این مثل مصرع دوم این بیت از فرخی یزدی است که میان ایرانیان مدام بازتکرار میشود اما کسی میتواند مثالی بزند که یک مجموعه بعد از این که خرابیاش از حد گذشت، خود به خود آباد شد؟
به گزارش ایسنا، احسان محمدی در عصر ایران نوشت: «شما هم این جمله را به زبان آوردهاید؟ از آخرین باری که شنیدهاید چند روز میگذرد؟ حتی چند ساعت؟
این روزها یکی از پرتکرارترین ضربالمثلها بین عموم مردم همین است. همین «خرابی چون از حد بگذرد، آباد میگردد!» نشانهای از ناامیدی فرد از تغییر اوضاع و تن دادن به تقدیرِ هر چه باداباد!
فرخی یزدی، شاعر آزادیطلب و سیاستمدار، در شعری میسراید:
دلم از این خرابیها بود خوش، زان که میدانم
خرابی چون که از حد بگذرد، آباد میگردد
در واقع این ضربالمثل مصرع دوم این بیت از فرخی یزدی است که میان ایرانیان مدام بازتکرار میشود اما کسی میتواند مثالی بزند که یک مجموعه بعد از این که خرابیاش از حد گذشت، خود به خود آباد شد؟
آلمانها که میخواستند در جنگ جهانی دوم دنیا را فتح کنند توسط سربازان روس به بدترین شکل تنبیه شدند. سال ۱۹۴۶ نزدیک به ۸ درصد از بچههایی که در برلین به دنیا آمدند، پدرانی روس داشتند. نتیجه تجاوز گسترده به زنان و دختران ۱۰ تا ۸۰ ساله توسط لشکر فاتح. بیش از ۲۰ درصد ساختمانهای کشور با خاک یکسان شده بود. بسیاری از مردان در جنگ کشته شده بودند. فروش نان در نانواییها با نظارت ماموران پلیس بود که به تعداد محدود فروخته شود. مردم ناچار به کشت مواد غذایی در خانههایشان میپرداختند. وضع مسکن بسیار رقتبار بود؛ به طوری که در هر اتاق ۵ تا ۶ نفر زندگی میکردند یا اکثراً در زیرزمینها و اتاقکهای حلبی و راهروها و ایستگاههای راهآهنها شب را به صبح میرسانیدند.
آیا آنها هم گفتند «خرابی چون از حد بگذرد آباد میگردد» و در نتیجه ساختمانهای خرابه مثل لوبیای سحرآمیز خود به خود آجر روی آجر از نو ساخته شدند، مشکلات کشور حل شد، اقتصاد رونق گرفت و در کمتر از ۳۰ سال دوباره به یک ابرقدرت در دنیا تبدیل شدند؟
در جنگ جهانی دوم بیش از دو میلیون و هفتصد هزار ژاپنی کُشته شدند! فقط کُشته! برای آن که بزرگی این عدد را بهتر متوجه شویم، طبق آمار تعداد شهدای ایرانی در جنگ هشت ساله بیش از ۲۰۰ هزار نفر است.
فقط در بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی حدود ۲۲۰ هزار نفر جان باختند. بیش از ۱۰۰هزار نفر بلافاصله هنگام بمباران کشته شدند و بقیه تا پایان سال ۱۹۴۵ بر اثر اثرات مخرب تشعشعات رادیواکتیو جان خود را از دست دادند.
بمب اتمی که آمریکاییها در هیروشیما فرود آوردند، تمام ساختمانهای شهر از جمله کارخانههای فولادسازی و صنعتی چون میتسوبیشی را نابود کرد. تنها چیزی که از شهر باقی ماند ساختمان تالار ترویج صنعتی استانی هیروشیما بود که انفجار، بالای گنبد این بنا رخ میدهد و به خاطر قرار گرفتن در کانون مرکزی انفجار، کاملاً ویران نشد!
آیا ژاپنیها نشستند و گفتند حالا که این طور است بگذاریم کشور نابود شود، چون خرابی چون از حد بگذرد آباد میگردد! و در نتیجه همین تفکر ژاپن مجدداً آباد و به یک الگو برای همه دنیا تبدیل شد؟
این قصهها و افسانهها را کنار بگذاریم. شگفتانگیز است که هنوز بعضی از هموطنان علت عقب افتادن ما در مسابقه جهانی را به گردن حمله اعراب در هزار سال پیش میاندازند؟... اراده یک ملت برای تغییر، برای برخاستن از خاکستر ناکامیها کجای این معما قرار دارد؟ نکند آلمانیها و ژاپنیها از اساس فتوشاپ هستند؟
ویلی برانت که بعد از جنگ جهانی دوم شهردار برلین و بعد صدراعظم آلمان شد در کتاب زندگیاش «زندگی من در سیاست» مینویسد: یک روز دیدم زنی در صف خرید نان به غریبهها لعنت فرستاد و آرزوی هیتلر را کرد. پشتم لرزید. احساس کردم باید بمانم و ثابت کنم آبادی و آزادی آلمان نیازی به هیتلر و فاشیسم ندارد.
این چه تفکر مایوسانهای است که مدام به آن دامن می زنیم؟ هیچ فرمول ویژه و راه میانبری وجود ندارد. معجزهگری از کشور دیگری سوار بر اسب سفید نمیآید که مشکلات ما را حل کند. راهی جز سخت کار کردن و تلاش برای امیدوار ماندن نیست؛ البته که در این راه به مدیران شرافتمند، باهوش و فداکار نیازمندیم اما مدیران هم ایرانی هستند. یکی از ما. انتخاب شده یا انتصاب شده از میان خودمان...
خرابیها حتی وقتی از حد بگذرند، آباد نمیشوند. کسانی باید به جای این شعر و شعارهای مایوسانه آستین بالا بزنند و کاری کنند. حتی این شعر به داد خود فرخی یزدی هم نرسید. ۸۰ سال پیش دستگیر و زندانی شد و در زندان قصر درگذشت (کُشته شد) و حتی کسی نمیداند کجا در خاک خفته است...
خرابی روزگارش از حد گذشت اما چیزی آباد نشد!»
بازگشت به ابتدای صفحه
ارسال به دوستان
پیشنهاد سردبیر
ارسال نظر
ایمیل مستقیم: info@nesfejahan.net شماره پیامک:۳۰۰۰۷۶۴۲ شماره تلگرام:۰۹۱۳۲۰۰۸۶۴۰