نصف جهان: آسیب‌دیدگی کمال کامیابی‌نیا کلید بازگشت پرسپولیس به سیستم دلخواه هواداران بود. مثل بازی اول با پدیده، برانکو در بازی با فولاد هم پرسپولیس را با شیوه یک سال اخیر یعنی 2 - 4 - 4 خطی به میدان فرستاد اما مصدومیت دوباره کمال و بی‌جانشین بودنش جز بازگشت به 2 - 4 - 4 لوزی چاره‌ دیگری برای پروفسور نگذاشت. به جای کمال، آقای سرمربی، منشا را به زمین فرستاد و به جز علیپور که به ‌عنوان مهاجم نوک مقابل دروازه حریف ایستاده بود، بازیکنان تهاجمی پرسپولیس هم کمی جا به جا شدند. نعمتی یک خط عقب رفت و مهاجم نیجریه‌ای هم بین او و نوراللهی که نقش تنها هافبک دفاعی تیم را به عهده گرفته بود، جای گرفت. احمد نوراللهی مثل بازی قبلی عملکردی بی‌نقص و تماشایی در میانه میدان داشت و اجازه نداد پرسپولیس خلأ کمال کامیابی‌نیا را احساس کند.

کمی جلوتر از او، منشا و نعمتی پشت سر تک مهاجم بازی می‌کردند و علیپور که سیامک را در سایه خود می‌دید، آزادانه‌تر در بین مدافعان حریف حرکت می‌کرد و برای خودش موقعیت‌ می‌ساخت. منشا هم که انگار یک بازیکن دیگر شده بود، در بهترین نمایش لیگ برتری خود یک گل زد و اگر کمی دقت می‌کرد، می‌توانست یک پاس گل هم به علیپور بدهد. در واقع آسیب‌دیدگی کمال یک توفیق اجباری برای بازیکنان پرسپولیس بود که در پست‌های مورد علاقه خود بازی کنند و اتفاقا بهترین بازی‌شان را هم انجام دادند. ‌با توجه به خانه‌نشینی دو، سه هفته‌ای کمال، پرسپولیس احتمالا در چند بازی آینده‌اش هم با همین شیوه بازی خواهد کرد و هواداران می‌توانند به تکرار این بازی درخشان در هفته‌های آینده امیدوار باشند.