نیاز به نقد دارد اما من نمی خواهم باز هم برخی مسائل را یادآوری کنم که برخی از آقایان آمدند حرف هایی زدند که اظهرمن الشمس دروغ و تهمت بود. هیچکدامشان از روی تاکتیک حرف نزدند، بلکه تهمت می زدند، هرکسی هم یکی دو بار می تواند تحمل کند و مجبور است واکنش نشان دهد.