نصف جهان: طي سال‌هاي اخير واحد‌هاي صنفي لبنياتي به شدت رشد پيدا کردند به نوعي که در تمام محله ها مي‌توان تعدادي از اين واحد‌ها را مشاهده کرد. واحد‌هايي که انواع و اقسام لبنيات از ماست و کره و دوغ شير گرفته تا عسل و خرما و برخي اجناس ديگر که ارتباطي به شغل آنها ندارد.

بخشي از مصرف کنندگان دليل استقبال از لبنيات سنتي را به کيفيت محصولات لبني که توسط کارخانجات توليد مي‌شود مرتبط مي دانند و عنوان مي کنند اين توليدات طعم و مزه اي  که مردم از لبنيات انتظار دارند را ندارند، حتي مي‌توان به داستان استفاده پالم در لبنيات نيز در اين ميان اشاره کرد که تأثير زيادي در سوق داده شدن مردم به سمت استفاده از اين لبنيات داشته و بخشي از مردم را به اين باور رسانده که لبنيات سنتي سالم‌تر از لبنيات توليدي توسط کارخانجات هستند. اما از طرفي استفاده کنندگان از اين لبنيات شايد به خطرات ديگري که آنها را در اين زمينه تهديد مي‌کند توجهي ندارند.

رضا باکري، دبير انجمن صنايع لبني در گفتگو با «ميزان» درباره چرايي افزايش واحد‌هاي لبنيات سنتي اظهار کرد: دامداران به جاي اينکه هر کيلوگرم شير را با قيمت 2200 تا 2300 تومان به کارخانجات بفروشند ترجيح مي‌دهند با قيمت 3500 تا 4500 تومان عرضه کنند تا منفعت بيشتري کسب کنند و مابقي را به کارخانجات بفروشند.

وي ادامه داد: استفاده از لبنيات سنتي قطعاً مشکل آفرين است و احتمال انتقال بيماري مشترک انسان و دام از طريق شير خام و فرآورده‌هاي که از شير غير پاستوريزه تهيه مي‌شود وجود دارد، اما در حال حاضر مسئولان بخاطر ايجاد اشتغال ترجيح مي‌دهند برخورد نکنند.