نصف جهان: حضور زنان ایرانی در عرصه های اجتماعی همیشه با سلیقه و اعمال نظرات شخصی همراه بوده و گذشت سال ها به خوبی نشان داده ‏که بیشتر این قوانین یا تغییر کرده اند و یا اصلاح شده اند زیرا نمی توان زنان را بخاطر جنسیت محبوس و طرد کرد. مسئولین به این ‏باور رسیده اند که عموم جامعه در رعایت قوانین تا آنجا که آزادی فردی آنها را سلب نکند، قانون پذیرهستند اما شاهد هستیم عده ای ‏صاحب نفوذ با تفکرات شخصی سعی دارند اقلیت را به اکثریت جامعه رنگ کنند. این طرز تفکر رویه خطرناکی را در پیش گرفته، که مغایر با دیدگاه‌های مترقی امام(ره) و رهبری و اصول جمهوری اسلامی است.‏

در تازه ترین اقدام، رئیس اتحادیه قهوه‌خانه داران و سفره‌خانه‌های سنتی اعلام کرد: که ورود بانوان به قهوه‌خانه‌های معمولی غیرقانونی است و در مورد قهوه‌خانه‌ها و سفره‌خانه‌های سنتی نیز ارائه سرویس قلیان به بانوان غیرمجاز است.

به صورت کلی موضوع کشیدن قلیان توسط زنان به عنوان مسئله غیرعرفی تلقی می شود و ناهنجاری به حساب می‌آید. اما از لحاظ قانونی هیچ موردی در خصوص غیر قانونی بودن کشیدن قلیان توسط بانوان وجود ندارد.این تضادها باعث شده که افراد جامعه در یک آشفتگی و پریشانی قرار بگیرند.

آیا تهیه یک قلیان و چند قطعه زغال و یک بسته تنباکو کار سختی است؟

با پرسه در پارک ها و مکان های خارج از شهراصفهان شاهد هستیم که زنان، میاندار مراسم قلیان کشی دوره ای بین همجنسان خودشان هستند.

طی چند ماه گذشته بود که فرماندار اصفهان از ممنوعیت استفاده قلیان در فضای سبز پیرامون زاینده‌رود، پارک صفه و پارک شهید رجایی خبر داده بود اما شاهد هستیم که جوان ها با پیدا کردن مکان های دیگر هنوز درحال دود کردن تنباکو هستند.

باید توجه داشت که با اعمال محدودیت ها فقط دایره را بسته تر می کنیم اما شرایط تغییری نمی کند. قلیان کشیدن زنان در قهوه خانه و یا فضای عمومی اگر با نظارت انجام گیرد مانع از استعمال آن در فضای هایی مانند باغ ها و یا خانه های شخصی می شود.

هرشب با هم قرار گذاشته اند خانه یک نفر، تا هم همدیگر را ببینند و هم دودی بکنند. در این بین اما دیگر شرایط تغییر می کند و به دلیل حضور در یک حریم امن، افراد کنش ها و واکنش های مختلفی را از خود بروز می دهند تا دیگر قلیان کشیدن بهانه شود.

مردم خود شاهد این مدعا هستند که دولت نسبت به هر مسئله و موضعی که سختگیری کرده و از نیروی قهریه استفاده نموده، افراد به اصرار در پی تکرار آن عمل هستند.رسیدن به نتیجه، در پاک کردن صورت مسئله نیست، بلکه در حل کردن آن است. این نشانگر ضعف است که در هر مسئله مسئولین صورت مسئله را پاک می کنند.

ورود زنان به ورزشگاه ها نیز مسئله دیگری است که زنان ایرانی مطالبه گر آن هستند و حتی یکی از وعده های محقق نشده حسن روحانی رفع تبعیض‌های جنسیتی و حضور زنان در ورزشگاه بود. مسئله ای که تا امروز حل نشده است و فقط در مقطعی برای حضور نمایشی، آن هم عده ای مشخص در یک مسابقه حضور یافتند و زنان دیگر در بیرون از ورزشگاه فریاد می زدند: «زن خارجی حق ورود دارد، من نه!»

شاید زمان آن رسیده با توجه به قوانین، در جامعه پویایی و تحرک ایجاد کنیم تا در آینده ای نه چندان دور با مشکلاتی که منشأ آن بی قانونی است روبه رو نشویم.

تجربه تاریخی در بسیاری از کشورها نشان داده تغییر، لازمه وجودی هر جامعه پویایی است.

برای برخی از عادات تاریخی و اجتماعی، مطالبه‌ای برای تغییر وجود ندارد و پذیرفته شده است. ایرادی هم ندارد، به همین شکل ادامه پیدا کند. با این‌حال برای تغییر مواردی از این ممنوعیت‌ها مطالبه عمومی وجود دارد. در آن صورت است که جامعه به تغییر نیاز دارد. این مطالبه نشان می‌دهد خیلی از عادت‌های ذهنی، نیازمند تحول است.