تسنيم: موشک‌هاي 9متري عراق در کوچه‌هاي 2متري دزفول مي‌خورد و همزمان هواپيماهاي صدام نيز در عمق کشور حتي به‌روي پايتخت کشور سايه وحشت انداخته بود.

دست‌هاي ايران براي پاسخ به حملات موشکي صدام خالي بود، اما مردم در نمازجمعه شعار «موشک، جواب موشک» سر مي‌دادند؛ حالا سپاه پاسداران انقلاب اسلامي بايد دست به کار مي‌شد و به حوزه‌اي ورود مي‌کرد که تجربه آن تا پيش از اين، وجود نداشت.

روزهاي سختي گذشت تا اولين موشک در تاريخ 21 اسفندماه سال 63 به‌سوي مواضع حزب بعث عراق شليک شد و اين ضربات 88 بار ديگر و تا 31 فروردين سال 67 ادامه داشت. اولين موشک ايران در ساعت 3و 20 دقيقه روز 21 اسفندماه سال 63 به کارخانه سيمان در يک کيلومتري پالايشگاه کرکوک اصابت کرد. اين موشک اسکاد B با برد 300 کيلومتر بود.

محسن رضايي فرمانده وقت سپاه پاسداران در اين باره مي‌گويد: «ما در آستانه عمليات بدر بوديم و عراق هم به‌صورت گسترده شروع به زدن شهرهاي ما کرد. برنامه عجيبي را طراحي کرده بودند و شروع کردند به تبليغات که "ما 30 تا از شهرهايي را که در عمق خاک ايران هستند خواهيم زد (از جمله تهران، اصفهان، تبريز و...)"، اسم هر شهري را هم که مي‌خواندند، يک موشک به آنجا مي‌زدند. اين تهاجم هم بيشتر با استفاده از هواپيماهاي ميگ25 بود که در ارتفاع بالا مي‌آمدند و موشک‌هاي ما هم به آن نمي‌رسيد. بعد هم کم‌کم با موشک‌هاي برد بلند شروع به زدن کردند.»

وي مي‌افزايد: «اولين موشک ما کرکوک را زد. کرکوک منطقه نفتخيز بود و بعد از بصره بزرگ‌ترين چاه‌هاي نفت عراق را داشت. دو سه روز بعد ما خود بغداد را با موشک‌هاي اسکاد زديم که خوشبختانه خورد به بانک رافدين که يکي از بانک‌هاي اصلي عراق در شهر بغداد بود. اين پديده براي عراق خيلي عجيب بود چون چهار سال و نيم از جنگ مي‌گذشت و اصلاً اينها فکرش را هم نمي‌کردند که ايران اين موشک‌ها را از کجا آورده است. ابتدا گفتند اين عمليات خرابکاري بوده اما بعد از چهارپنج روز مجبور به اعتراف شدند. ما هم با اين قدرتنمايي موشکي که از خودمان نشان داديم ثابت کرديم توان رزمي و دفاعي ايران افزايش پيدا کرده است. صدام هم به نتيجه رسيد که اگر بخواهد جنگ موشکي و جنگ شهرها را ادامه دهد، ايران چيزهايي دارد که ممکن است رو کند. اين مسئله در توقف جنگ شهرها و کوتاه آمدن عراق خيلي نقش داشت.»